تیر خطای تیراندازان در جاکارتا/ باتجربه‌هایی که درجا زدند

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، تیم ملی تیراندازی در هجدهمین دوره بازی‌های آسیایی جاکارتا یکی از ضعیف‌ترین نتایج خود را کسب کرد. این تیم با 19 ورزشکار‌ راهی اندونزی شد تا نتیجه‌ای ماندگار در تاریخ تیراندازی ایران با وجود چهره‌های نامی و باتجربه ثبت کند، اما در نهایت نتیجه‌ای که به دست آمد برخلاف تصور همگان بود و این تیم با ترکیبی از جوانان و با‌تجربه‌ها تنها به یک مدال برنز‌ توسط مهلقا جام‌بزرگ در تفنگ 10 متر بادی بسنده کرد.

البته پیش از برگزاری بازی‌های آسیایی جاکارتا ابراهیم اینانلو سرمربی تیم ملی تیراندازی در گفتگو با خبرنگار آنا به این موضوع اشاره کرده بود که به دلیل حذف رقابت‌های تیمی در این دوره شانس مدال‌آوری تیراندازان کمتر از قبل خواهد بود. پیش‌بینی‌ها درست از آب درآمد و حتی تیرانداز نامداری همچون الهه احمدی که قبل از بازی‌های آسیایی به مدال خوش‌رنگ طلا در تفنگ سه وضعیت رسیده بود در اندونزی کاری از پیش نبرد و عنوانی کسب نکرد.

در دوره گذشته تیراندازی نتایج قابل قبولی به دست آمد، در بخش بانوان نجمه خدمتی در تفنگ بادی 10 متر به مدال خوش‌رنگ طلا رسید و علاوه بر کسب این مدال رکورد هم شکست، نرجس امام‌‌قلی‌نژاد هم در همین ماده به مدال نقره رسید. در بخش تیمی هم بانوان تیرانداز ایران مدال نقره را کسب کردند و دست‌پر به ایران برگشتند، اما در این دوره از بازی‌ها که به میزبانی اندونزی برگزار شد، خبری از مدال‌های رنگارنگ نبود و تنها حاصل کار آنها یک مدال برنز در تفنگ بادی بود.

در این دوره علاوه بر چهره قدیمی همچون الهه احمدی و نجمه خدمتی که چندین دوره بازی‌های المپیک و آسیایی را تجربه کردند، آرمینا صادقیان تیرانداز 16 ساله کشورمان هم در این رقابت‌ها حضور داشت و عملکرد خوبی از خود به جای گذاشت، اما به دلیل کم‌تجربگی در رده چهارم قرار گرفت و دستش از مدال کوتاه ماند.

چرا تیراندازی نتایج دوره قبل خود را تکرار نکرد؟

دلایل زیادی برای عدم نتیجه‌گیری تیراندازان در جاکارتا وجود دارد که یکی از آنها حذف رقابت‌های تیمی در این دوره بود و همین موضوع هم باعث شد دست ملی‌پوشان از کسب مدال کوتاه بماند، اما در کنار آن به مسائل فنی و همچنین امکاناتی که در دوره گذشته وجود داشت، اما در این دوره موجود نبود هم باید توجه کرد.

درست قبل از بازی‌های آسیایی اینچئون، هدایت تیم ملی برعهده «لازلو» بود. او شبانه‌روز در خدمت تیم ملی تیراندازی ایران بود و اگر بگوییم تیراندازی ایران با این مربی متحول شد، اغراق نکردیم. قبل از برگزاری بازی‌های آسیایی به واسطه حضور این مربی اردوهایی تدارکاتی که برای ملی‌پوشان درنظر گرفته می‌شد، خیلی بیشتر بود و حدود 20 ملی‌پوش هم در اردوی تیم ملی حضور داشتند. ضمن اینکه قبل از اینچئون، ملی‌‌پوشان دو بار در رقابت‌های هانوفر آلمان شرکت کرده بودند و اردوهای تمرینی زیادی هم در برنامه خود داشتند.‌ اما شرایط تیراندازان قبل از اعزام به جاکارتا کاملاً متفاوت شده بود و حتی آنها سرمربی تیم ملی را هم به طور تمام وقت در کنار خود نداشتند. ضمن اینکه اردوی هانوفر هم در این دوره برای ملی‌پوشان در نظر گرفته نشد، به این دلیل که سفارت آلمان با فدراسیون ایران همکاری نکرد و وقت مصاحبه به تیراندازان برای صدور ویزا داده نشد. از همین رو آنها نتوانستند ویزا را به موقع بگیرند و از این اردو بازماندند، در نتیجه تیم ملی تیراندازی با حداقل تعداد مسابقه تدارکاتی راهی اندونزی شد.

البته ناگفته نماند که داشتن مربی پروازی در عدم نتیجه‌گیری تیم ملی تیراندازی هم بی‌تأثیر نبود. از فروردین‌ماه فدراسیون تیراندازی‌ با «گوران ماکسیموویچ» سرمربی صربستانی قرارداد بست تا در آستانه بازی‌های آسیایی در کنار ملی‌پوشان باشد تا آنها نتیجه‌ای به مراتب بهتر از بازی‌های آسیایی اینچئون و گوانگژو به دست بیاورند. اما این تیم فقط اسم مربی خارجی را یدک می‌کشد و عملاً از حضور مربی خارجی در کنار خود محروم بود. در واقع به دلیل اینکه مربی تیراندازی در ایران طبق روزهایی که حضور دارد، حقوق دریافت می‌کند، این مربی به صورت پاره‌‌وقت در خدمت تیم ملی تیراندازی است.

به هر ترتیب تیراندازی در جاکارتا با 19 ملی‌پوش فقط به یک مدال برنز رسید و این نتیجه برای رشته‌ای که از نظر تعداد مدال در بازی‌های آسیایی و المپیک بیشترین را به خود اختصاص می‌دهد، به‌هیچ‌ عنوان نتیجه قابل قبولی نیست. داشتن مربی پاره‌وقت اگرچه در مواقعی که او در مرخصی به سر می‌برد از نظر مالی ضربه‌ای به فدراسیون وارد نمی‌کند، اما بدون‌شک نبود سرمربی در کنار ملی‌پوش عواقب جبران‌ناپذیری دارد که نتیجه آن را در رقابت‌های مهم می‌بینیم.

بازی‌های آسیایی با کمترین دستاورد برای تیراندازی ایران به پایان رسید و با توجه به اینکه رقابت‌های جهانی در کره‌جنوبی تا چند روز دیگر آغاز می‌شود، تیم ملی تیراندازی از اندونزی مستقیماً به کره‌جنوبی رفت تا در این آوردگاه جهانی هم حضور پیدا کند. این رقابت‌ها در واقع کسب سهمیه المپیک توکیو هم محسوب می‌شود و فدراسیون از همین حالا باید به فکر المپیک و کسب نتیجه قابل قبول از سوی‌ تیراندازان باشد چرا که زنگ خطر برای تیراندازی از بازی‌های آسیایی به صدا درآمده و نباید بیش‌تر از این اجازه دهیم سهم ایران از این رشته پرمدال ناچیز باشد.

انتهای پیام/4057