دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
سجادی:

هنرمند بدون مخاطب، در دالان تاریکی و تنهایی است

مدیرعامل بنیاد آفرینش‎های هنری نیاوران گفت: اگر هنرمند مخاطب نداشته باشد، گویی در دالانی تاریک به تنهایی نشسته است.
کد خبر : 349701
photo_2019-01-05_11-47-07.jpg

به گزارش حوزه موسیقی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، آیین گرامیداشت یاد و خاطره محمدرضا لطفی، با حضور جمعی از اساتید و علاقه‌مندان به موسیقی اصیل ایرانی شامگاه جمعه در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.


شهرام صارمی در ابتدای مراسم گفت : دوران پربار زندگی‎ محمد‌رضا لطفی، شامل نوازندگی، تدریس و برگزاری کنسرت‌های متعدد و در نهایت فرهنگ‌سازی است. هنرمندان بسیاری وجود دارند که در عرصه هنر کارهای تأثیرگذاری انجام داده‎اند، اما اینکه این تأثیر زنجیروار ادامه یابد، فقط از هنرمندی همچون محمد‌رضا لطفی بر می‎آید، تأثیری که او از خود در موسیقی به جای گذاشت همچنان پا برجاست.


وی همچنین با اشاره دوباره به تاسیس کانون چاوش پس از پیروزی انقلاب اسلامی توسط محمد‌رضا لطفی، ابتهاج و علیزاده افزود: این کانون تأثیرات شگرفی بر موسیقی داشته که تا امروز هم ادامه دارد. نگاه نو و به روز به موسیقی ایران همراه با دیگر هنرها و همراهی با اتفاقات اجتماعی ایران از دستاوردهای این کانون است.


صارمی در پایان سخنان خود گفت: «لطفی در خارج از مرزهای ایران بسیار تأثیرگذار بود و فعالیت‎های گسترده‎ای چه در محیط‎های عمومی و چه محیط‎های دانشگاهی داشت، و این فعالیت‎ها منجر شد تا در خارج از ایران شناخت صحیحی از موسیقی ایران به وجود آید. 


پس از صحبت‎های صارمی، پویان بیگلر از هنرمندان پرورش یافته در محضر محمدرضا لطفی به اجرای موسیقی پرداخت.


در ادامه برنامه امیر حسین رائی، از بنیان‌گذاران مکتب شیدا، ضمن بر شمردن ویژگی‎های موسیقی دستگاهی، موسیقی را از جمله هنرهای اجتماعی دانست که چند وجهی است. وی فعالیت‎های لطفی را در چندین مورد برشمرد و افزود: نخستین فعالیت لطفی تعلیم و تعلم موسیقی است. این هنرمند همواره تلاش داشت تا موسیقی دستگاهی به نسل‎های بعد انتقال دهد.


امیرحسین رائی همچنین افزود: لطفی به حضور منظم هنرجویان در کلاس، کوک دقیق، تشریح گرامر ردیف و ... بسیار اهمیت می‎داد. وی همواره اصرار داشت تا تمام دانسته‎هایش را به نسل بعد انتقال دهد، و در این راه از هیچ کوششی فروگذار نمی‎کرد.


رائی دیگر فعالیت برجسته لطفی را نوازندگی دانست و ادامه داد: نوازندگی لطفی به دو بخش تک‎نوازی و گروه‎نوازی تقسیم می‎شود. این هنرمند همواره از پرچمداران شورانگیزترین تک‎نوازی ها بوده است. وی همچنین بداهه‎نوازی را نیز احیا کرد. گروه‎نوازی این هنرمند کاملاً تحت تأثیر رخدادهای اجتماعی بود، وی همواره همگام با روح زمانه حرکت می‎کرد. لطفی همچنین بدنه موسیقی دستگاهی را تقویت کرد و کوشید دستگاه‎های مهجور مانده همچون نوا را ارائه و زنده کند.


 رائی لطفی را پرچمدار موسیقی معاصر ایران دانست و افزود: در حوزه پژوهش هم لطفی به موسیقی بسیار خدمت کرد. جلسات نقد و پرسش و پاسخ، انتشار کتاب‎های سال شیدا، نقد جریان نوگرایی در موسیقی ایرانی، بازتالیف و احیای هنر بداهه‎نوازی از جمله فعالیت‎های ماندگار محمدرضا لطفی بوده است.


در ادامه برنامه، مدیرعامل بنیاد آفرینش‎های هنری نیاوران در سخنانی با ذکر این مطلب که هنر بدون مخاطب چیزی نیست گفت : اگر هنرمند مخاطب نداشته باشد گویی در دالان تاریکی به تنهایی نشسته است و می‎نوازد.


 سید عباس سجادی در ادامه با طرح سؤالی گفت: چرا باید مقام لطفی را گرامی داشت؟ در دنیایی که سلبریتی‎ها و فضای مجازی خود را به ما تحمیل می‎کنند بزرگ داشتن بزرگان از واجبات است. دیروز یک هواپیمایی حامل تعداد بسیاری از هنرمندان موسیقی از تهران با به بم رفت. در این وانفسایی که هواپیماهای ما با مشکلات عدیده‎ای رو به رو هستند، چه چیزی باعث می‎شود که حدود 80 نفر از بزرگان موسیقی به بم سفر کنند، حسین علیزاده و گروهش به اجرای برنامه بپردازند و بعد بدون استراحت بازگردند.


در ادامه مراسم بابک خضرایی استاد دانشگاه، لطفی را نادره دوران دانست که گستره فعالیت‎هایش از موسیقی فولکلوریک تا کار با ارکستر سمفونیک است. خضرایی گفت: لطفی موسیقی کلاسیک تا موسیقی خانقاهی را می‎شناخت و با شعر و انواع آن آشنا بود. او جانش را به این فرهنگ پیوند می‎داد. لطفی هیچ گاه کار پیش پا افتاده انجام نداد. این روحیه‌اش با صبا هماهنگ بود.


وی افزود: مهم‎ترین وجه کار لطفی آشنا کردن نسل روشنفکر جامعه با موسیقی دستگاهی ایرانی بود. بسیاری می‎پنداشتند که این موسیقی محفلی است. اما آثار لطفی تمام این تفکرات را عوض کرد. لطفی و دیگران، همچون علیزاده و مشکاتیان نشان دادند که در دشتی و ماهور، با تار و سنتور هم می‎شود سرودهایی پر شور ساخت. لطفی رموز نوازندگی را می‎دانست. وی عارف و عامی را شیدای موسیقی‎اش کرد. لطفی گروه‎نوازی را هم دگرگون کرد.


مجید درخشانی آخرین سخنران مراسم یادبود محمدرضا لطفی بود. درخشانی گفت: دوست داشتم امشب ساز بزنم ولی آمادگی جسمی ندارم. من در محضر لطفی آموزش دیدم، از اخلاق و منش او خاطرات بسیاری دارم. لطفی در همه امور به ویژه تدریس به شاگردانش بسیار دقت داشت. این یک ویژگی بارز و برجسته است.


در پایان مراسم محمود مختوم (خواننده) و محمدامین اکبرپور (نوازنده تار) قطعه‎ای را به یاد لطفی در ابوعطا نواختند. این چهارمین سال پیاپی است که در آستانه زادروز محمدرضا لطفی مراسمی به همت مکتب‎خانه میرزا عبدالله و بنیاد آفرینش‎های هنری نیاوران در فرهنگسرای نیاوران برگزار می‎شود.


انتهای پیام/4072/4100/


انتهای پیام/

ارسال نظر
قالیشویی ادیب