هنرمند بدون مخاطب، در دالان تاریکی و تنهایی است
به گزارش حوزه موسیقی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، آیین گرامیداشت یاد و خاطره محمدرضا لطفی، با حضور جمعی از اساتید و علاقهمندان به موسیقی اصیل ایرانی شامگاه جمعه در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.
شهرام صارمی در ابتدای مراسم گفت : دوران پربار زندگی محمدرضا لطفی، شامل نوازندگی، تدریس و برگزاری کنسرتهای متعدد و در نهایت فرهنگسازی است. هنرمندان بسیاری وجود دارند که در عرصه هنر کارهای تأثیرگذاری انجام دادهاند، اما اینکه این تأثیر زنجیروار ادامه یابد، فقط از هنرمندی همچون محمدرضا لطفی بر میآید، تأثیری که او از خود در موسیقی به جای گذاشت همچنان پا برجاست.
وی همچنین با اشاره دوباره به تاسیس کانون چاوش پس از پیروزی انقلاب اسلامی توسط محمدرضا لطفی، ابتهاج و علیزاده افزود: این کانون تأثیرات شگرفی بر موسیقی داشته که تا امروز هم ادامه دارد. نگاه نو و به روز به موسیقی ایران همراه با دیگر هنرها و همراهی با اتفاقات اجتماعی ایران از دستاوردهای این کانون است.
صارمی در پایان سخنان خود گفت: «لطفی در خارج از مرزهای ایران بسیار تأثیرگذار بود و فعالیتهای گستردهای چه در محیطهای عمومی و چه محیطهای دانشگاهی داشت، و این فعالیتها منجر شد تا در خارج از ایران شناخت صحیحی از موسیقی ایران به وجود آید.
پس از صحبتهای صارمی، پویان بیگلر از هنرمندان پرورش یافته در محضر محمدرضا لطفی به اجرای موسیقی پرداخت.
در ادامه برنامه امیر حسین رائی، از بنیانگذاران مکتب شیدا، ضمن بر شمردن ویژگیهای موسیقی دستگاهی، موسیقی را از جمله هنرهای اجتماعی دانست که چند وجهی است. وی فعالیتهای لطفی را در چندین مورد برشمرد و افزود: نخستین فعالیت لطفی تعلیم و تعلم موسیقی است. این هنرمند همواره تلاش داشت تا موسیقی دستگاهی به نسلهای بعد انتقال دهد.
امیرحسین رائی همچنین افزود: لطفی به حضور منظم هنرجویان در کلاس، کوک دقیق، تشریح گرامر ردیف و ... بسیار اهمیت میداد. وی همواره اصرار داشت تا تمام دانستههایش را به نسل بعد انتقال دهد، و در این راه از هیچ کوششی فروگذار نمیکرد.
رائی دیگر فعالیت برجسته لطفی را نوازندگی دانست و ادامه داد: نوازندگی لطفی به دو بخش تکنوازی و گروهنوازی تقسیم میشود. این هنرمند همواره از پرچمداران شورانگیزترین تکنوازی ها بوده است. وی همچنین بداههنوازی را نیز احیا کرد. گروهنوازی این هنرمند کاملاً تحت تأثیر رخدادهای اجتماعی بود، وی همواره همگام با روح زمانه حرکت میکرد. لطفی همچنین بدنه موسیقی دستگاهی را تقویت کرد و کوشید دستگاههای مهجور مانده همچون نوا را ارائه و زنده کند.
رائی لطفی را پرچمدار موسیقی معاصر ایران دانست و افزود: در حوزه پژوهش هم لطفی به موسیقی بسیار خدمت کرد. جلسات نقد و پرسش و پاسخ، انتشار کتابهای سال شیدا، نقد جریان نوگرایی در موسیقی ایرانی، بازتالیف و احیای هنر بداههنوازی از جمله فعالیتهای ماندگار محمدرضا لطفی بوده است.
در ادامه برنامه، مدیرعامل بنیاد آفرینشهای هنری نیاوران در سخنانی با ذکر این مطلب که هنر بدون مخاطب چیزی نیست گفت : اگر هنرمند مخاطب نداشته باشد گویی در دالان تاریکی به تنهایی نشسته است و مینوازد.
سید عباس سجادی در ادامه با طرح سؤالی گفت: چرا باید مقام لطفی را گرامی داشت؟ در دنیایی که سلبریتیها و فضای مجازی خود را به ما تحمیل میکنند بزرگ داشتن بزرگان از واجبات است. دیروز یک هواپیمایی حامل تعداد بسیاری از هنرمندان موسیقی از تهران با به بم رفت. در این وانفسایی که هواپیماهای ما با مشکلات عدیدهای رو به رو هستند، چه چیزی باعث میشود که حدود 80 نفر از بزرگان موسیقی به بم سفر کنند، حسین علیزاده و گروهش به اجرای برنامه بپردازند و بعد بدون استراحت بازگردند.
در ادامه مراسم بابک خضرایی استاد دانشگاه، لطفی را نادره دوران دانست که گستره فعالیتهایش از موسیقی فولکلوریک تا کار با ارکستر سمفونیک است. خضرایی گفت: لطفی موسیقی کلاسیک تا موسیقی خانقاهی را میشناخت و با شعر و انواع آن آشنا بود. او جانش را به این فرهنگ پیوند میداد. لطفی هیچ گاه کار پیش پا افتاده انجام نداد. این روحیهاش با صبا هماهنگ بود.
وی افزود: مهمترین وجه کار لطفی آشنا کردن نسل روشنفکر جامعه با موسیقی دستگاهی ایرانی بود. بسیاری میپنداشتند که این موسیقی محفلی است. اما آثار لطفی تمام این تفکرات را عوض کرد. لطفی و دیگران، همچون علیزاده و مشکاتیان نشان دادند که در دشتی و ماهور، با تار و سنتور هم میشود سرودهایی پر شور ساخت. لطفی رموز نوازندگی را میدانست. وی عارف و عامی را شیدای موسیقیاش کرد. لطفی گروهنوازی را هم دگرگون کرد.
مجید درخشانی آخرین سخنران مراسم یادبود محمدرضا لطفی بود. درخشانی گفت: دوست داشتم امشب ساز بزنم ولی آمادگی جسمی ندارم. من در محضر لطفی آموزش دیدم، از اخلاق و منش او خاطرات بسیاری دارم. لطفی در همه امور به ویژه تدریس به شاگردانش بسیار دقت داشت. این یک ویژگی بارز و برجسته است.
در پایان مراسم محمود مختوم (خواننده) و محمدامین اکبرپور (نوازنده تار) قطعهای را به یاد لطفی در ابوعطا نواختند. این چهارمین سال پیاپی است که در آستانه زادروز محمدرضا لطفی مراسمی به همت مکتبخانه میرزا عبدالله و بنیاد آفرینشهای هنری نیاوران در فرهنگسرای نیاوران برگزار میشود.
انتهای پیام/4072/4100/
انتهای پیام/