چرا AFC فقط مدارک 6 باشگاه ایرانی را تأیید کرد؟
درشرایطی که 16 سال از آغاز لیگ حرفه‌ای در ایران می‌گذرد، کنفدراسیون فوتبال آسیا لیستی را منتشر کرده که در آن به ١٠ تیم لیگ برتری ایران مجوز حرفه‌ای نداده تا ثابت شود لیگ ما به معنای واقعی حرفه‌ای نیست.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا از شهروند، این مسأله البته می‌تواند در آینده دردسرهای زیادی را برای تیم‌های ایرانی ایجاد کند و حتی به حذف برخی از نمایندگان ایران از لیگ قهرمانان آسیا بینجامد.
فقط ٦ تیم!
روزگذشته سایت AFC برای نخستین‌بار لیستی از باشگاه‌هایی که موفق به دریافت مجوز حرفه‌ای باشگاهداری شده‌اند، روی سایت خود منتشر کرد تا مشخص شود که در‌سال ٢٠١٧ فقط ٦ تیم ایرانی توانسته‌اند چنین مجوزی را دریافت کنند. این تعداد حتی نسبت به سال گذشته نیز کاهش داشته، چون در‌سال ٢٠١٦ طبق اعلام مسئولان سازمان لیگ ٨ باشگاه ایرانی چنین مجوزی را دریافت کرده بودند. با اعلام سایت AFC در‌سال ٢٠١٧ باشگاه‌های استقلال خوزستان، استقلال تهران، پرسپولیس، ذوب‌آهن،گسترش‌فولاد و فولاد خوزستان موفق به دریافت چنین مجوزی شده‌اند.
فاصله عجیب ایران با قدرت‌های آسیا
لیستی که ازسوی AFC منتشر شده، نشان می‌دهد ایران با توجه به جایگاهی که در فوتبال آسیا دارد، کمترین تعداد را در اخذ مجوز حرفه‌ای دارد. از ایران ١٩ باشگاه درخواست مجوز حرفه‌ای کرده‌اند و فقط ٦ باشگاه مورد قبول AFC قرار گرفتند. ژاپن با ٤٥ مجوز حرفه‌ای از ٤٦ درخواستی که داشته، دراین زمینه رکورددار است. همچنین استرالیا برای ١٠ باشگاه درخواست مجوز حرفه‌ای کرده و هر ١٠ باشگاه نیز مورد قبول AFC قرار گرفتند و وضع چین نیز با ١٩ درخواست و قبولی صددرصد به همین شکل است. درکشورهای غرب آسیا نیز ایران در رده‌های نخست قرار ندارد. به‌عنوان مثال، از ١٨ باشگاه قطری که مدارک خود را برای AFC ارسال کرده‌اند، ١٤ باشگاه مجوز حرفه‌ای دریافت کردند. امارات با ١٢ باشگاه و ازبکستان نیز با ١٧ باشگاه دارای مجوز حرفه‌ای بالاتر از ایران حضور دارند و فقط عربستان وضعیتی شبیه ایران دارد که توانسته برای ٦ باشگاه خود مجوز حرفه‌ای بگیرد.
معیارهای AFC چیست؟
بحث صدور مجوز حرفه‌ای از چند سال قبل با نظر کنفدراسیون فوتبال آسیا آغاز شده و هر‌سال شکل جدی‌تر به خود می‌گیرد. برای دریافت این مجوز فدراسیون فوتبال مدارکی را از باشگاه‌ها دریافت می‌کند و بعد از بررسی آنها، به کنفدراسیون فوتبال آسیا ارسال می‌کند. این مدارک خیلی ازموارد پیرامون باشگاه‌ها را شامل می‌شود که ازجمله آنها می‌توان به وضع استادیوم‌ها، صورت‌های مالی، داشتن هیأت‌مدیره و... اشاره کرد. حالا باید دید چه اتفاقی رخ داده که حتی ٢ باشگاه کمتر از‌سال گذشته توانسته‌اند چنین مجوزی را دریافت کنند.
سندسازی می‌کنیم!
ماجرای دریافت مجوزحرفه‌ای که به صورت سالیانه توسط فدراسیون هرکشور انجام می‌شود، به همین ١٠ باشگاهی که نتوانستند امسال این مجوز را دریافت کنند، ختم نمی‌شود. در واقع با توجه به این‌که هیچ‌کدام از باشگاه‌های فعال درفوتبال ایران درآمدزا نیستند، به صورت قانونی هیچ‌کدام از آنها نمی‌توانند چنین مجوزی داشته باشند. با این حال، امیر عابدینی، سرپرست سازمان اقتصادی درمصاحبه چند روز قبل خود راز جالبی را افشا کرد: «کنفدراسیون فوتبال آسیا اعلام کرده، باید قوانین درآمد فوتبال، طبق قانون تجارت شود؛ یعنی درآمد و هزینه با هم همخوانی داشته باشد؛ با این حال، ما برای باشگاه‌هایمان سندسازی می‌کنیم. می‌دانید چرا سندسازی می‌کنیم؟ چون با این کار باشگاه‌های بزرگ را حفظ می‌کنیم، وگرنه آنها محروم می‌شوند!»
برنامه فدراسیون چیست؟
با وضع فعلی از ایران به هیچ عنوان بیشتر از ١٦ تیم لیگ برتری هیچ باشگاهی موفق به دریافت مجوز حرفه‌ای نخواهد شد، چون لیگ دسته اول فوتبال ایران نام حرفه‌ای را به یدک نمی‌کشد. وقتی می‌بینیم در ژاپن ٤٥ باشگاه چنین مجوزی دریافت کردند، یعنی حتی لیگ دسته ژاپن نیز به صورت حرفه‌ای دنبال می‌شود. با این حال، فدراسیون از چند ماه قبل تصمیم گرفته برای باشگاه‌های دسته اولی نیز مجوز ملی صادر کند و درهمین راستا کلاس‌های آموزشی برای نمایندگان باشگاه‌ها نیز برگزار شد. فدراسیون قصد دارد با صدور این مجوز باشگاه‌های دسته پایین‌تر را هم وادار به حرفه‌ای‌سازی کند تا درصورت صعود به لیگ برتر با مشکل مواجه نشوند.
خطر جدی برای فوتبال ایران
با توجه به دستور‌العمل AFC و این‌که فقط باشگاه‌های دارای مجوز حرفه‌ای می‌توانند در لیگ قهرمانان آسیا شرکت کنند، به نظر می‌رسد باشگاه‌های ایرانی باید این موضوع را جدی‌تر بگیرند چون حتی درصورت قهرمانی و کسب سهمیه آسیا، درصورتی که مجوز حرفه‌ای نداشته باشند، از لیگ قهرمانان آسیا کنار گذاشته خواهند شد. هم‌اکنون ٢ تیمی که فینالیست جام حذفی ایران درفصل جاری هستند، در لیست باشگاه‌هایی که مجوز حرفه‌ای دریافت کردند، قرار ندارند. در واقع حتی درصورت قهرمانی تراکتورسازی یا نفت تهران، آنها بدون مجوز نمی‌توانند در لیگ قهرمانان آسیا ٢٠١٨ شرکت کنند. خیلی از باشگاه‌های دیگر نیز، چنین وضعیتی دارند و با یک سهل‌انگاری می‌تواند زحمات یک‌ساله آنها هدر برود.
آخرین فرصت
لیستی که هم‌اکنون ازسوی AFC اعلام شده، مربوط به فصل جاری لیگ قهرمانان آسیاست و به همین دلیل ٤ باشگاه آسیایی ایران درمیان ٦ باشگاهی که مجوز حرفه‌ای دریافت کرده‌اند، حضور دارند. برای دریافت این مجوز در‌سال آینده به نظر می‌رسد هر‌سال شرایط اخذ آن سخت‌تر می‌شود، باشگاه‌ها باید اردیبهشت‌ماه سال ٩٦ مدارک خود را ارایه دهند تا در پاییز ٩٦ مشخص شود که کدام یک می‌توانند چنین مجوزی را در‌سال ٢٠١٨ دریافت کنند.
مهدی: شاید تعداد از این هم کمتر شود!
سهیل مهدی، مسئول صدور مجوز حرفه‌ای سازمان لیگ برتر درباره کاهش تعداد تیم‌های ایرانی دارای مجوز حرفه‌ای ازسوی AFC می‌گوید: «هرساله این مجوز باید تمدید شود اما برای اولین‌بار است که AFC آن را به صورت علنی منتشر کرده است. البته تا چند سال قبل سخت‌گیری زیادی وجود نداشت اما AFC بارها تذکر داده و شرایط هر‌سال سخت‌تر می‌شود. ممکن است با این روند سال آینده تعداد تیم‌های دارای مجوز حتی از ٦ تیم هم کمتر شود.» وی درباره دلایل رد درخواست باشگاه‌های ایرانی می‌افزاید: «بیشترین مشکلات باشگاه‌های ایرانی به بحث مشکلات استادیوم و مسائل مالی و درآمدزایی باشگاه‌ها برمی‌گردد. امیدوارم باشگاه‌ها این مسأله را جدی‌تر بگیرند تا حداقل سهمیه‌های ایران در آسیا به خطر نیفتند.»
تأیید حرفه‌ای‌نبودن فوتبال ایران
کاهش تعداد باشگاه‌هایی که دارای مجوز حرفه‌ای ازسوی AFC هستند، می‌تواند مُهر تأییدی روی نظریه برخی از کارشناسان باشد که همواره می‌گویند؛ فوتبال ایران فقط درظاهر حرفه‌ای است. وضع نامناسب استادیوم‌ها و زیانده‌بودن باشگاه‌ها شاخص‌ترین عواملی است که نشان می‌دهد بی‌جهت فوتبال ایران ١٦ دوره نام حرفه‌ای را با خود به یدک می‌کشد. با ادامه این روند نه‌تنها دربخش داخلی باشگاه‌ها برای درآمدزایی و به خاطر انباشته‌شدن بدهی‌های خود به مشکل می‌خورند، بلکه خطر کسر سهمیه‌های آسیایی نیز خیلی جدی احساس می‌شود. بهتر است باشگاه‌ها، فدراسیون و سایر مقام‌های مسئول زنگ خطری که AFC برای فوتبال ایران به صدا درآورده را شنیده باشند تا شاید به زودی شاهد تحولی درنظام باشگاهداری فوتبال ایران باشیم، اگرچه با توجه به دولتی‌بودن اکثر باشگاه‌ها، این موضوع دور از ذهن به نظر می‌رسد.
انتهای پیام/
