جوان‌گرایی از شعار تا عمل

 گروه استان‌های خبرگزاری آنا؛ تحلیل عملیاتی بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی از عمده وظایف ملی است که نخبگان و به‌ویژه اهالی دانش و اندیشه باید به آن اهتمام جدّی داشته باشند تا بتوان شاهد تغییرات بنیادین در رئوس مدیریت نوین و توسعه خدمتگزاری در کشور بود و با امید به آینده، بتوان از نرخ بهره‌وری بیشتر با کاهش کارگزاران و توسعه دولت الکترونیک بهره جست و بنای این اندیشه را با محور سازمان‌های کم‌جمعیت و چابک به پیش برد و هم‌زمان از رضایت حداکثری ارباب رجوع نیز صحبت کرد و البته این شرایط قرار است با اتکا به نیروی جوان و مدیر اندیشه‌ورز برای آینده نظام عملیاتی شود.

جوان‌گرایی و یا گرایش به مدیریت جوان و پویا در حد یک شعار در بسیاری از دوره‌ها مطرح بوده و جالب آنکه پیران سیاست معمولاً این تقاضا را مطرح می‌کردند و گاه در مجموعه خود که به اندازه کافی عریض و طویل بوده، یک زن را به‌عنوان شاخص کمال اجتماعی در استخدام جنسیت احساس‌گرا و دو یا چند جوان را به‌عنوان مشاوران بدون مزد و مواجب در خدمت داشتند؛ ولی در ابعاد مدیریتی هیچ اعتقادی به این دو قشر نبوده و یا در کمترین مقدار ممکن، گزارش شده است.

دغدغه‌های رهبری در بیانیه گام دوم انقلاب با محور جوان‌گرایی در حالی مطرح می‌شود که انقلاب اسلامی از مرز 40 سالگی عبور کرده و اساساً مدیران قدیمی در دستگاه‌های اجرایی به اندازه کافی فرتوت و زمین‌گیر شده‌اند و نیاز جدی است تا با باوری متعالی، مملکت را به جوانان بسپاریم؛  زیرا دنیای امروز، متفاوت با جهان چندی قبل است و معادلات جامعه جهانی، نیازمند گره‌گشایی‌های نیروهای امروزی با تفکر جهان‌شمول «دانایی توانایی است» است.

جوان جویای نام امروز ایران اسلامی در عرصه‌های دانش‌محور خوش درخشیده و سرمایه امنیت امروز جامعه و درخشش امنیتی ایران، مدیون همین جوانان خوش‌آوازه است که در زمینه‌های علمی منتهی به شگفتی‌های هسته‌ای و نانوذرات و خوداتکایی در بسیاری از صنایع بویژه صنعت دفاعی به زیبایی درخشیده‌اند و به همین اعتبار می‌توان فریادی از شوق برآورد که این قشر پویا و صمیمی می‌تواند ایران را با مدیریتی نوین و جوان به سرمنزل مقصود برساند؛ ولی حیف ...

امروز و فرداکردن رویه جوان‌گرایی در مدیریت سازمان‌ها با توجه به کهولت و فرسودگی مدیریت سنتی و آشنانبودن بسیاری از کارگزاران قدیمی با تجهیزات روزآمد و نرم‌افزارهای متعدد دنیای امروز، فرصت‌سوزی در جمهوری اسلامی است و نکته اساسی آنکه بسیاری از پیشانی‌سوده‌های یقه‌بسته در این روزگار وانفسا با حقوق‌های نجومی و گاه فرارهای مالیاتی و گریز به سایر کشورها هم به دامنه‌ مصیبت می‌افزایند.

لذا ضرورت ملی است تا جوان‌گرایی را شروع کنیم؛ زیرا در این‌صورت صاحب دولتی چابک‌تر خواهیم بود و مشکلات بهتر حل خواهد شد و از طرفی می‌توان با پرهیز از ریخت و پاش‌ها به زندگی تعدادی از جوانان سامان داد و دامنه‌ی هرزه‌پویی‌های اجتماعی را کنترل کرد و شاید با توسعه مشاغل و مدیریت‌ها و واگذاری امور به جوانان، بتوان شاهد رشد نرخ ازدواج و افزایش موالید و ارتقای ضریب  امید به زندگی باشیم.

تکیه رهبری به نیروی جوان یک پیش‌فرض مدیریتی کارگشا برای تأمین فرصت‌های ناب خدمت‌گزاری است که در دنیای امروز تا سطح ریاست جمهوری هم عملیاتی شده؛ ولی دولت با پرهیز از این امر، فرصت‌ها را از کف می‌دهد و شاید توفیقات ملی جوانان در بسیاری از عرصه‌ها را ندیده و یا این توانایی‌ها را قبول ندارد که البته این قاعده فقط وابسته به اقبال یا ادبار دولت نیست؛ بلکه مردم هم باید انتخابات باطراوتی با محور جوانان داشته باشند و با تأمین مجلسی جوان بتوانیم شاهد شکوفایی ایران در تمام زمینه‌ها باشیم و نیز قوه قضائیه هم باید ضرورتاً با کن‌فیکون کردن جوان‌گرایی از نیروی قوی و غنی جوانان استفاده کند و از دامنه بلند و بالای پرونده‌های قضایی بکاهد.

ضرورت‌های سازمانی و اتکا به باورهای مدیریتی، فریاد می‌زند که باید خانه‌تکانی سازمان‌ها حتی در بخش خصوصی هم با التفات به جوانان باشد و پیران با ادای وظیفه در نقش سرمایه‌گذاران مجرب و ناصحان مشفق ظاهر شوند؛ البته این شرایط ممکن است تا تحقق تمام ایده‌های مدیریتی کمی زمان‌بر باشد؛ ولی مطمئناً در بازه زمانی بسیاری کوتاهی، شاهد اوج‌گرفتن نظام اداری به سمت تأمین رضایت مراجعان خواهیم بود.

فرامین رهبری در بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی، بعد از نضج 40 ساله انقلاب نشان از ضرورت پوست‌اندازی در مدیریت جمهوری اسلامی دارد و از همه مهم‌تر آنکه این پوست‌اندازی باید تحمل شود و حرص مدیریتی پیران، کنترل شده و خاتمه یابد تا بتوانیم شاهد توسعه ماندگار و پایدار در زمینه‌های متعدد به‌ویژه صنعت و اقتصاد باشیم و البته از همه موضوعات مهم‌تر بحث تخصص و تعهد است به شکلی که در سازمان‌های امروز، بسیاری شاهد مثال داریم که افراد به اعتبار آگاهی‌های سایر ابواب جمعی خود مدیریت می‌کنند و خودشان چندان دستی به آتش نمی‌گیرند و عملاً در قالب ماشین امضا، خادم مردم هستند و این امر باعث شده که مقام مسئول،  بعضاً نه‌‌تنها هنر مدیریت را نمی‌فهمد؛ بلکه با واپس‌روی، شرایط را برای مردم مشکل می‌کند.

لذا تأمین مدیریت جوان باید با حسن درایت و آموزش‌های مدرن مدیریتی همراه باشد و مدیر جوان باید با تسلط به مدیریت اسلامی در گره‌گشایی از امور مردم با پدیده‌های مدیریت مدرن جامعه جهانی با استفاده از تجهیزات روزآمد نیز آشنا باشد و گوشه‌چشمی هم به تجربیات سازمان‌های پویا و پیشرو جهانی داشته باشد.

چاره نداریم جز آنکه به ظرفیت جوان در ایران توجه جدی داشته باشیم و اینکه نرخ سواد و ضریب هوشی این ملت در حد ایده‎‌آل‌های جهانی؛ بلکه بالاتر از نُرم جهانی در بسیاری از زمینه‌هاست و خیلی راحت می‌توان به هوشمندی جوان ایرانی که عمدتاً نخبه و خبره در امور هستند؛ اتکا کرد و با اطمینان می‌توان به نتیجه کار خوش‌بین بود.

به تولیدی مؤسسات آموزشی هم اشاره شود و اینکه بیش از 20 نهاد و ارگان در کنار دو وزارت علوم و بهداشت و دانشگاه آزاد اسلامی ایستاده‌اند تا متولی امور تحصیلی مردم باشند و سالانه چه بسیار جوانان توانمندی، دانش‌آموخته می‌شوند؛ ولی در حسرت شغل، بال و پر می‌زنند که اگر دگردیسی علمی در مدیریت و کارگزاران اتفاق بیفتد؛ می‌توان به وصول تحول مؤثر امیدوار بود.

در خاتمه با قدرشناسی از حسن تدبیر رهبری در تنظیم بیانیه دقیق و متین گام دوم، باید از عموم کارشناسان خواست تا با تحلیل اصولی نکات و زیرساخت‌های فکری بیانیه در خدمت عملیاتی‌کردن بیانیه باشند و از طرح بحث بیهوده در حد اشاره به عنوان بیانیه، پرهیز کنند که بی‌گمان به عمل کار برآید به سخنرانی! نیست.

*مدیر روابط عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان

انتهای پیام/4103/