اسماعیلی‌اراضی در گفت‌وگو با آنا:
مهمترین ویژگی اشعار غلامرضا شکوهی، تمایز و تشخص آن‌ها است
شاعر و منتقد ادبی، زنده‌یاد غلامرضا شکوهی را شاعری متمایز در غزل معاصر معرفی می‌کند که خلوت‌گزیدگی‌هایش باعث شد کمتر دیده و شنیده شود؛ هرچند با این وجود او را به جزیره‌ای قابل رصد در غزل معاصر تشبیه می‌کند.
ابراهیم اسماعیلی‌اراضی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا درباره چگونگی آشنایی‌اش با اشعار زنده‌یاد غلامرضا شکوهی گفت: «در دوره جوانی، اولین‌بار در جنگ «پنجره‌های زندگی» با شعرهای شکوهی مواجه شدم؛ مواجه‌ای باورنکردنی برای من بود چراکه تا آن زمان حتی اسم او را نیز نشنیده بودم.»
وی با برشمردن ویژگی‌های شعر شکوهی، ادامه داد: « به نظر من مهمترین ویژگی آثار او، تشخص و تمایزی است که نسبت به شعر شاعران دیگر دارد. شکوهی با وجود اینکه یک شاعر خراسانی است و ویژگی‌های زبانی آن خطه در آثارش وجود دارد، در عین حال به شدت حواسش بوده که شاعری معاصر باشد و عناصر زیست انسان امروزی در شعرهایش جریان داشته باشد.»
اسماعیلی‌اراضی ضمن بیان این مطلب که شکوهی از تمام امکانات شعری استفاده می‌کرد؛ از جمله موسیقی درونی و بیرونی و کناری، اظهار داشت: «می‌شود شعر شکوهی را به جزیره‌ای در غزل معاصر تشبیه کرد. شاید نتوان او را از حرکت طولی غزلِ معاصر جدا دید اما تشخصی که در کارهای او وجود دارد باعث می‌شود مانند یک جزیره در غزل معاصر ما قابل رصد باشد.»
این منتقد ادبی برخوردار بودن از دایره واژگانی گسترده را یک یدیگر از امتیازات شکوهی در شعر عنون کرد و گفت: « تازگی برای شکوهی در سرودن، یک اصل مهم بود و در اشعار او همیشه با روایت‌هایی تازه روبروییم؛ روایت‌هایی که با طرحِ عزل هم‌خوانی دارند؛ یعنی وزن و قافیه طوری انتخاب شده که به نوع روایت می‌خورد و وابستگی دارد.»
وی ادامه داد: «شاید خلوت‌گزیدگی شکوهی بود که به او کمک می‌کرد اشعار متمایزی بسراید. البته برای ما مایه دریغ است که چرا او در شعر معاصر، آنقدر که باید دیده و شنیده نشد؛ آن هم در دوره‌ای که یک سری چهره جعلی در غزل مطرح شده‌اند و کتاب‌هاشان به چاپ چندم می‌رسد.»
اسماعیلی‌اراضی درباره فعالیت شکوهی در شعر آیینی نیز یادآور شد: «او با همان تمایز و تشخصی که در غزل از او سراغ می‌رود، به حوزه شعر آیینی نیز ورود داشته و اشعار او در این زمینه، به شدت از آثار مرسوم ومتداول آییئی متمایز است. او شاعری کلیشه گریز بود و المان‌ها و فرم‌ها و طرح‌هایی را در غزل آیینی به استخدام می‌گرفت که با دیگر شاعران، متفاوت است.»
این شاعر با ابراز تاسف و تالم از درگذشت زنده‌یاد شکوهی، گفت: «وقتی خبر درگذشت این شاعر برجسته را شنیدم، به شدت متاسف شدم. این تاسفف بیشتر به خاطر آن بود که چرا به اندازه کافی فرصت نداشتم که از حضور ایشان استفاده کنم.»
وی افزود: « او را باید یک شاعر تجربه‌گرا دانست که در هر کدام از آثارش به آزمون و خطاهای مختلفی دست زده است. این تجربیات او را به شاعری کم‌نظیر تبدیل می‌کند که با دیگر غزل‌سرایان معاصر قابل مقایسه نیست. نمی‌خواهم بگویم شعر شکوهی در چه جایگاهی از شعر معاصر واقع شده، اما هر جایگاهی که داشته باشد، با دیگران متمایز است.»
غلامرضا شکوهی شاعر آیینی خراسانی شب گذشته (سه‌شنبه 10 مردادماه) بر اثر ایست قلبی در بیمارستان رسالت تهران درگذشت. او از جمله شاعران پیشکسوتی بود که سالیان دراز به فعالیت‌های فرهنگی و هنری پرداخته و شاگردان زیادی را نیز تربیت کرده بود.
از او آثار متعددی به یادگار مانده که از جمله آن می‌توان به «یک ساغر نگاه» و «سرمه‌ای در غزل» اشاره کرد.
انتهای پیام/
