تصویری قدیمی از هم‌نشینی حداد عادل، نصر و نراقی
در کتاب حکمت و سیاست، خاطرات شفاهی دکتر حسین نصر به کوشش حسین دهباشی عکسی از جلسه مشترک نراقی، حداد عادل و دکتر حسین نصر منتشر شده است.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا به نقل از فردا، تصویر فوق در سال گذشته در ضمائم کتاب «حکمت و سیاست؛ خاطرات شفاهی دکتر حسین نصر» منتشر شده است که در آن احسان نراقی، سید حسین نصر (رئیس دفتر فرح پهلوی) و غلامعلی حداد عادل در کنار هم در «انجمن شاهنشاهی حکمت و فلسفه ایران» دیده می‌شوند که این انجمن بعد از انقلاب با نام «انجمن حکمت و فلسفه ایران» فعالیت خود را ادامه داده است.
در سال‌های پنجاه نحله‌های فکری سنت و مدرنیته از هر سوی به محافل فکری و دانشگاهی راه یافته و با هم در نبرد بودند. انجمن حکمت و فلسفۀ ایران در این سال‌ها محلی جدی برای سامان دادن به گفتگو میان روشنفکران غرب‌گرای ایرانی و مکاتب سنتی داخل و خارج ایران شد. در واقع این انجمن را می‌توان نقطۀ عطفی در آموزش و پژوهش فلسفه و حکمت در تهران دانست که خود نیز وامدار کسانی بود که از ادامه‌دهندگان راه ملاصدرا بودند.
تأسیس انجمن حکمت و فلسفه گامی نوین بود که توانست وضعیت فلسفه را از آن سامانۀ کهن خارج و با آموزش و شگردی جدید و به خصوص حضور شخصیت‌های خارجی که در تاریخ فلسفۀ ایران بی‌سابقه بود، شیوه‌های نوینی را در گسترش فلسفۀ اسلامی به کار بندد و به تشکیل سمینارها و نشست‌های عمومی فلسفی بپردازد که به نوبه خود رویکردی بی‌همتا بود.
ایدۀ تأسیس چنین انجمنی را کسی ارائه کرد که خود به احیای فلسفۀ اسلامی و سنتی ایرانی سخت دلباخته و علاقه‌مند بود. نام دکتر سید حسین نصر که پس از انقلاب اسلامی ایران مجبور شد برای همیشه جلای وطن کند، برای کسانی که علاقه‌مند به تاریخ فلسفه اسلامی معاصر هستند، نامی آشنا و معروف است. دکتر نصر، علاوه بر انتشار آثار فلسفی، اقدامات جالب توجهی نیز در راه احیای فلسفۀ سنتی و اسلامی داشت.
در پی عضویت دکتر نصر در مؤسسۀ بین‌المللی فلسفه که در فرانسه استقرار دارد، ریموند کلیبانسکی، فیلسوف اروپایی که در آن زمان رئیس این مؤسسه بود، ضمن اعلام خبر برگزیده شدن دکتر نصر به وی پیشنهاد کرد که چرا چیزی شبیه این مؤسسه که در فرانسه هست، در ایران تأسیس نمی‌کنید. پس از این پیشنهاد بود که در پی رایزنی‌هایی که با فرح دیبا صورت گرفته بود و همین طور افزایش بهای پول نفت، دکتر نصر با مشورت کسانی چون سید جلال‌الدین آشتیانی، عبدالله انتظام، مرتضی مطهری، یحیی مهدوی، محمود شهابی، مهدی محقق و همین طور هانری کربن مقدمات تأسیس این انجمن را فراهم کرد.
به پیشنهاد محمود شهابی نام این انجمن را مانند انجمن‌های سلطنتی بریتانیا، سوئد و جاهای دیگر، انجمن سلطنتی فلسفه گذاردند و با راهنمایی هانری کربن نام انجمن شاهنشاهی فلسفۀ ایران انتخاب شد. لذا منزل قدیمی لقمان‌الملک را در نزدیکی چهارراه پهلوی (ولیعصر فعلی) خریداری و آن را نوسازی کردند. انجمن حکمت و فلسفه سرانجام در تاریخ سیزدهم دی‌ماه ۱۳۵۳ به منظور بهتر شناختن و شناساندن و گسترش میراث فلسفی و فکری ایران در دوران اسلامی و قبل از اسلام در داخل و خارج از کشور و نیز آشنا ساختن هر چه بیشتر ایرانیان با سنن فکری و فلسفی تمدن‌های دیگر شرق و غرب و تطبیق و مقایسه مکتب‌های مختلف فلسفی شروع به کار کرد.
انتهای پیام/
