در گفت‌وگو با آنا
مفتون امینی: نهادهای دولتی نمی‌توانند برای شعر سیاست‌گذاری کنند/ حاضرم در یک نهاد مردمی به شعر کمک کنم
مفتون امینی معتقد است نهادها و سازمان‌های دولتی نمی‌توانند در سیاست‌گذاری و حمایت از جریان‌های ادبی موفق باشند زیرا چنین ساختارهایی معمولا تمام جریان‌های ادبی را پوشش نمی‌دهند و تنها چهره‌ها و تفکرات خاص را به سمت خود جذب می‌کنند.
مفتون امینی، شاعر سرشناس و پیشکسوت در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا درباره برخی رویکردهای دولتی که درصدد جهت‌دهی و سیاست‌گذاری حوزه شعر هستند، گفت: «من هم معتقدم می‌شود در یک ساختار علمی و موجه، به شعر (و به طور کلی ادبیات) کمک کرد اما اگر یک نهاد دولتی و یا حاکمیتی درصدد ایجاد چنین ساختاری باشد، قطعا نمی‌تواند نتیجه مطلوب و مثبتی داشته باشد و به نفع ادبیات تمام شود.»
وی توضیح داد: «در چنین شرایطی همیشه بحث سانسور و ارجحیت و تبعیض قائل شدن بین گروه‌ها و جریان‌های ادبی مختلف وجود خواهد داشت زیرا مطابق با تجربیات پیشین چنین ساختارهایی نمی‌خواهد فعالیت شاعرانی را پوشش بدهد که که نفعی از نوع تفکر و شعر‌ایشان متوجه آن‌ها نخواهد شد.»
امینی با اشاره پیشینه و وضعیت کنونی شعر در تاریخ ایران یادآور شد: «درست است که در زمانه ما مردم دیگر چندان میانه‌ای با شعر ندارند و معمولا تنها خود شاعران و اصحاب مطبوعات ادبی هستند به جریان‌های شعری اهمیت می‌دهند، اما نباید دوران شکوهمند ادبیات فارسی را از یاد ببریم، دورانی که شاعران بزرگی را به خود دیده و مطابق با اعلام نظر سازمان یونسکو، 5 شاعر از میان 10 شاعر بزرگ جهان، ایرانی هستند.»
این شاعر پیشکسوت اظهار داشت: «شاعران بزرگی مثل مولوی، حافظ، سعدی، فردوسی و... با تکیه بر ادبیات و الهام از باورها و تفکرات خود توانستند در ادبیات فارسی بدرخشند. این را هم بگویم که همه این شاعران از لحاظ مذهبی، قائل به طریقت بوده‌اند اما موضوعیت مذهبی که بعدها به عرفان تعبیر شده، موضوع دیگری است.»
وی در پاسخ به این سوال که چه ساختار و سازوکاری می‌تواند به جریان‌های ادبی کنونی کمک و از آن‌ها حمایت کند، گفت: «به نظر من اگر شورایی متشکل از اساتید مطرح دانشگاهی به همراه شاعران مطرح و مورد قبول همه‌گان دور هم جمع شوند، و به صورت شورایی نظرات دوستانه خود را درباره موضوعات ادبی، به طرق مختلف مانند برگزاری همایش‌هایی پیرامون سرفصل‌های مطرح در حیطه شعر، اعلام کنند، می‌تواند برای جریان‌های شعری مفید واقع شود.»
امینی تاکید کرد: «اینکه می‌گویم باید این ساختار، شورایی باشد به این خاطر است که تنها دولتی نبودن، شرط کافی نیست زیرا اگر نظرات و رویکرد یک استاد (در هر مقامی از شان و منزلت ادبی و علمی هم که باشد) محوریت داده شود، نتیجه مثبتی حاصل نخواهد شد. کما اینکه با اعمال نظر قاطع و بی‌چون و چرای برخی از شاعران برجسته را که منجر به جریان‌های خاص در حوزه نشر شعر شده است، همیشه روبرو بوده و هستیم.»
وی خاطر نشان کرد: «البته اساتید مطرح ادبیات و شعر، بنا به هردلیلی ممکن است این پیشنهاد را نپذیرند و به گوشه عافیت خود بسنده کنند اما من به شخصه اگر چنین امکان و اراده‌ای وجود داشته باشد، با افتخار عضویت در این شورای مردم نهاد را خواهم پذیرفت.»
انتهای پیام/
دایرة المعارف دانشبنیانها ۱۱۱؛
