به همت پژوهشگران واحد علوم و تحقیقات صورت گرفت
ایجاد تخلخل در ابعاد میکروسکوپی دندان با بهره‌گیری از پلاسماجت
برای نخستین بار در کشور، تیم تحقیقاتی مرکز تحقیقات فیزیک پلاسما واحد علوم و تحقیقات با استفاده از آنالیزکردن سطوح دندان در ابعاد نانو و میکرو به نتایج جدیدی در حوزه ایجاد چسبندگی بیشتر بین کامپوزیت و دندان دست یافت.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، پلاسماهای غیر گرمایی اغلب در کاربردهای بیو دارویی مانند آلودگی زدایی بیولوژیکی، استرلیزه کردن و تغییرات سطحی استفاده می شود. این پلاسماها به دو گروه فشار کم و فشار اتمسفر تقسیم می شوند. پلاسماهای فشار اتمسفر بویژه پلاسما جت‌ها در فشار اتمسفر (APPJ) امکانات جدیدی در حیطه پزشکی مانند درمان سلول‌های سرطانی و درمان زخم‌ها فراهم می‌کنند. علاوه بر آن، APPJ ها کاربردهای فراوانی در دندانپزشکی دارند که شامل اصلاحات سطح، ایمپلنت‌ها، چسبندگی مواد محافظ به دندان و بلیچینگ است.
رئیس مرکز تحقیقات فیزیک پلاسمای این واحد و مجری این طرح گفت: «اگر دندانی خراب شود، غشای سخت باید با استفاده از مواد سازگار بیولوژیکی جبران شود. به طور کلی بهینه کردن چسبندگی با روش‌های مختلفی امکان پذیر است که این روش‌ها شامل روش های مکانیکی، شیمیایی، گرمایی و لیزر است. با اینکه از این روش‌ها سالهای زیادی استفاده شده است ولی اثرات مضر جانبی فراوانی دارند که یکی از آنها آسیب زدن به سطح دندان است.»
دکتر محمود قرآن نویس با بیان اینکه بر خلاف روش‌های ذکر شده، اصلاح سطح با پلاسما روش مهمی است که نتایج مطلوبی می دهد، افزود: «تیم تحقیقاتی مرکز تحقیقات فیزیک پلاسما واحد علوم و تحقیقات اولین گروه تحقیقاتی رشته فیزیک در ایران است که با استفاده از آنالیزکردن سطوح دندان در ابعاد نانو و میکرو به نتایج جدیدی در حوزه ایجاد چسبندگی بیشتر بین کامپوزیت و دندان دست یافته اند.»
قرآن نویس ادامه داد: «در این تحقیق دستگاه پلاسما جت در فشار اتمسفر شامل یک الکترود سیمی مسی است که در یک تیوب شیشه ای وارد شده است. الکترود به یک منبع تغذیه ولتاژ بالا وصل می شود. گاز کاری هلیوم با درجه خلوص ۹۹/۹۹ است که وارد تیوب شیشه ای می شود.»
این پژوهش که از سوی شهرام سلیمانی، نگین بریانی نظافت از دانشجویان دکتری مرکز تحقیقات فیزیک پلاسما، دکتر محمود قرآن نویس، دکتر سیدمحمد الهی و دکتر زهره قرآن نویس از اعضای هیات علمی واحد علوم و تحقیقات صورت گرفته با استفاده از دستگاه پلاسما جت، تغییراتی در سطوح عاج دندان ایجاد شد و بدون استفاده از ماده باندینگ (که امروزه دندانپزشکان برای ایجاد باند بین دندان و کامپوزیت استفاده می کنند) کامپوزیت با چسبندگی قابل قبولی به دندان باند شد.
به گفته قرآن نویس، یکی از دلایل این رخداد اینگونه تعبیر می‌شود که استفاده از پلاسمای هلیوم نفوذ کامپوزیتهای دندانی به ساختار معدنی دنتین را بهینه می‌کند که منجر به باندینگ بهتر بین زیرلایه دندان و مواد بازسازی کننده می شود. در مقایسه با روش های قبل،APPJ روش تمیزتر و دقیق‌تری برای ایجاد تخلخل است.
وی افزود: «نتایج این تحقیق فعلا در مرحله آزمایشگاهی است که امیدواریم در آینده نزدیک بتوان آن را در حوزه دندانپزشکی به صورت کاربردی تعمیم داد.»
انتهای پیام/
