10عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت در جمع دانشمندان یک درصد برتر دنیا

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، براساس اعلام این پایگاه استنادی، دکتر محمودمهرداد شکریه و دکتر شهرام جدید از اعضای هیات علمی دانشگاه علم و صنعت ایران به جمع پژوهشگران یک درصد برتر دنیا اضافه شدند که به این ترتیب هم اکنون 10 عضو هیات علمی این دانشگاه در جمع دانشمندان یک درصد برتر دنیا قرار دارند.

پیش از این و در ادوار مختلف دکتر سیدمحمدرضا میلانی حسینی (دانشیار دانشکده شیمی)، در حوزه موضوعی شیمی؛ دکتر تورج محمدی (استاد دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز)، در حوزه‌های مهندسی و شیمی؛ دکتر مجیدرضا آیت اللهی (استاد دانشکده مهندسی مکانیک)، در حوزه مهندسی؛ دکتر خسرو مالک نژاد (استاد دانشکده ریاضی)، در ریاضیات؛ دکتر رضا سعادتی (عضو هیات علمی واحد نور)، در ریاضیات؛ دکتر علی کاوه (استاد دانشکده مهندسی عمران) در حوزه‌های علوم کامپیوتر و مهندسی؛ دکتر سوسن روشن ضمیر (دانشیار دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز)، در حوزه مهندسی، دکتر یعقوب اسدی (استادیار دانشکده شیمی) در حوزه موضوعی شیمی، در زمره یک درصد برتر دانشمندان و نخبگان علمی جهان معرفی شده بودند که بر اساس آخرین اعلام این پایگاه، دکتر محمودمهرداد شکریه (استاد دانشکده مهندسی مکانیک) و دکتر شهرام جدید (استاد دانشکده مهندسی برق) نیز به این فهرست اضافه شده‌اند.

پایگاه استنادی طلایهداران علم تامسون رویترز (ISI-ESI) هر دو ماه یکبار فهرستی از دانشمندان برتر دنیا می‌دهد که براساس آخرین تحولات در شبکه علم بین‌الملل روزآمد می‌شود. مرجعیت علمی، مبنای گزینش دانشمندان برتر در پایگاه طلایه‌داران علم است. نکته مورد توجه این است که برخی از دانشمندان در چند حوزه موضوعی دارای رتبه هستند.

ISI برای انتخاب دانشمندان یک درصد برتر دنیا، تعداد استنادهای صورت گرفته به پژوهش‌های محققان دنیا در ۱۰ سال اخیر را شمارش کرده و این محققان را در ۲۲ رشته موضوعی طبقه‌بندی می‌کند. سپس این محققان براساس تعداد استنادهای دریافتی به صورت نزولی مرتب‌سازی و یک درصد برتر از هر رشته به عنوان دانشمندان برتر انتخاب می‌شوند.

مرجعیت علمی براساس تعداد ارجاعات صورت گرفته به پژوهش‌های پژوهشگران تعیین می‌شود. ارجاعات یا استنادها بیانگر میزان استفاده از نتایج پژوهش‌های منتشر شده هستند. هر چقدر تعداد استنادهای صورت گرفته به پژوهش‌های یک محقق بیشتر باشد، کیفیت پژوهش‌های او بالاتر بوده و این پژوهش‌ها از سوی جامعه علمی، بیشتر پذیرفته شده‌اند.