آیا همچنان برای مقابله با تغییرات آب و هوایی فرصت داریم؟

به گزارش گروه رسانه های دیگر آنا، دانشمندان آمریکایی شرایط لازم برای بقای یک تمدن – تمام تمدن‌های پیشرفته در گستره هستی - را محاسبه کرده‌اند؛ نتیجه‌گیری‌های آنها شاید بتواند توضیح دهد که چرا تاکنون در تماس با موجودات فرازمینی ناکام مانده‌ایم.

همچنین این نتیجه گیری‌ها به توضیح بیشتر این امرکمک می‌کنند که چرا تغییرات آب و هوایی ناشی از گرمایش زمین می‌تواند هم اجتناب‌ناپذیر و هم بالقوه فاجعه بار باشند.

تمام پژوهش‌های تئوریک از این نوع، مبنایی اخترزیست شناسی دارند؛ تلاش برای درک این که چرا حیات در کیهانی ظاهرا نامناسب برای شکل گیری حیات وجود دارد و اگر روی زمین دیده می‌شود، چرا در همه جا مشاهده نمی‌شود. اخترزیست شناسان برای بررسی داده‌های عینی، فقط یک نمونه از حیات را دراختیار دارند و با یک نمونه از تمدن پیشرفته هوشمند سروکار دارند: سیاره زمین.

آدام فرانک از دانشگاه روچستر نیویورک و همکارانش در نشریه اخترزیست شناسی گزارش می دهند که آنها شواهد یک تمدن ناپدید شده را بر روی زمین مورد بررسی قرار داده اند؛ فرهنگ اسرارآمیزی که در جزیره ایستر در اقیانوس آرام شکوفا شد و سپس حدود سال 1500 بعد از میلاد از روی زمین ناپدید گردید.

پرفسور فرانگ می‌گوید: «اگر ما اولین تمدن کیهان هستی نباشیم، این یعنی احتمالا قواعدی برای عاقبت پیشرفت تمدن جوانی مثل تمدن ما درکار است.»

هدف شناسایی این است که تغییرات آب و هوایی تعیین کننده می‌تواند چیزی عام باشد. قواعد فیزیک حکم می‌کنند هر جمعیت جوانی که یک تمدن متکی برانرژی همچون تمدن ما را می‌سازد، بازخوردهایی بر خود سیاره‌ای که در آن شکل گرفته دارد. بررسی تغییرات آب و هوایی دراین بستر کیهانی می‌تواند بینش بهتری در این زمینه به ما بدهد که هم اکنون چه اتفاقی دارد برای ما می افتد و چگونه باید با آن مواجه شویم.
اصل این است که هر تمدنی می‌تواند سیاره خود را تغییر دهد و مشهود ترین نحوه این تغییر می‌تواند بهره برداری از منابع به طرقی باشد که بتواند بر میانگین دمای سیاره‌ای اثر بگذارد.

در چنین شرایطی، تعداد جمعیت می‌تواند به نقطه اوج خود برسد و سپس رو به مرگ برود و بازماندگان اندکی را باقی بگذارد. یا می‌تواند وجود مشکلات را پیش‌بینی کند و به جای رشد همواره فزاینده، به سمت پایداری حرکت کند. یا جمعیت و دما می توانند به یک نقطه اوج برسند که در آن نقطه تمدن دچار فروپاشی شود یا ناراحت کننده اینکه تمدن تهدید شده می تواند فاجعه پیش رو را شناسایی کند، اما از اقدام به موقع جهت پیشگیری از آن ناکام بماند.

پروفسور فرانک می‌گوید: «آخرین سناریو از همه مهیب‌تر است. حتی اگر کار درست را انجام دهید، اگر مدتی طولانی منتظر بمانید، باز هم ممکن است جمعیت شما دچار نابودی شود.»

دانشمندان زمین شناس درحال حاضر مرحله جدیدی را درتاریخ زمین شناسایی کرده اند: این سیاره هم اکنون وارد دورانی شده که به طور غیر رسمی به آن آنتروپوسنس می گویند. آنها قبلا به طور اصولی ثابت کرده اند که تشکیل گازهای گلخانه ای در جو زمین در نتیجه بهره‌برداری از سوخت‌های فسیلی، می‌تواند دمای زمین را تا نقطه‌ای بالا ببرد که ممکن است تمدن و شاید حتی حیات را بر روی زمین ناپایدار بسازد.

خود پروفسور فرانک این پرسش‌ها را در مطالعات قبلی اش مورد بررسی قرار داده است. در سال 2014 او و همکارانش از خودشان پرسیدند چقدر طول می کشد تا یک تمدن بیگانه که سوخت های فسیلی را کشف کرده و در نتیجه شرایطی را که در آن تکامل می یابد تغییر داده، بتواند خود را پایدار بسازد و دوام بیاورد.

پیشتر در سال جاری او به این موضوع بازگشت و پرسید که انسان‌های مدرن از کجا می‌توانند بفهمند که آیا یک تمدن غیرانسانی هوشمند، زمانی بر این سیاره حکومت داشته و بعد موجبات نابودی خود را فراهم کرده‌اند یا خیر. اربابان ناپدید شده جزیره ایستر که مجسمه‌های سنگی بزرگی را ساخته بودند که اکنون خاموش در چشم انداز بی ثمر جزیره ایستاده اند، به نمونه ای از چنین سرنوشتی تبدیل شده اند.

شواهد باستان شناسی حکایت از آن دارند که شاید 1600 سال پیش یک فرهنگ در آنجا ظهور یافته، جمعیت اندک اندک به نقطه اوج خود رسیده، منابع به کلی مورد بهره برداری واقع شده، جمعیت دچار فروپاشی گردیده و به همراه آن خاطره ای از آنچه که زمانی وجود داشته نابود شده است. اگر یک جزیره دورافتاده و تنها دارای یک ظرفیت تحمل حداکثری باشد، در این صورت یک سیاره تنها و دورافتاده را نیز باید دارای حد تحمل مشخصی دانست. پروفسور فرانک تغییرات آب و هوایی جهانی را همان واکنش سیاره زمین به تمدن می داند.

او می گوید: «اگر تغییرات آب و هوایی واقعا شدیدی را باعث شوید، در این صورت ظرفیت تحمل شما می تواند افت کند و در نتیجه مثلا مقیاس کشاورزی می تواند به شدت مختل شود. تصور کنید اگر تغییرات آب و هوایی موجب توقف بارش باران در غرب میانه شود، دیگر ما قادر به پرورش مواد غذایی نخواهیم بود و در نتیجه جمعیت ما تقلیل پیدا خواهد کرد.»
«اگر بیش از حد تحمل زمین در آن تغییر ایجاد کنید، ممکن است نتوانید این تغییرات را بازگردانید. حتی اگر بتوانید آن رابرگردانید و شروع به استفاده از انرژی خورشیدی و دیگر منابع پایدار کنید، ممکن است دیگر خیلی دیر شده باشد، چرا که سیاره زمین پیشاپیش دستخوش تغییر شده است.»
نویسنده: تیم رادفورد Tim Radfordروزنامه نگار مستقل و سردبیر شبکه اخبار آب و هوایی

منبع: فارس