کاخ سفید در دام دیوانگان!

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا - محسن احدی؛ وقتی نام دونالد ترامپ به‌عنوان کاندیدای پیروز در انتخابات ریاست‌جمهوری 2016 از صندوق رأی بیرون آمد، بسیاری بر این موضوع متفق‌القول بودند که به دلیل ناشناخته بودن چهره سیاسی وی، کلیددار جدید کاخ سفید از افراد مشهور و نخبگان سیاسی برای اداره دولت دعوت به عمل خواهد آورد. 

گذر زمان اما نشان داد جز معدود چهره‌های شناخته‌شده در سیاست آمریکا، دیگر اعضای کابینه ترامپ را افرادی ناشناخته تشکیل داده‌اند. ازجمله چهره‌های مشهوری که برای کار با رئیس‌جمهور جدید آمریکا به کاخ سفید آمدند، ژنرال چهارستاره، جیمز متیس بود.

متیس یا به‌اصطلاح «مد داگ» (سگ دیوانه) از جمله چهره‌های نظامی برجسته آمریکایی بود که به دلیل تجارب خود در حضور در خاورمیانه به‌خوبی با مناقشاتی که این کشور در منطقه در رویارویی با داعش از یک‌سو و پیروزی‌های محور مقاومت از سوی دیگر داشت، آشنا بود. همچنین با توجه به راهبرد امنیتی آمریکا در خصوص تمرکز به‌سوی شرق و دریای چین، متیس گزینه‌ای مطلوب برای دوران گذار و مهار چین به‌حساب می‌آمد.

بحران‌های فزاینده که طی حدود دو سال از روی کار آمدن رئیس‌جمهور آمریکا، کاخ سفید را در بر گرفته و منجر به تغییر بیش از نیمی از همراهان اولیه ترامپ از دوران کارزار انتخاباتی شده، باعث شد که از جیمز متیس به‌عنوان تنها چهره دارای عقلانیت در بدنه تیم ترامپ یاد شود. از همین رو بود که بعد از استعفای وی از منصبش در پی مخالفت با تصمیم ترامپ برای خارج کردن سربازان آمریکایی از سوریه، بسیاری از چهره‌های سیاسی و نظامی نه‌تنها در آمریکا، بلکه در سراسر جهان اوضاع این کشور را با نگرانی رصد می‌کنند.

«کارل بیت» نخست‌وزیر اسبق سوئد در واکنش به کناره‌گیری متیس از مقام خود در حساب کاربری خود در توئیتر نوشت: متیس آخرین حلقه قدرتمند و پیونددهنده میان دولت ترامپ با متحدان خود در پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) بود و در غیاب وی باید منتظر نشست و عواقب بد رفتار واشنگتن را با متحدان اروپایی کاخ سفید دید.

افزون بر این، بسیاری از سناتورهای آمریکایی فارغ از وابستگی حزبی خود به‌شدت با تصمیم ترامپ و خروج متیس از کابینه این کشور ابراز نگرانی کرده‌اند، چراکه بر این عقیده هستند که چهره آمریکا به‌عنوان برهم زننده ثبات و نظم جهانی که هزینه‌های سرسام‌آور مالی و نظامی برای آن متحمل شده بود، بیش از گذشته مخدوش شده است.

از سوی دیگر نیز اروپاییان که از بدو به قدرت رسیدن ترامپ، خود را در خطر جنگ تعرفه‌ای (جنگ تجاری)، تهدیداتی همچون خروج از ناتو و همچنین تنها گذاشتن متحدان قدیمی در مقابل تهدیدهای نوظهوری چون روسیه و چین می‌بینند،  به‌شدت نگران آینده خود هستند.

اروپا در دو سال زمامداری ترامپ بر کاخ سفید به‌خوبی متوجه شده‌ است که آمریکا به‌عنوان شریک قابل‌اطمینان دوران جنگ سرد دیگر مطرح نیست و آنها باید با اتکا بر توان خود با تهدیدهایی چون روسیه مقابله کنند.

در میان این نگرانی باید گفت که تحولات درون دولت آمریکا از سوی مسکو و پکن به‌هیچ‌وجه به‌عنوان تهدید قلمداد نشده و حتی می‌توان گفت که آن را فرصتی مناسب برای رهایی از تهدیدهای آمریکا و حتی ادامه سیاست‌های خود تلقی می‌کنند.

بسیاری از صاحب‌نظران سیاسی معتقدند با توجه به رفتاری که رئیس‌جمهور آمریکا در مدت دوران ریاست خود بر کاخ سفید نشان داده، افرادی را برای همکاری خود به‌خصوص برای دو سال باقی‌مانده از دوره ریاستش انتخاب خواهد کرد که کاملاً مطیع اوامر وی بوده و مشی فکری ترامپ را به‌خصوص در مورد ارجح دانستن ژئواکونومی بر ژئوپلیتیک قبول داشته باشند؛ امری که دقیقاً به نفع مسکو و به‌خصوص پکن تمام خواهد شد.

گفتنی است که «وو شینبو» مدیر مرکز مطالعات آمریکا در دانشگاه فوران می‌گوید: ترامپ برای تصدی پست وزارت دفاع، فردی نزدیک به تفکرات خود را انتخاب خواهد کرد تا به‌ جای تمرکز صرف بر حوزه امنیت و موضوعات صرفاً امنیتی-سیاسی بر اقتصاد تمرکز کند. در چنین شرایطی تهدید چین در دریای چین جنوبی و مناقشه تایوان اهمیت خود را در آمریکا از دست خواهند داد و این موضوع به پکن کمک خواهد کرد تا از زیر فشار واشنگتن خارج شود.

روزنامه نیویورک‌تایمز در مقاله‌ای به قلم «استیون ارپانگو» و «جان پارلس» با اشاره به تصمیم‌های ترامپ درباره روسیه، خروج از سوریه و کاهش نظامیان آمریکا از افغانستان مدعی شد که دیگر کشورهای متحد آمریکا به سیاست‌های کاخ سفید اعتمادی نداشته و به دنبال تجدید ساختار رابطه خود با واشنگتن هستند و این در حالی است که دشمنان آمریکا به‌خوبی از فرصت پیش‌آمده که خلأ بزرگی در غیاب ما ایجاد خواهد کرد، بهره می‌برند.

هرچند تصمیماتی که در حال حاضر در کاخ سفید اتخاذ می‌شود از هیچ منطق استراتژیکی برخوردار نبوده و بیشتر در راستای منافع شخصی دونالد ترامپ است، ولی از دست رفتن تنها گزینه‌هایی که کور سوی نگاه‌داشتن آمریکا در مدار عقلانیت بودند، سبب می‌شود آینده تصمیم‌گیری‌های سردمداران کاخ سفید در مسیری حرکت کند که ماشه جنگ توسط یک دیوانه فشرده شود.

انتهای پیام/4106/4093/پ