مربی دوومیدانی در گفتگو با آنا:
رئیس فدراسیون به هیچ سفری نه نمی‌گوید/ حدادی پیر نیست
مربی دوومیدانی گفت: در فدراسیون دوومیدانی مسابقات به چشم فرصت گردشگری برای رئیس فدراسیون است و او هیچ سفری را رد نمی‌کند.
هادی سپهرزاد در گفتگو با خبرنگار سایر حوزه‌ها گروه ورزشی خبرگزاری آنا، در باره عملکرد دوومیدانی‌کاران ایران در مسابقات قهرمانی جهان گفت: فکر می‌کنم فدراسیون دوومیدانی برای مسابقات جهانی نگاه خاصی نداشت. به این‌خاطر که بعد از مسابقات آسیایی هر فدراسیونی برای حفظ دوومیدانی‌کاران خود اردو برگزار می‌کند و برنامه تمرینی به آن‌ها می‌دهد تا بیشترین سهمیه را برای مسابقات جهانی به‌دست آورد اما در فدراسیون دوومیدانی ایران، همه به حال خودشان واگذار شده‌اند و مسئولان هم هیچ برنامه‌ریزی برای آن‌ها نداشتند.
فدراسیون تلخی‌های شکست را به دوش ورزشکار می‌اندازد
وی افزود: تفتیان با هزینه شخصی خودش به فرانسه رفت و چند وقتی در این کشور زیر نظر مربی خود تمرین کرد. در همان زمان فدراسیون دوومیدانی اعلام کرد که تفتیان زیر نظر آن‌ها نیست اما پس از این‌که او توانست سهمیه المپیک را به‌دست بیاورد، موضع فدراسیون هم تغییر کرد و برای او اردوی یک‌ماهه برگزار کردند. در واقع سیاست رئیس فدراسیون دوومیدانی همیشه به این‌صورت بوده است که باخت‌ها را به گردن ملی‌پوشان می‌اندازد و پیروزی‌ها را به نام خودش تمام می‌کند. این اتفاق خوشایندی نیست که رئیس یک فدراسیون تلخی‌های شکست‌ها را به دوش ورزشکاران بیندازد.
هیچ ورزشکاری برای شکست به میدان نمی‌رود
مربی دوومیدانی عنوان کرد: در همه جای دنیا برای ورزشکاران هزینه می‌کنند و هیچ‌زمانی هم به‌خاطر عدم نتیجه‌گیری ورزشکار، او را توبیخ نمی‌کنند اما در فدراسیون دوومیدانی به‌راحتی این اتفاق‌ها می‌افتد. هیچ ورزشکاری دوست ندارد در هر مسابقه‌ای که شرکت می‌کند طعم تلخ شکست را بچشد. همه ورزشکاران برای کسب مدال و یا رکوردشکنی به میدان می‌روند اما وقتی نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود، بیشترین فشار هم به او وارد می‌کنند. دوومیدانی یک رشته بدون هیاهو است و از نظر داشتن اسپانسر در مضیقه کامل به‌سر می‌برد، بنابراین بیشتر ورزشکاران مجبورند با هزینه‌های شخصی و حضور در اردوهای طولانی‌مدت به شرایط ایده‌آل برسند. در برابر این سختی‌ها هیچ‌کسی برای شکست به میدان مسابقه نمی‌رود.
فشار روانی بالایی روی ورزشکاران است
سپهرزاد گفت: از نظر من نتایج مسابقات قهرمانی جهان می‌توانست بهتر از این رقم بخورد اما باید همه شرایط را در نظر بگیریم و بعد در مورد آن‌ها قضاوت کنیم. آیا مهدی پیرجهان که توانست با رنکینگ سهمیه حضور در مسابقات جهانی را به‌دست بیاورد؛ اردویی برای او برگزار شده بود؟ فدراسیون چقدر برای این ورزشکار هزینه کرده بود؟ تفتیان پس از مسابقات قهرمانی آسیا به حال خود رها شد و احسان حدادی هم پس از مدت‌ها بلاتکلیفی با زور و خواهش توانست امکانات را برای خودش فراهم کند. در چنین فشار روانی که از سوی مسئولان فدراسیون به ورزشکاران وارد شد و مدام از هزینه‌های آن‌ها صحبت می‌کرد، آیا می‌توان توقع نتیجه بهتری از این داشت؟
ورزشکاران موفق به حال خود رها شدند
مربی دوومیدانی تأکید کرد: اگر به دنبال این هستیم که در المپیک توکیو در رشته دوومیدانی نتیجه بگیریم باید فشار روانی را از روی دو ورزشکار برداریم و به تعداد ورزشکاران بیشتر اهمیت بدهیم تا بتوانند در مسابقات به نتایج دلخواه دست یابند. در فدراسیون دوومیدانی برنامه‌ریزی خاصی صورت نمی‌گیرد و هر زمانی که از رئیس فدراسیون سؤال بپرسید که برای ورزشکاران چه برنامه‌ای دارد، تنها به این بسنده می‌کند که برای آن‌ها برنامه‌ریزی کرده‌ایم. بهنام شیری و حسین رسولی دو ورزشکار من بودند که پس از کسب موفقیت به حال خودشان رها شدند و فدراسیون هیچ برنامه‌ای برای آن‌ها در نظر نگرفت.
حدادی قهرمان بلامنازع آسیاست
سپهرزاد در پاسخ به این سؤال که برخی می‌گویند حدادی پا به سن گذاشته و نمی‌تواند در مسابقات پیش‌رو به مدال برسد، اظهار کرد: بدون‌شک همه ما جمله تکراری سن یک عدد را خیلی زیاد شنیده‌ایم اما واقعیت همین است. رشته دوومیدانی رکوردی است و هر ورزشکار بر اساس رکوردی که ثبت می‌کند، می‌تواند به موفقیت برسد. در حال حاضر حدادی قهرمان بلامنازع آسیاست و در رنکینگ جهانی در جایگاه پنجم یا ششم قرار دارد. بدون‌شک او هم‌اکنون یکی از بهترین دوومیدانی‌کاران ایران است که می‌توانیم برای مدال‌آوری به او امیدوار باشیم. ما زمانی می‌توانیم از پیر یا جوان بودن یک ورزشکار صحبت کنیم که یک ورزشکار جوان در کنار او قرار داده باشیم، در غیر این‌صورت صحبت کردن در این خصوص بی‌فایده است.
کیهانی به هیچ سفری نه نمی‌گوید!
مربی دوومیدانی اظهار کرد: متأسفانه در فدراسیون دوومیدانی مسابقات را به چشم فرصت گردشگری می‌بینند و رئیس فدراسیون در تمامی مسابقات حضور دارد. او سرمربی و سرپرست برای تیم‌های دوومیدانی انتخاب نکرد و حتی در برخی رقابت‌ها اعلام می‌کرد که به گفته کمیته ملی المپیک خودش باید همراه تیم باشد. هر چند وقت یک‌بار در کشورهای مختلف کنگره‌های دوومیدانی برگزار می‌شود که لازم نیست رئیس فدراسیون در آن‌ها حضور داشته باشد و حتی اگر نماینده‌ای هم از فدراسیون ایران اعزام شود، کفایت می‌کند اما در هیچ‌کدام از این سفرها و حضور در کنگره‌های مختلف، کیهانی جای خود را به کسی نداد. مطمئناً چنین مشکلاتی دوومیدانی را به عقب برمی‌گرداند و امیدوارم این‌بار اگر کسی صندلی ریاست را می‌گیرد از خانواده این رشته باشد نه این‌که از بانک یا هر ارگان دولتی دیگر و صرفاً به‌خاطر علاقه به‌عنوان رئیس انتخاب شود.
وزارت ورزش و جوانان نظارگر تخلفات است
وی گفت: در حال حاضر بازرسی وزارت ورزش گزارش چندین مورد تخلف را از سوی فدراسیون دوومیدانی داده است اما با این‌حال می‌بینیم که او هم‌چنان روی کار است و وزارت ورزش و جوانان هم نظاره‌گر آن است که جای تعجب دارد. این موارد نشان که در دو و میدانی قحط‌الرجال شده است.
نام مرادی در تاپ لیست بود
سپهرزاد هم‌چنین در مورد کسب سهمیه جهانی توسط محمد جعفر مرادی از طریق رنکینگ گفت: من نمی‌توانم در این مورد قضاوت کنم، به این‌خاطر که از رکوردهای محمدجواد و مسابقاتی که شرکت کرده بی‌خبر هستم اما با یک جستجوی ساده متوجه شدم که او در تاپ لیست قرار دارد و در رنکینگ جهانی حضور نداشته. هر ورزشکاری که در تاپ لیست قرار گرفته باشد، باید دو مسابقه بدهد تا به رنکینگ راه یابد و از طریق آن بتواند سهمیه جهانی را به‌دست بیاورد. حالا من نمی‌دانم که آیا او رکوردی زده و آن رکورد ثبت شده است؟ ضمن این‌که از این موارد در فدراسیون دوومیدانی کم نداریم. در همین مسابقات قهرمانی جهان شنیدم که اسم تفتیان در لیست استارت نبوده است.
دو یا سه نفر سهمیه المپیک می‌گیرند
مربی دوومیدانی در مورد کسب سهمیه المپیک توکیو و مدال‌آوری در این رقابت‌ها خاطرنشان کرد: من نمی‌توانم هیچ پیش‌بینی در مورد وضعیت دوومیدانی انجام بدهم. وقتی ورزشکار بدون مربی و اردوی تمرینی باید برای المپیک آماده شود، چه ضمانتی وجود دارد که او می‌تواند سهمیه به‌دست آورده و عملکرد قابل قبولی داشته باشد. با این شرایط من فکر می‌کنم نهایتاً دو یا سه نفر بتوانند سهمیه المپیک را به‌دست بیاورند و این برای رشته‌ای که در دو دوره گذشته بالای 10 نفر موفق به کسب سهمیه المپیک می‌شدند فاجعه است.
انتهای پیام/4051/4057/
انتهای پیام/
