آنا گزارش می‌دهد؛
دنیای سیاه و سفید ترامپ
نژادپرستی و تاریخ دیروز و امروز آمریکا را نمی‌توان از هم جدا کرد، پروژه‌ای که سال‌هاست صدای اعتراض ساکنان قدیمی و حتی جدیدترها را درآورده و شرایط زندگی را برای خیلی از رنگین‌پوستان، مهاجران و حتی بومی‌های سرزمین آمریکا سخت‌تر کرده؛ سختی که حالا با قانون‌های جدید ترامپ، رنگ و بوی بیشتری به خود گرفته است.
گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، حرف و حدیث نژادپرستی و تبعیض‌های مختلف در ایالت‌های مختلف آمریکا هر روز خبرساز است و صدای فعالان اجتماعی و حقوق بشری در این کشور را بلند می‌کند.
اعتراض‌هایی که تازگی ندارد و برای آمریکایی‌ها به‌خصوص مهاجران این کشور و افرادی که رنگشان با سفیدپوست‌ها متفاوت است قصه همیشگی به شمار می‌رود. چند وقت پیش مرد اول آمریکا در یکی از سخنرانی‌هایش با لحنی توهین‌آمیز و با رویکردی نژادپرستانه گفت: چرا این مردم را از کشورهایی که چاه توالت هستند، به اینجا راه می‌دهیم؟
توهینی که بدون واکنش از سوی سیاسیون آمریکایی نبود، بجز مردان سیاست در این کشور، چلسی کلینتون دختر بیل کلینتون، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا هم از اظهارات ترامپ انتقاد کرد. او در توئیت خود خطاب به ترامپ نوشت: «مهاجران السالوادور، هائیتی و ۵۴ کشور آفریقایی به‌احتمال‌زیاد در ساختن برج‌های شما کمک کردند و مطمئن باشید که آنها در ساختن آمریکا هم کمک می‌کنند.»
سؤالی که ترامپ به‌تازگی مطرح کرده، نمونه‌اش را در ایام انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا هم بر زبان آورد و واکنش‌های زیادی را در جامعه ایالات‌متحده به دنبال داشت.
تا جایی که مردم، کمپین خروج از آمریکا را تشکیل دادند و باراک اوباما رئیس‌جمهور پیشین هم در یکی از مصاحبه‌هایش اعلام کرد که منتظر اتمام تحصیل دخترش نمی‌ماند و از آمریکا می‌رود. رفتنی که البته تاکنون اتفاق نیفتاده است.
حرفی که شاید به‌ظاهر دونالد ترامپ به‌تازگی به زبان آورده باشد، اما قدمتش به‌اندازه عمر ایالات‌متحده است. چیزی حدود ۳۰۰ سال.
رفتار گزینشی ساکنان جدید قاره آمریکا از همان ابتدای ورود به خاک و وطن بومی‌ها شروع شد. کم‌کم پای سیاه‌پوستان هم به کشور تازه تأسیس آمریکا باز شد، به‌عنوان برده و افرادی که هیچ‌گونه حق‌وحقوقی در قبال زندگی کردن و حتی خدمت کردن به سفیدپوستان آمریکایی ندارند.
سیاه‌پوستان تنها قربانیان نژادپرستی در آمریکا محسوب نمی‌شوند، نسل‌کشی سرخ‌پوستان آمریکایی، بیگانه هراسی علیه ژاپنی‌ها در طول جنگ جهانی دوم، نژادپرستی علیه یهودیان تازه‌وارد به آمریکا، بیگانه هراسی علیه مهاجرین ایرانی به بهانه تسخیر لانه جاسوسی و گسترش نژادپرستی و توهین به مسلمانان پس از حوادث ۱۱ سپتامبر، از جمله نمونه‌های نژادپرستی و رواج هراس از ملیت‌های مختلف در جدول زمانی تاریخ آمریکاست.
تفاوت نژادی و برترپنداری سفیدپوستان به بهانه‌های رنگ پوست، مذهب یا ملیت، سال‌های سال است بین سردمداران این کشور جریان داشته است. در این میان اما سیاه‌پوستان به‌واسطه وجود سابقه بردگی و مهاجر بودن، بیشتر مورد تبعیض‌های فرهنگی و اجتماعی قرار گرفته‌اند، بیشتر افراد از این خانواده‌ها در زندان هستند و برخی بدون داشتن هیچ جرمی به‌دست پلیس آمریکا دستگیر می‌شوند.
خیلی‌های دیگر هم تا پیش از رسیدن به سن ۳۰ سالگی یک‌بار بازداشتگاه یا زندان ایالت‌های مختلف آمریکا را تجربه کرده‌اند.
هرچند با گذشت زمان، بومیان این سرزمین و سیاه‌های تازه وارد به این قاره به‌عنوان شهروند و با درجه‌بندی‌های مختلف معرفی شدند؛ اما تفاوت‌های اجتماعی موجود در جامعه آمریکا باعث شد برخی جنبش‌ها و نهادهای حقوقی مدنی علیه نژادپرستی در آمریکا برای دستیابی به عدالت و حقوقی برابر با دیگر افراد جامعه در تاریخ این کشور، نقشی به نام خود ثبت کنند.
از جنبش حقوق مدنی آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار در سال‌های 1968 تا 1995 به رهبری مارتین لوترکینگ گرفته تا اعتراضات هر روزه مردم و نهادهای مختلف مدنی و گروه‌هایی که برای حقوق شهروندی به خیابان‌ها می‌آمدند و تحصن می‌کردند.
این اعتراض‌ها به تصویب قانون حقوق مدنی منجر شد و تلاش کرد هرگونه تبعیض نژادی بر اساس نژاد، رنگ، مذهب یا اصالت ملی در امور استخدامی و حضور در اماکن عمومی را ممنوع کند.
نمونه بارز اعتراضات اجتماعی را می‌توان در زندگی سیاه‌پوست مسلمانی به نام مالکوم ایکس جستجو کرد. او تلاش کرد به سیاه‌پوستان بفهماند کسانی که امروز شما را به دلیل پوست سیاهتان از ساده‌ترین حقوق انسانی محروم می‌کنند، هرگز اجازه نخواهند داد آینده‌ای روشن و آباد به استقبالتان بیاید.
مالکوم به سیاهان می‌گفت: «زیستن در آمریکا، شما را آمریکایی نمی‌کند. شما باید یاد بگیرید از میوه‌های آمریکایی لذت ببرید. اما شما از این میوه‌ها لذت نبرده‌اید. شما تنها از خارها و سختی‌ها لذت برده‌اید برای اینکه شما باید سخت‌تر کار می‌کردید تا به میوه‌ها دست‌یابید».
سال گذشته میلادی، جنازه یک جوان ۱۹ ساله آمریکایی سیاه‌پوست در زندان میلواکی پیدا شد، تری توماس به دلیل بدرفتاری زندانبان و قطع شدن آب سلولش برای دو روز، از تشنگی جان داد.
او را به اتهام حمل اسلحه بازداشت و زندانی کرده بودند، اتهامی که پس از مرگش پس گرفته شد. این نمونه‌ای از نداشتن امنیت اجتماعی و روانی و قانون‌هایی است که هرروز برای سیاه‌پوستان آمریکایی دست‌وپا گیر می‌شوند.
قانون‌های جدید آمریکا می‌گوید متهمانی که با بهانه‌ها و جرم‌های کوچک بازداشت‌شده‌اند به بازداشتگاه منتقل می‌شوند، اما این حکم برای سیاه‌پوستان تحت لوای قانون نانوشته نژادپرستی فرق دارد و اقلیت‌های رنگین‌پوست به‌جای بازداشتگاه، مستقیم راهی زندان می‌شوند.
زندان‌هایی که حالا بیشترشان به‌صورت خصوصی اداره می‌شوند، برای سرمایه‌گذارانش پول‌ساز است، وجود نیروی کار رایگان به‌خصوص در میان مهاجرین و رنگین‌پوستان که از کمترین حقوق شهروندی هم برخوردار نیستند برای آنها سود و آورده زیادی دارد و برای ایالت‌هایشان بودجه آورند.
دونالد ترامپ اما در آستانه انتخابات اخیر ایالات‌متحده توانست مقبولیت و محبوبیت بیشتری را نسبت به رقیب دموکرات خود به‌دست آورد، محبوبیت در مناطق خاص آمریکا که با حربه نژادپرستی باعث شد این تاجر آمریکایی را به کاخ سفید برساند.
سفیدپوست‌ها با این فکر که نامزد جمهوری‌خواه آمریکا خلاف باراک اوبامای رنگین‌پوست به منافع سفیدها توجه می‌کند و برایشان مفیدتر است ترامپ را به هیلاری کلینتون ترجیح دادند. نتیجه انتخابات ۲۰۱۶ این شد که سفیدپوستان جنوبی به ترامپ و جمهوری‌خواهان رأی داده و سیاه‌پوستان به دموکرات‌ها رأی دادند.
با روی کار آمدن دونالد ترامپ اما پرونده نژادپرستی در آمریکا روی دیگرش را نشان داد، وعده‌های انتخاباتی نامزد جمهوری‌خواه‌ها فاز عملیاتی شدن به خودش گرفت و از همان ابتدا، مهر ممنوعیت ورود مسلمانان و ساکنان هفت کشور به آمریکا زده شد.
حالا هم چند وقتی است برای مهاجران آمریکای لاتین نسخه برگشتن پیچیده شده و باید همه دار و ندار و فرزندانشان را بگذارند و به سرزمین اصلی خود بازگردند. اتفاق‌های هر روزه آمریکا و مردمانش اگر تحلیلی و جامعه‌شناسانه دیده نشود، به‌طور روزمره می‌توان گفت بیشترین قشری که مورد تهدیدهای اجتماعی و فردی قرار می‌گیرند سیاه‌ها و اقلیت‌های جامعه مدرن آمریکا هستند که بزهکاری‌ها، قانون‌گریزی‌ها و حتی نابسامانی‌های اجتماعی از دایره محل سکونت و فعالیت آنها نشأت می‌گیرد.
شهر «شارلوتسویل» ایالت ویرجینیا، سال گذشته شاهد تجمع گروه‌های سفیدپوست خودبرترپندار و ملی‌گرایان افراطی بود که ظرف مدت کوتاهی به خشونت و درگیری میان اعضای این گروه‌ها و مخالفان آنها کشیده شد.
تجمعی که گروه‌های نئونازی، سفیدپوستان، ملی‌گرایان افراطی و حامیان ترامپ حمایت کردند و شعارهایی تند در حمایت از برتری آمریکا، نژاد سفید، علیه مهاجران سر دادند. همین چند روز پیش هم این شهر، محل اعتراض خیلی از اهالی ویرجینیا بود، اعتراضاتی که به دنبال تشدید نژادپرستی و برخورد با رنگین‌پوستان و اقلیت‌های نژادی رخ داد.
به رغم بی‌میلی دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا نسبت به موضع‌گیری علیه نژادپرستی در آمریکا، ایوانکا ترامپ مشاور و دختر وی اظهار کرد در کشور آمریکا هیچ برتری سفیدپوستی، نژادپرستی و نئونازیسم وجود ندارد.
اظهار نظری که درست در سالروز ناآرامی مرگبار سال گذشته در این ایالت منتشر شد.
ایوانکا در صفحه توئیتر خود عنوان کرد: «درحالی‌که مردم آمریکا در کشوری زندگی می‌کنند که از آزادی بیان و آزادی عقیده برخوردار است هیچ جایگاهی برای اختلافات نژادپرستانه وجود ندارد.»
آزادی بیانی که دختر رئیس‌جمهور آمریکا از آن حرف می‌زند، همیشه به نفع حال و روز مهاجران و رنگین‌پوستان این کشور نچرخیده، ریشه‌های نژادپرستی، یک‌بار در ادبیات‌های نمایشی و دیالوگ فیلم‌هایشان دیده می‌شود. یک‌بار هم در درگیری‌های خیابانی و تصور جرم و جنایت، یک‌بار هم در تبعیض‌های نژادی و استفاده از حقوق شهروندی.
انتهای پیام/4077/4068/ن
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
