درنگی بر نقد تند اباذری علیه نویسنده خارج‌نشین/ براهنی با زبان تندی نقد شد که بقیه را نقد می‌کرد
استاد دانشگاه تهران گفت: فردی با لحن براهنی و به شیوه خودش او را «نقد» کرده و فریادها بلند شده است.
به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات و کتاب گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، یوسف اباذری استاد دانشگاه علوم اجتماعی دانشگاه تهران که معمولاً با اظهارنظرها و مواضع خاصش بین افکار عمومی شناخته می‌شود در تازه‌ترین سخنرانی خود تعابیری را درباره رضا براهنی و محسن نامجو به کار برده است. او در مورد رضا براهنی شاعر و نویسنده ساکن کانادا از صفت دلقک استفاده کرد که بازتاب وسیعی در بین نویسندگان و اهالی فرهنگ داشته است. با توجه به تأثیری که براهنی در جریان نقد ادبی و شعر فارسی داشت دیدگاه اباذری با واکنش‌های منفی بیشتری مواجه شده است.
در میان سیل انتقادات به اظهارات اباذری که عمدتاً او را به خاطر این گفته‌ها مورد نقد قرار دادند؛ واکنش میلاد عظیمی استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران بسیار قابل تأمل و خاص بود. متن کامل یادداشت این استاد دانشگاه را در زیر می‌خوانید: «رضا براهنی یکی از نمادهای شارلاتانی در ادبیات معاصر ایران است. هوچیگری و هیاهو و دروغ و تهمت و هتاکی منش عمده او در «نقد ادبی» بوده است. فهرست کسانی که او به آنها فحش داده است بالابلند است. زبان «نقد» او غالباً گزنده و موهن و آلوده به دشنام است. او از سلسله‌جنبانان توهین و تحقیر و عقده‌گشایی به جای «نقد» بوده. این روش را تثبیت کرده است. کتاب‌ها و مقالات و گفتگوهایش را بخوانید. شیادی‌های سیاسی‌اش بماند که مرا اکنون با آن کار نیست.
حالا کسی آمده با لحن براهنی و به روش و شیوه براهنی او را «نقد» کرده است. فریادها بلند شده. طوری آه و واویلا می‌کنند که انگار کسی از راسته زریاب و تفضلی و یارشاطر و افشار و زرین‌کوب و یوسفی مورد هتک و بی‌حرمتی قرارگرفته است؛ دانشمندان متین مؤدب معقولی که سخن‌هایشان بکردار بازی نبود. صاحب‌نظرانی که همواره بر مبنای علم و انصاف و ادب ابراز عقیده کرده‌اند.
این‌همه فغان و شغب برای چیست؟ از قدیم گفته‌اند چیزی که عوض دارد گله ندارد. براهنی یک عمر به خلایق ارّه داده و حالا دارد تیشه می‌گیرد. تهمت و توهین کاشته و لاجرم طعنه و تسخر درو می‌کند. من موافق این جنجال‌ها نیستم. این هیاهوها اصل سخن و سخن اصلی را به محاق می‌برد. این جنجال‌ها راهی به ده ندارد. اصل سخن و سخن اصلی این است که زمان نقد علمی و محققانه و منصفانه میراث و کارنامه براهنی فرارسیده است. باید فارغ از دعواها و دعوی‌ها به‌دقت مشخص شود که براهنی به فرهنگ و ادب ایران چه افزوده است؟
فردا که پیشگاه حقیقت شود پدید/ شرمنده رهروی که عمل بر مجاز کرد»
انتهای پیام/4028/
انتهای پیام/
