فلورا سام:
زن قوی و شاداب، فرزندان سالم و موفق تربیت می‌کند
سال‌هاست نام او را به عنوان بازیگر، نویسنده و کارگردان در آثار تلویزیونی می‌بینیم. سال ۸۷ سریال «نشانی» که فیلمنامه‌اش را خودش نوشته بود مقابل دوربین برد و بعد از آن سریال‌‌های ماه عسل، توطئه فامیلی، راز و نیاز، بی‌قرار، باغ سرهنگ و ما فرشته نیستیم.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، همه آثار فلورا سام را همسرش مجید اوجی تهیه کرده است اما این همکاری به این معنا نیست که اگر همسرش تهیه‌کننده نبود، او نمی‌توانست فعالیت اجتماعی داشته باشد. فلورا سام معتقد است زنان برای رسیدن به جایگاه‌های مدیریتی و رده اول راه دراز و پرفراز و نشیبی پیش‌رو دارند. با او درباره چگونگی توانمندسازی زنان هم‌صحبت شدیم.
همسرتان تهیه‌کننده است، آیا به اصطلاح در سایه همسرتان قرار دارید که توانسته‌اید چند سریال بسازید؟
من و آقای اوجی همیشه طوری کار و فعالیت کرده‌ایم که این اصطلاح درباره ما به کار نرود. همسرم همیشه از من حمایت کرده، همان‌طور که هر فردی که تصمیم می‌گیرد وارد حوزه کار در تلویزیون شود، کسانی از او حمایت می‌کنند. اما همیشه در همه کارهایم تفکر و اندیشه خودم را به نمایش گذاشته‌ام. آقای اوجی نه‌تنها از من بلکه از همکاران دیگرم نیز حمایت کرده‌اند که اکنون جزو کارگردانان معتبر هستند. مثل آقایان بهرام بهرامیان و سیروس مقدم که اولین کارهایشان را به تهیه‌کنندگی آقای اوجی ساختند. من هم یکی از افرادی هستم که آقای اوجی حمایت کرده و تهیه آثارم را به عهده گرفته است.
معتقدم زن و مرد فرقی ندارد، هر آدمی برای پیشرفت و موفقیت به حامی نیاز دارد و به تنهایی نمی‌تواند گام‌های بزرگی بردارد یا حتی کاری را شروع کند، شما با نظر من موافق هستید؟
مسلما همین‌طور است. هر آدمی نه‌تنها در حرفه و شغل بلکه در تمام مراحل زندگی به حمایت نیاز دارد. همان‌گونه که بچه وقتی متولد می‌شود با حمایت والدینش رشد می‌کند و بزرگ می‌شود. هیچ‌کس نمی‌تواند مدعی شود که به تنهایی می‌تواند پیشرفت کند و در این راه به کسی نیاز ندارد. حتی اگر کسی چنین تفکری داشته باشد مسلما اگر کسی از او حمایت کند، پیشرفتش چشم‌گیرتر خواهد بود.
جزو زنانی هستید که وارد حرفه کارگردانی تلویزیون شده و چند سریال ساخته‌اید. به نظرتان چه زمینه‌هایی باید مهیا شود تا خانم‌ها بتوانند توانایی‌ها و تاثیرگذاری خود را نشان دهند؟
واقعیت این است، محدودیت‌هایی برای ورود خانم‌ها به فعالیت‌های اجتماعی وجود دارد.به همین دلیل ورودی دختران به دانشگاه‌ها خیلی زیاد است، اما بعد از فارغ‌التحصیلی بازار کار برایشان کمتر وجود دارد.این نکته را نباید نادیده گرفت که در جامعه ما خیلی از مردان برنمی‌تابند مدیر بالادستی‌شان خانم باشد! به همین علت خانم‌ها معمولا در حد کارمند باقی می‌مانند و رشد نمی‌کنند، هر چند توانمند باشند.همین نگرش باعث شده ما هنوز وزیر زن نداشته باشیم. در حوزه فرهنگ و هنر و در بخش مدیریتی و تصمیم‌گیری خانم‌ها جایگاهی ندارند و عضو هیچ شورای تصمیم‌گیری نیستند. در حالی‌که فرهنگ و هنر برای رشد به نگاه زنانه هم نیاز دارد. معتقدم برای فرهنگسازی باید از خانواده شروع کنیم؛ باید به پسرها یاد بدهیم به خواهر خود احترام بگذارند. مردان باید بپذیرند که همسرشان حق اظهارنظر دارد و باید به او احترام گذاشت. خیلی از مردان هنوز حتی حاضر نیستند در کارهای خانه به همسر خود کمک کنند و آن را کسر شأن خود می‌دانند در چنین شرایطی فعالیت برای خانم‌ها آسان نیست و آنها برای رسیدن به جایگاه‌های مدیریتی و بالا، راه دور و درازی در پیش دارند.
این دغدغه‌ها را در آثارتان به تصویر کشیده‌اید؟
بله! معمولا شخصیت‌های اصلی فیلمنامههایم زنان شاغلی هستند که زندگی موفقی در کنار همسران و خانواده خود دارند. در سریال نشانی، دو مدیر موفق زن را به تصویر کشیدم که هم در محل کار موفق بودند و هم در اداره خانواده.حتی زنان خانه‌دار فیلمنامههایم، زنان مقتدر و دانایی هستند که تعامل خوبی با همسر خود دارند.
کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی کار دشواری است و باید از راه‌های مختلف روحیه خود را قوی کنی تا بتوانی به راهت ادامه دهی، شما از چه روشی استفاده می‌کنید؟
معتقدم باید زره پولادی پوشید، ناامید نشد و به سمت جلو حرکت کرد و موانع را نادیده گرفت.
از کار که بگذریم به نظرتان زنان خانه‌دار چگونه باید از منفعل شدن، پرهیز کنند؟
رکن اصلی خانواده، زنان هستند. بنابراین اگر زن خانه روحیه خوبی داشته باشد، می‌تواند فرزندان خوبی تربیت و در کنار همسرش زندگی شادی را تجربه کند. برای سالم‌سازی روحیه یک زن علاوه بر نهادهای دولتی که مسئولیت بزرگی به‌عهده دارند، زنان باید خودشان به فکر چاره باشند و خود را قوی نگه دارند. خودم زمانی که روحیه‌ام خسته و کسل می‌شود به دو کار پناه می‌برم؛ یکی ورزش و دیگری مطالعه و کتاب‌خوانی. برخی فکر می‌کنند برای ورزش باید حتما باشگاه بروند و پول بدهند، اما این‌طور نیست. حتی می‌توان در خانه بدون هیچ وسیله خاصی ورزش کرد. پیاده‌روی خیلی خوب است. پارک‌ها هم که به وسیله‌های ورزشی مجهز هستند و می‌توان از آنها استفاده کرد و در جمع زنان دیگر بود و اجازه نداد افسردگی و دلمردگی سراغت بیاید. همه مسئولان و همه مردم باید بدانند که اساس خانواده سالم و موفق، زن است و پایه جامعه پویا و سالم خانواده است. به نظرم اگر می‌خواهیم جامعه رو به رشد داشته باشیم باید زنان شاداب و قوی داشته باشیم و آنها را فعال و با روحیه نگه داریم.
منبع:جام جم
انتهای پیام/
