رقیه مدینه دارابی*
تو کیستی که با نبود تو افلاک موجود نمی‌شد
درود بر روح بزرگ و پاکت ای ممتحنه! آزمودت آن خدایی که تو را آفرید، پس تو را در آنچه آزمود شکیبا یافت. زبان، قاصر و قلم عاجز از وصف کمالات تو است. خوشا به حال سعادتت که سوره مبارکه انسان حکایت از انسانیت تو می‌کند. به راستی تو کیستی که با نبود تو افلاک نیز موجود نمی‌شد؟!
درود بر روح بزرگ و پاکت ای ممتحنه! آزمودت آن خدایی که تو را آفرید، پس تو را در آنچه آزمود شکیبا یافت. زبان، قاصر و قلم عاجز از وصف کمالات تو است. خوشا به حال سعادتت که سوره مبارکه انسان حکایت از انسانیت تو می‌کند. به راستی تو کیستی که با نبود تو افلاک نیز موجود نمی‌شد؟!
ای هدیه آسمانی و ای بهجت قلب و نگین انگشتر پیامبری! وجود پر برکت تو سبب روشنی بیت الاحزان ولی خدا و عروجت به ملکوت اعلی قلب مبارک الگوی عدالت پیشگان را برای همیشه جریحه دار کرد. شما آن دو کبوتر عاشقی هستید که پیوندتان در سماوات بسته شده بود همچنانکه خداوند درباره‌تان می‌فرماید: «مرج البحرین یلتقیان، بینهما برزخ لا یبغیان؛ الرحمن/ 19-20»
تو ای دردانه پیامبر! دوران مادری تو کمتر از هشت سال بود لیکن در این دوره فرزندانی تربیت کردی که نقش مهمی در مسیر تاریخ و تربیت بشر دارند که به سبب این تربیت، حماسه سال 61 ه.ق رقم خورد و یکسره مسیر تاریخ را عوض کرد؛ تو دیباچه کتاب خدا می‌باشی که با رخت بر بستن تو کوثر قرآن به سفر رفته است. چه بگویم شاید به سبب آسمانی بودنت است که صورت نیلی و بازوی کبودت رنگ آسمان را به عاریه گرفته است. وقتی که سیلی با صورت تو آشنا شد، اشک در چشمان امام شیعیان حلقه زد؛ عفت پرورش یافته توست و حیا مدیون تو. ایمان آن بود که تو داشتی و زنانگی از تو الهام میگرفت.
ای فاطمه(سلام الله علیها)! حقا که تو فاطمهای حتی برای رستگاری شیعیانت؛ بعد از فراق تو و پدرت سرزمین وحی سکوت پیشه کرد. اخبار کائنات در صحیفه فاطمیه به کتابت مولای متقیان بهترین یادگار از توست و هم اکنون در نزد منجی عالم بشریت موجود است؛ شکر خدای را که به فضلش دور از دسترس مردم است وگرنه هر آن دشمنان متونش را می‌ربودند.
ای ام ابیها! تو تنها درخت پربار پیمبری که با شاخ و برگهایت به سراسر جهان ریشه انداخته‌ای. کدامین درخت پر بارترتر از تو می‌تواند باشد که بعد از گذشت چهارده قرن این همه ثمره داشته و به همه جهان ثمر بخشد؟
ای گردون پوشالی! اوراق تاریخ را به عقب برگردان و به عاص بن وائل ملعون بگو: «گل غنچه کرد و غنچه شکفت و خداوند بهترین و زیباترین هدیه‌اش را به نبی مکرم اسلام(ص) احسان کرد فلذا تیر و تیغ تا ابد بر دل و جگر تو ماند.»
ای آفتاب رسول خدا(ص) و ای نوگل علی مرتضی(ع)! چه زود غروب کردی و چه زود پرپر شدی؟!
ای جاودان تاریخ! گلبرگ‌هایت را بر دل‌های گنهکار و مشوش ما فرو ریز تا با تماس با آن جانی تازه گرفته و زندگی توام با توبه نسوح را از نو شروع کنیم! باران رحمتت را بر سر ما بباران و از تاریکی‌ها به سوی روشنایی هدایتمان کن چرا که این فرموده توست: «الجار ثم الدار».
خزان زود هنگام بوستان پیامبر(ص) و امام علی(ع) تسلیت باد.
*دانشجوی کارشناسی ارشد معارف اسلامی (علوم قرآن و حدیث) دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
انتهای پیام/
