افشین حسن زاده: سریال‌های تلویزیونی بازیگران را بدعادت کرده‌اند/ ترجیح دادم از بازیگرانی استفاده کنم که پیشینه تئاتری داشته باشند

افشین حسن زاده در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا گفت: «ایده اولیه نمایش از اتفاقاتی که پیرامون افراد رخ می دهد نشأت می‌گیرد. با نگاهی به اطراف احساس کردم که در جامعه ما چیزی به عنوان دیالوگ و مکالمه وجود ندارد بنابراین تصمیم گرفتم با نگارش این نمایشنامه نداشتن توانایی برای برقراری ارتباط را نشان دهم.»

وی اضافه کرد: «در زمان نگارش نمایشنامه، ایده خود را وسیع‌تر کردم؛ به گونه‌ای که متن به هیچ مکانی اشاره نداشته باشد.»

حسن زاده عنوان کرد: «همیشه قصه‌گویی برایم اهمیت داشته و همواره در آثارم روایتی را تعریف کردم و داستانی وجود داشته که ابتدا و انتهایی دارد اما در این اجرا سعی کرده‌ام تا تلفیقی از فرم و قصه‌گویی را داشته باشم. در این اجرا برخلاف نمایش‌های پییشن که با قصه‌گویی به سمت رئال می‌رفتیم سعی کرده‌ام با رفتن به سمت فرم و قصه‌گویی فضای غیررئال ایجاد کنم.»

کارگردان «ویرانی» در سخنانش تاکید کرد:‌ «این اثر نمایشی، جغرافیای خاصی را در بر نمی‌گیرد و ما در اجرای آن به فرهنگ خاصی نزدیک نمی‌شویم چراکه موضوع نمایش، مشکلی است که همه آدم‌ها دارند. این مقوله در طراحی لباس و نوع اجرا نیز به چشم می‌خورد.»

وی درباره طراحی این اثر نمایشی با اجرایی که از «ویرانی» در تئاتر باران دارد گفت: «با طراحی که در این نمایش شاهد هستیم، شاید 60 یا 70 درصد از آنچه که در ذهن داشتم انجام شده که البته با توجه به امکانات سالن محقق شده است. پیش از اجرا، طراحی‌هایی در ذهن داشتم که به دلیل تخصیص سالن به 3 نمایش متفاوت، اجرایی نشد. اگر این امکان فراهم می‌شد و تنها نمایش «ویرانی» در سالن باران اجرا می‌شد قطعا طراحی دیگری می‌داشتم.»

وی درخصوص دلایل اجرای «ویرانی» در تماشاخانه باران اظهار کرد: «در میان سالن‌های خصوصی، تئاتر باران تماشاگر خوبی دارد و به نسبت دیگر سالن‌ها، تماشاخانه‌ای شناخته شده‌تر است و همچنین به دلیل این‌که در مرکز شهر واقع شده برای همگان قابل دسترس‌تر است. انتخاب سالن باران بر حسب موقعیت و شهرت بوده است.»

حسن‌زاده درباره استقبال مخاطبان در طول یک هفته اجرای نمایش «ویرانی» تشریح کرد: «در زمان نگارش متن متوجه شدم که این نمایش تماشاگر خاص خود را می‌طلبد و ممکن است رضایت تمام مخاطبان را جلب نکند ولی در ادامه کار، با توجه به شیوه داستانی و نوع کار فکر کردم این متن قابلیت جذب مخاطب عام را نیز دارد که خوشبختانه در مواجهه نیز همین اتفاق افتاد.»

وی در سخنانش انتقاد کرد: «با اضافه شدن ده‌ها سالن نمایش در اقصینقاط شهر مخاطب تئاتر با تنوع آثار روبه‌رو است و از سوی دیگر به دلیل نبود مدیریت، سالن‌ها و فضاهای نمایشی برای اجراهای ویژه دانشجویی، تئاتر آزاد و حرفه‌ای مشخص نشده‌اند و همین امر مخاطب غیرحرفه‌ای را دچار سردرگمی می‌کند. مخاطب غیرحرفه‌ای تئاتر نمی‌داند که با مراجعه به سالن باران، نمایش‌ دانشجویی را به تماشا می‌نشیند و یا با اثری از گروه حرفه‌ای مواجه می‌شود. بنابراین این مسئله انتخاب را برایش سخت می‌کند.»

کارگردان نمایش «ویرانی» درباره چگونگی انتخاب بازیگران تصریح کرد: «برای من مهم این بود که بازیگران پیشینه تئاتری داشته باشند. از آنجاکه می‌خواستم بر روی بدن و بیان نقش‌آفرینان کار کنم به دنبال بازیگرانی بودم که با این نوع کار آشنا باشند. اگرچه بازیگران نمایش «ویرانی» سابقه کارهای تصویری را نیز دارند اما سبقه کار تئاتری آنها بر کار تصویری‌شان می‌چربد و آماده حضور بر روی صحنه تئاتر هستند.»

وی افزود: «سریال‌های تلویزیونی بازیگران را بدعادت کرده‌اند. در زمان گذشته شاخصه‌هایی برای بازیگر وجود داشت که جدی گرفته می‌شد اما متأسفانه امروزه بازیگران کمتر بر روی بدن و بیان کار می‌کنند و همین امر انتخاب را برای کارگردانانی چون من سخت کرد.»

حسن‌زاده درباره اجرای این نمایش در سالنی دیگر نیز بیان کرد: «در صحبتی که با گروه اجرایی داشتم متوجه شدم که اعضای گروه نیز علاقه‌مند هستند که بعد از اجرای «ویرانی» در تئاتر باران آن را در سالنی دیگر مثل سالن چهارسو روی صحنه ببریم. در حال حاضر مشغول گپ‌وگفت با مسئولان و مدیران هستیم تا در صورت امکان این شرایط محقق شود.»