نمایش «همشهری» و خشونت به فضای امنیتی جامعه

به گزارش گروه فرهنگی آنا از روابط عمومی اثر، میلاد فرج زاده (کارگردان تئاتر) در این یادداشت نوشته است:

«همشهری» یک کار خاص در تئاتر این روز های ایران محسوب می شود چون بر اساس به روزترین اتفاق‌های جامعه ایران نوشته شده است. «همشهری» یک واکنش رادیکال اجتماعی است. واکنشی به تنهایی، واکنشی به خشونت، واکنشی به فضای امنیتی حاکم بر جامعه و از همه مهم‌تر تحلیلی بر تقابل فرد با جامعه و شکستش. همشهری از متن خارق‌العاده‌ای برخوردار است، قصه‌ای که روایت می‌کنم بسیار جذاب است و هر این تقریبا غیرممکن است که مخاطب میانه و پایانش را حدس بزند. یک مونولگ سرشار از اتفاقات و جریاناتی نو که در آن نویسنده زبان خودش را پیدا کرده است. هرچند بهتر است بخشی آغازین آن کوتاه تر شود چرا که در حوصله مخاطب کم حوصله ی این روزهای تئاترمان که به زودانزالی دچار شده است نمی گنجد.

کارگردانی پر از تکنیک های نوی تئاتر جهان است که در آن از فن آوری مپینگ به درستی استفاده شده است. کارگردانی‌ای مینیمال و فرمال که خیلی حساب شده قاب به قاب، اتراکسیون به اتراکسیون پیش می‌رود تا مخاطب را در نقطه اوج نمایش شگفت زده کند. کارگردان تخیل مخاطب را فعال نگه می‌دارد و صدا های افراد غائب که روی صحنه حضور ندارند در تخیل فعال مخاطب زنده می‌شوند و تصویری می‌شوند و این خود به این معنی است که کارگردان با علم به مسئله ی متافیزیک حضور، حضور ناخودآگاه فعال مخاطب را در سیستم نشانه شناسی اجتماعی، اثر را به مخاطب ارائه می دهد و این نشان از درک بالای هنری کارگردان دارد. در مورد بازی هم باید گفت بازیگر با بدن آماده‌ای که دارد به راحتی از پس نقش بر می آید و درست بازی می کنی و این یعنی بازیگر در جای درستی قرار گرفته است. طراحی صحنه و طراحی نور کاملا در خدمت اثر است، کاملا به اثر کمک می‌کند و باز هم به خاطر سیستم مپینگ پویاست.