دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری

دعوت از نخبگان عرصه مستندسازی برای بازگشت به رسانه ملی

امیر تاجیک مدیر شبکه مستند، امروز دوشنبه 19 مرداد در سرمقاله‌ای که برای روزنامه جام جم نوشته است، بر لزوم دعوت از همه سلیقه‌ها و گرایش‌ها برای حضور در رسانه ملی مطابق خواست تمامی ملت ایران تأکید کرده است.
کد خبر : 32546

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، مدیر شبکه مستند همچنین به برخی حاشیه‌سازی‌های اخیر نسبت به رویه جدید و خلاق پخش مستندهای متنوع در این شبکه واکنش نشان داده و امساک از پذیرفتن قواعد رسانه ای را به منزوی تر شدن رسانه ملی و کاهش دادن اعتماد به آن در میان مردم منجر دانسته است.


مدیر شبکه مستند با اشاره به تخریب‌هایی که طلبکارانه از رسانه ملی انجام می‌پذیرد، افزوده: «گویی این حلقه در اقلیت همیشه طلبکار مردم و هنرمندان، به خط آخر رسیده‌اند و می‌خواهند حلقه را تا جایی تنگ کنند که معتمدان و منصوبان رهبری انقلاب در سازمان صداوسیما را هم از دایره انقلابیون خارج و علاقه‌مندان به پهلوی جلوه دهند!»


تاجیک همچنین در خصوص مطالبی که بدون نام و با هدف تخریب و هیاهو در برخی سایت‌ها و در انتقاد به رویه جدید شبکه منتشر شده، نوشته است: «ما می‌توانیم با دعوت از شما به نقد مستندهای پخش شده مورد اعتراض شما بنشینیم و گفتگو کنیم. چرا بیانیه‌نویسی و تخریب؟ چرا نامه سرگشاده آن هم وقتی حتی نامه به شخص مورد خطاب نمی‌رسد و با انتشار در سایت‌های مختلف، رنگ و بوی صرفا سیاسی می‌گیرد؟ این چه رفتاری است که به جای نقد منصفانه یک عملکرد خاص، سعی در تخریب شخصیت‌ها و مدیران سازمان متعهد صداوسیما کنیم و حتی برای مسئولین سازمان نسخه بپیچیم؟»


در بخش‌هایی از این سرمقاله آمده است:


«بیش از دو دهه از شهادت مردی می‌گذرد که به گواهی افراد انقلابی و غیرانقلابی، از موثرترین مردان تحلیلگر و صاحب نظر در عرصه رسانه بود. اما به راستی برخی وارثین این شهید والامقام تا چه حد توانسته‌اند همگام با شعارها، مراسم ها و همایش‌هایی که در تجلیل و بررسی گفتمان آثار او برپا می‌کنند عمل کنند؟ چقدر توانسته‌اند رسانه های نوشتاری، صوتی و تصویری را برای حرکت در آن مسیر ترغیب نمایند؟ اغراق نیست اگر بگوییم هیچ! دوستان همیشه مدعی پیروی خط آوینی در رسانه، نه تنها در مسیر حق طلبی او گام ننهاده‌اند که با جرات در بسیاری از موارد خلاف آن را پیموده‌اند. آوینی و خط او تنها لقلقه زبانی‌ست جهت سرپوش گذاشتن برای پیروی از نفسانیات خویش. هزینه کردن از نام آوینی برای جا انداختن منویات آلوده به شک و سوء ظن خود. گلایه‌های ناتمام و اتهام‌های همیشگی بعضی رسانه‌ها به بسیاری از هنرمندان متعهد این کشور، امروز تا شبکه‌های داخلی سازمان صداوسیما هم پیشروی کرده است. گویی این حلقه در اقلیت همیشه طلبکار مردم و هنرمندان، به خط آخر رسیده‌اند و می‌خواهند حلقه را تا جایی تنگ کنند که معتمدان و منصوبان رهبری انقلاب در سازمان صداوسیما را هم از دایره انقلابیون خارج و علاقه‌مندان به پهلوی جلوه دهند!


اما دریغ که هرگز موفق نخواهند بود و این ناکامی ریشه در همان سخن شهید والامقام دارد. دسترسی امروز مردم به انواع رسانه‌ها که همه از تنوع آن آگاهیم و با آنها آشنایی داریم، موتور ماشین ضدانقلاب سازی این جریان در اقلیت را بی اثر کرده است. مخاطب امروز بیش از هر زمان دیگری قادر به پیش رو قرار دادن تریبون های مختلف برای خود و انتخاب هر کدام به دلخواهش است. امروز چنان اخبار و اطلاعات و سخن ها از طرق مختلف به مردم منتقل می شود که قضاوت را برای آنها بسیار آسان تر از پیش کرده است و البته این برای جریانی که از تهمت و تسویه حساب سیاسی ارتزاق می کند، بسیار سخت و گران است!....


به راستی چرا نباید این اشکال بزرگ برطرف شود؟ دعوت از همه سلیقه ها و گرایش ها خواست تمامی ملت ایران است. چراکه ایجاد محدودیت در تولید آثار فرهنگی منجر به دلزدگی مردم و فاصله گرفتن آنها از واقعیات ملموس جامعه خودشان خواهد بود. سیاست های هدایتی و دستوری مد نظر برخی دوستان ما، به جای اینکه آیینه تمام نمای جامعه باشد تا در اصلاح همان جامعه تلاش کند، سعی دارد تنها نکات مثبت را بیان و از بررسی نقصان ها چشم پوشی کند. و صد البته که دوران این روش ها گذشته است و مردم، خود، هنرمندان متعهد سرزمین شان را پیدا می کنند.


مستندسازهای به نام و محبوب میان مردم که به میان آمدن اسم آنها به اندازه کافی در مخاطبین شور ایجاد می کند، خود گواهی بر مردمی بودن آنهاست. کنار زدن سلیقه ها و اندیشه های متنوع و جمع کردن عده ای قلیل به دور خود که مثل ما فکر می کنند، دو نتیجه بیشتر ندارد: یکی در میان هنرمند و دیگری میان مردم. اول نا امیدی و دلزده شدن هنرمندان جوان و خوش آتیه کشور از رسانه های کشور عزیز اسلامی و رفتن در دامن منافقین البته باهوشی که می‌دانند از سرخوردگی آنها چگونه تا سر حد امکان به ضرر نظام مقدس ما استفاده کنند. دوم گریز مردم از رسانه ملی و روی آوردن به رسانه هایی که دسترسی به آنها هر روز ساده و ساده تر می‌شود....


بیایید به جایی برسیم که از شبکه های بیگانه واهمه نداشته باشیم. آنقدر با مردم انقلابی و ولایتمدار خود صادق باشیم و به آنها اعتماد داشته باشیم که از بودن تریبونی غیر از تریبون خود هراسی نداشته باشیم. از چه می‌ترسیم؟ نقره با سایش جلا می یابد. شما می‌خواهید صداوسیما رسانه‌ای محفلی و خصوصی باشد در حالیکه امام (ره) فرمود: "رادیو و تلویزیون باید مستقل باشند و همه گونه انتقاد را با کمال بی‌طرفی منتشر سازند." (صحیفه نور، جلد 12، صفحه 23 )


شبکه مستند سیما در راستای رهنمودها و ریل گذاری مقام معظم رهبری و توصیه های حضرت امام رحمت الله علیه، گام برمی‌دارد و با مدیرانی متعهد به اصول نظام سعی در پیاده کردن یکی از آرمان‌های بلند آن یعنی آزادی بیان برای تمامی سلایق دارد. کمااینکه امام (ره) فرمود: «بار دیگر تذکر می‌دهم که آنجا را از وابستگان رژیم سابق تصفیه کنید. البته مصاحبه اشکالی ندارد ولو یک کمونیست بیاید و حرفش را بزند و در همان جا از شخص دیگری جواب بگیرد، این مانعی ندارد» (صحیفه نور، جلد 12، صفحه 85)


ما به نسل جدید و افکار آنها ارزش می دهیم و عرصه را چون گذشته، تنها به چند شخصیت محدود، قدیمی و مسن که نماینده نسل جدید نیستند، واگذار نخواهیم کرد. ...


جوانان این سرزمین آنقدر در تشخیص خوب و بد، ضعیف و ناتوانند که یک مستند برای آنها تاریخ‌سازی کند؟ آن هم مستندی که اساسا چنین نیتی نداشته و در اذهان فرصت طلبان تخریب‌گر، بهانه‌ای خوب جهت ارضای منویات و بازی های سیاسی خود بوده است! این عدم اعتماد جایی آشکار می‌شود که رسانه‌هایی که دائما از آگاهی ملت ایران و حضور همیشگی آنها در صحنه سخن می‌رانند، بیشتر سوء‌ظن‌ها را به گمراه شدن آنها و رو بر گرداندن از نظام و آرمان‌هایش دارند. به راستی شما که ادعا دارید مردم همیشه در صحنه‌اند، چرا به آنها اعتماد ندارید؟ و شبانه روز نگران قضاوت‌های آنهایید؟ از چه می‌ترسید؟ نکند از مردم انقلابی ایران؟


امروز از شما می‌خواهیم به آغوش امن ملت مسلمان بازگردید و به جای تمرکز بر بیانیه صادر کردن‌های پی در پی، با هم به تماشای برنامه‌های شبکه مستند بنشینیم، تا هم مردم را بهتر بشناسیم و هم حداقل بدانیم در حال نقد چه چیزی هستیم! بیایید یک بار هم که شده قبل از دیگران خود را نقد کنیم. چرا که نقد، یک راه حل بیشتر ندارد و آن تحمل است.


ما می‌توانیم با دعوت از شما به نقد مستندهای پخش شده مورد اعتراض شما بنشینیم و گفتگو کنیم. چرا بیانیه نویسی و تخریب؟ چرا نامه سرگشاده آن هم وقتی حتی نامه به شخص مورد خطاب نمی‌رسد و با انتشار در سایت‌های مختلف، رنگ و بوی صرفا سیاسی می گیرد؟ این چه رفتاری است که به جای نقد منصفانه یک عملکرد خاص، سعی در تخریب شخصیت‌ها و مدیران سازمان متعهد صداوسیما کنیم و حتی برای مسئولین سازمان نسخه بپیچیم؟ جای شگفت است که برخی برادران، دم از آرمان‌های امام روح الله عزیز هم می‌زنند بی آنکه بدانند اخلاق مداری، کم‌ترین و ساده‌ترین درسی است که می‌شود از آن امام راحل آموخت....»


انتهای پیام/

ارسال نظر
قالیشویی ادیب