وی با اشاره به اینکه اگر می‌خواهیم کاهش ارزش پول ملی را کنترل کنیم، باید از افزایش نقدینگی جلوگیری کنیم، تصریح کرد: چالش اصلی ما در اقتصاد فعلی بازار پولی کشور است که مقابل بازار سرمایه قرارگرفته است.
مشاور عالی ریاست‌جمهوری بااشاره به میزان مصرف بنزین در دولت یازدهم، اذعان کرد: در ابتدای دولت یازدهم 61 میلیون لیتر بنزین مصرف می‌کردیم. این درحالی‌است که امروز میزان مصرف بنزین ما به 100 میلیون لیتر در روز رسیده است.
ترکان بیان کرد: باید متناسب با مصرف انرژی در کشور، ثروت خلق شود، درغیراین‌صورت انرژی‌سوزی صورت گرفته است.
وی با تأکید بر اینکه باید مصرف انرژی را کاهش دهیم، ادامه داد: 80 میلیارد دلار به قیمت جهانی در کشور ما، نفت و گاز مصرف می‌کنیم و این رقم نسبت به ثروتی که خلق می‌کنیم هماهنگی ندارد.
مشاور عالی ریاست‌جمهوری بااشاره به صنعت ساختمان افزود: صنعت ساختمان نسبت به صنایع دیگر وابستگی کمتری به بیرون از کشور دارد. این درحالی‌است که این صنعت درحال‌حاضر با ضعف‌هایی هم روبه‌رو است و می‌توانیم به‌عنوان یکی از راهکارهای مقابله با تحریم و ایجاد اشتغال و تولید، از صنعت ساختمان استفاده کنیم و این کمک مؤثری برای گذر از تحریم خواهد بود.
ترکان با بیان اینکه سومین راهکار برای دور زدن تحریم‌ها، توجه به موضوع صنعت گردشگری آن‌هم گردشگری داخلی است، اذعان کرد: با گردشگری داخلی توزیع درآمد در دهک‌های پایین جامعه صورت می‌گیرد.
وی با اشاره به اینکه در گذشته دهک‌های درآمدی جامعه به‌این‌گونه بود که دو دهک کم‌درآمد و 6 دهک متوسط و دو دهک پردرآمد وجود داشت، توضیح داد: این ترکیب درآمدی در جامعه درحال‌حاضر تغییر کرده است، به‌گونه‌ای که چهار دهک کم‌درآمد و فقیر شده‌اند و چهار دهک متوسط نیز درآمدشان نصف شده است و درنهایت دو دهک پردرآمد، همچنان به‌جای خود باقی هستند. نحوه توزیع درآمد جامعه جابه‌جا شده است و باید کاری کنیم که دهک‌های بالایی پردرآمد، درآمدشان را در حوزه گردشگری داخلی خرج کنند.
مشاور عالی ریاست‌جمهوری با بیان اینکه حوزه دانش‌پایه ظرفیت‌های خوبی را برای عبور از تحریم‌ها ایجاد کرده است، توضیح داد: باید به فکر استفاده از استعدادهای برجسته در حوزه صنایع توسعه‌ای باشیم.
ترکان با تأکید بر اینکه سالانه یک میلیون و 200 هزار دانش‌آموز جدید به مدارس وارد می‌شوند و از آن‌ها حدود 800 هزار نفر دیپلم گرفته و از این تعداد 50 هزار نفر در رشته‌هایی که پایه توسعه کشور هستند وارد می‌شوند و از این میان در نهایت تنها پنج هزار نفر هستند که عصاره همه سرمایه‌ها و تلاش‌های ما در این سیستم آموزشی هستند که امکان قرار گرفتن در صنایع توسعه‌ای و پیشران را پیدا می‌کنند که باید از آن‌ها برای آینده کشور استفاده کرد. مثل کره‌ای که روی دوغ بسته می‌شود؛ اگر حواس‌مان به استفاده صحیح و مناسب از آن کره باارزش نباشد، حیف و میل شده و دیگران از آن استفاده می‌کنند و در انتها باید به خوردن نان و دوغ اکتفا کنیم؛ درحالی‌که با نان و دوغ، توسعه اتفاق نمی‌افتد!
انتهای پیام/4092/
انتهای پیام/
