مستندسازهای ایرانی در سطح استانداردهای جهانی هستند

حمید یکتا در گفتگو با خبرنگار حوزه سینمای گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، گفت: متأسفانه سینمای مستند در ایران مظلوم واقع شده است چرا که هزینه‌های تولید بسیار بالاست. دلیل اینکه بعضی از همکاران ما سراغ سوژه‌هایی می‌روند که فضای محدودی دارد یعنی سعی می‌کنند در یک خانه تصویربرداری شود و در فضای باز نروند زیرا هزینه‌های سرسام‌آوری دارد.

تهیه‌کننده مستند «ورزا جنگ» گفت: ما برای ساخت با تمام استانداردهایی که لازم بود این کار را انجام دادیم. از دوربین‌های 5D استفاده کردیم، تصویربردارها، صدابردارها و دستگاه‌های صدابرداری حرفه‌ای سر صحنه بردیم و حالا پس از تولید هم سعی کردیم در ویژوال افکت یا بحث‌های دیگر و حتی آهنگ‌سازی کم نگذاریم.

وی افزود: این شانس را داشتیم که بتوانیم از بخش خصوصی کمک بگیریم و تأمین سرمایه کنیم که پروژه‌مان را با استاندارد قابل قبول انجام دهیم ولی خیلی از همکاران ما متأسفانه این شانس را ندارند و مجبورند فیلمی را با بودجه محدودی که در دست دارند جمع کنند.

یکتا ادامه داد: تصویربرداری ما حدوداً 6 ماه طول کشید. 6 ماه تصویربرداری واقعاً هزینه سرسام‌آوری دارد. البته 6 ماه شبانه‌روز نبود و شاید تعداد روزهایی که تصویربرداری شد جمعاً حدود 30 روز بود ولی 6 ماه، ما عوامل را استندبای نگه داشتیم. مرتب می‌رفتیم، می‌آمدیم، سوژه‌مان را چک می‌کردیم. چون کارگردان به‌ معنای واقعی کلمه به مفهوم مستند وفادار بود، سعی نمی‌کرد مثلاً اتفاقی که قرار است بیفتد را جلوتر بیندازد.

وی ادامه داد: موضوع فیلم راجع جنگ گاوهای وحشی در شمال است. داستان پسربچه‌ای است که یک ورزای را خریده و می‌خواهد این را برای جنگ آماده کند و زمانی که این جنگ اتفاق افتاد 6 ماه طول کشید و در تمام این 6 ماه ما داشتیم این کاراکتر را با کارگردان (همسرم) فالو می‌کردیم.

یکتا افزود: یک سال در روستا زندگی کردیم که کاراکترمان را پیدا کنیم. یعنی مدت زمان زیادی را صرف پیدا کردن کاراکترمان کردیم. از میان افرادی که ورزا جنگ را انجام می‌دادند، تک‌تک سوژه‌ها را تعقیب کردیم تا آن کاراکتر اصلی‌مان که این پسر نوجوان بود انتخاب شد. همه اینها هزینه‌بر است و با وضعیتی که در کشور ما وجود دارد و استقبالی که از سینمای مستند می‌شود، طبیعتاً بخش اندک این هزینه برمی‌گردد.

وی بیان کرد: ما باید نگاه تجاری داشته باشیم چون سینما یک تجارت است. ولی در مستند این گارانتی مشخص وجود ندارد که اگر این هزینه را کردیم، آیا این هزینه‌مان بازمی‌گردد یا خیر؟ نیازمند حمایت‌هایی از طرف دولت و بخش خصوصی هستیم که با حمایت آنها صنف مستندساز با فراغ بال و با دست بازتر و استفاده از (دوربین، تصویربردار، صدابردار، تدوینگر)های خوب، کیفیت مستندها را بالاتر ببرد.

این تهیه‌کننده مستند عنوان کرد: اگر حمایت نباشد بسیاری از مستندسازها به‌خاطر اینکه پول ندارند مجبورند از کیفیت کار کم کنند، کمتر هزینه می‌کنند در نتیجه کیفیت کار پایین می‌آید.

یکتا با ابراز امیدواری برای حمایت از بخش خصوصی گفت: تقاضا دارم که از بخش خصوصی و فیلمسازان مستقل بیشتر حمایت شود تا بتوانند با استاندارد جهانی اثر تولید کنند. این ظرفیت وجود دارد که با استاندارد جهانی تولید کنیم ولی مسائل مالی مانع می‌شود وگرنه ما واقعاً هنرمندهایی در سطح استانداردهای جهانی داریم اما مسائل مالی خیلی وقت‌ها از این استانداردها کم می‌کند.

انتهای پیام/4046/