جنگ آب؛ سراب یا نقد بی‌جواب؟!
خشکسالی و تجمع کشاورزان برای گرفتن حق آبه برخی روستاهای اصفهان موضوعی زیست‌محیطی که به دلیل بی‌توجهی مسئولان و رسانه‌های داخلی، با روایت‌سازی جهت‌دار شبکه‌های ضدانقلاب، مثل سایر تجمعات صنفی و غیرسیاسی، سریعا به فاز سیاسی و امنیتی کشیده می‌شود.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، چند روزی است که موضوع خشکسالی و تجمع کشاورزان برای گرفتن حق آبه برخی روستاهای اصفهان مطرح است. موضوعی زیست‌محیطی که به دلیل بی‌توجهی مسئولان و رسانه‌های داخلی، با روایت‌سازی جهت‌دار شبکه‌های ضدانقلاب، مثل سایر تجمعات صنفی و غیرسیاسی، سریعا به فاز سیاسی و امنیتی کشیده می‌شود. تقاضا برای «گرفتن حق آبه» به براندازی ترجمه می‌شود و موضوعی مربوط به کم‌کاری و ناکارآمدی دولت به پای نظام نوشته می‌شود.
این از مهمترین خصوصیات دولت روحانی است؛ به‌جای اینکه دولت برای نظام هزینه شود، نظام باید هزینه ناتوانی مدیران این دولت را بپردازد!
اما علت چیست و راه‌حل؟!
1- تجربه نشان داده است دولت‌ها عمدتا قابلیت زیادی دارند که در چهار سال دوم خود اپوزیسیون شوند و خدمت و خدمتگزاری به حاشیه رفته و حدیث نفس و قدرت و فرصت‌طلبی و پر کردن جیب‌ها و در واقع تلاش برای بقای پس از مدیریت، جای آن را بگیرد. مقامات و دولت‌های مختلف نشان داده‌اند استعداد بسیار بالایی دارند که در سال‌های انتهایی عمر دولت‌شان تبدیل به اپوزیسیون شوند. اگر هر دولتی تنها چهار سال برای نمایش توانایی خود فرصت داشت و امکان دوباره نامزد شدن روسای جمهور نبود، شاید دولت‌ها بهتر می‌توانستند تمام قوای خود را برای ثبت توانایی خود بر تاریخ کشور به‌کار گیرند و طمع بازگشت به عرصه قدرت از آنها بریده می‌شد.
2- دولت‌ها ثابت کرده‌اند ظرفیت و توانایی اداره بعضی امور را ندارند و بعضی مسائل حاکمیتی به اشتباه زیرمجموعه دولت قرار گرفته و نهایتا به پاشنه آشیلی برای نظام مبدل شده است. عرصه منابع طبیعی خصوصا آب، خاک و هوای کشور، عرصه فرهنگ به‌ویژه سینما، تئاتر، مطبوعات و آموزش‌وپرورش و فضای مجازی، حساس‌ترین عرصه‌های حیاتی کشور هستند که سیاستگذاری پیوسته و عوامل اجرایی حاکمیتی و غیرجناحی و متخصص را می‌طلبند و آلوده شدن آنها به جناح‌بازی و دولت‌های متضاد، سبب از دست رفتن فرصت‌های حیاتی کشور در این 40 سال شده است. این دو عرصه می‌توانند توسط هیات یا کمیته‌ای حاکمیتی، نیمه‌انتخاباتی، متشکل از همه قوا و غیرجناحی اداره شوند و رفع هر نوع کاستی و ضعف بی‌محابا از آنها مطالبه شود. دولت و نظام آنگاه که خود را آسیب‌شناسی و رفرش نکند، فرسوده و فرتوت خواهد شد.
همان‌طور که دولت و دیگر قوا بر عملکرد نهادهای حاکمیتی نظیر صداوسیما نظارت مستقیم دارند(شورای نظارت صداوسیما) لازم است که حاکمیت نیز نظارت خویش بر برخی از نقاط فرهنگی پاشنه‌آشیل نظیر آموزش‌وپرورش و سینما را تقویت کند.
منبع: فرهیختگان
انتهای پیام/
