چه کسانی باید کفاره روزه بدهند؟
یکی از مسائل مهم امروز پرداخت کفاره روزه ماه رمضان است که در این گزارش به این موضوع به‌صورت مفصل می‌پردازیم.
به گزارش خبرنگار حوزه معارف اسلامی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، با توجه به پایان یافتن ماه مبارک رمضان و آغاز ماه شوال، امروز پرداخت زکات فطریه و کفاره ماه رمضان واجب است، به همین منظور امروز به موضوع کفاره روزه ماه رمضان می‌پردازیم.
ابتدا کفاره را تعریف می‌کنیم. کفاره به معنای پوشاندن است و شأن کفاره، پوشاندن خطیئه است. کفاره در شرع مقدس به عبادت خاصی اطلاق می‌شود که برای عقوبت افراد، سقوط عقوبت یا تخفیف در آن تعیین‌شده است.
بر اساس این گزارش، قرآن کریم تنها حکم کلی کفارات را بیان کرده و تفصیل آن از سوی ائمه معصومین (علیهم‌السلام) تفسیر شده است. از جمله کفاراتی که قرآن به آن تصریح کرده، پرداخت کفاره روزه برای کسانی است که توان روزه گرفتن را ندارند.
کسانی همچون بیماران مزمن، پیرمردان و پیرزنان و برخی افراد بیمار که روزه برای آن‌ها طاقت‌فرساست؛ این‌ها حق دارند روزه نگیرند و در برابر هر روز، لازم است کفاره بدهند و مسکینی را اطعام کنند.
مراد از یک مُدّ طعام تقریباً ۷۵۰ گرم (یک چارک) است. کفاره روزه در حقیقت جریمه کسی است که عمداً روزه‌خواری کند.
بنابراین کسی که عمداً با چیز حرام مانند شراب یا زنا، روزه‌خواری کرده است، کفاره جمع تعلق می‌گیرد، این فرد دیگر بین چند چیز اختیار ندارد، بلکه به‌عنوان کفاره، باید افزون بر قضای روزه، هم شصت فقیر را سیر کند و هم شصت روز را روزه بگیرد که 31 روز از این شصت روز باید پی‌درپی باشد.
کفاره جزء دیون و حق‌الله است که باید پرداخت شود و تنها هم به فقیر داده می‌شود، بنابراین کسی که تمکن مالی ندارد تا آخر عمر هر زمانی که تمکن مالی پیدا کرد، باید کفاره سال‌هایی را که بدهکار است پرداخت کند.
اگر فردی نمی‌داند چند کفاره برعهده دارد، باید حداقل را حساب و پرداخت کند، سیر کردن شصت فقیر به دو صورت است که یا غذای پخته آماده به هر فقیری دهد یا مواد غذایی را که به‌صورت نپخته به ازای هر نفر 750 گرم به شصت فقیر بدهد.
در 10 مورد تنها قضای روزه واجب است و کفاره ندارد که در آن 10 مورد، برخی مبطلات روزه اگر عمدی باشد استثنا است و کفاره ندارد که از جمله می‌توان به قی کردن عمدی و یا خواب ماندن غیرعمدی جنب تا پس از اذان صبح اشاره کرد. همچنین روزه کسی که پیش از اذان صبح باید غسل جنابت کند و تصمیم بر غسل کردن هم دارد اما به خواب‌رفته و یا اتفاقی پیش‌آمده که تا اذان صبح خواب مانده است، تنها قضا دارد و کفاره ندارد.
روزه فردی که در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش کند و با حال جنابت، یک یا چند روز را روزه بگیرد و همچنین روزه کسی که نمی‌داند کاری را که انجام داده مبطل روزه هست یا خیر، تنها قضا دارد و کفاره ندارد.
اگر کسی در ماه رمضان بدون اینکه تحقیق کند صبح شده یا نه کاری انجام دهد که روزه را باطل می‌کند مانند اینکه آب بخورد و بعداً معلوم شود اذان را گفته‌اند یا کسی که در روز ماه رمضان از نیت روزه برگردد، نیز قضا دارد اما کفاره ندارد.
مواردی را که فقط باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر داده شود، فدیه می‌گویند گرچه در عرف هم به آن کفاره می‌گویند؛ اما در احکام به آن فدیه می‌گویند و فدیه 750 گرم در جایی است که شخص باید قضای روزه را در مدت یازده ماه مانده تا ماه رمضان بعد می‌گرفته؛ اما اگر تأخیر انداخته و نتوانسته تا رمضان سال بعد قضای روزه را بگیرد و این در حقیقت کفاره تأخیر قضای رمضان می‌شود. در چنین حالتی هرچند قضا برعهده او هست منتهی باید برای هر روز 750 گرم مواد غذایی به فقیر دهد.
همچنین مریض اگر پس از ماه رمضان خوب شد، باید روزه‌های ازدست‌رفته را قضا کند و قبل از رمضان سال بعد اگر قضا کرد کفاره ندارد اما مریض سالانه‌ای که کل سال مریض است و اصلاً نمی‌تواند روزه بگیرد یا قضا کند همان 750 گرم فدیه برعهده او است.
یکی دیگر از موارد، زنان باردار و زنان شیرده است که پس از ماه مبارک رمضان ولو اینکه فوراً قضای روزه‌هایشان را بگیرند، باید کفاره 750 گرم را بدهند.
افراد پیر از دیگر مواردی هستند که باید کفاره بدهند؛ اما پیرمردها هم دو دسته‌اند، اگر اصلاً نمی‌توانند روزه بگیرند نه کفاره دارند و نه قضا، اما اگر می‌توانند روزه بگیرند؛ ولی برایشان مشقت دارد آن‌ها مجاز هستند به اینکه روزه را بخورند، قضا هم ندارد؛ اما 750 گرم کفاره را باید بپردازند.
انتهای پیام/4090/پ
انتهای پیام/
