غلامحسین پیروانی: فجرسپاسی، دوباره یقه بزرگان را می‌گیرد

خیلی ناگهانی به فوتبال برگشتید!
واقعیت این است که من هرگز قصد نداشتم به فوتبال برگردم؛ سال‌های آخری که در تیم امید و نفت آبادان بودم، خیلی اذیت شدم و رفتارهایی دیدم که با خودم عهد کردم دیگر به مربیگری نپردازم اما به عشق شهید سپاسی قبول کردم که برگردم. اگر فجرسپاسی، تیم شهید نبود، هرگز برنمی‌گشتم.
در ٤، ٣ سالی که در فوتبال فعالیت نمی‌کردید، مشغول چه کاری بودید؟
به زندگی شخصی مشغول بودم؛ من آدم مذهبی هستم، در هیأت خودم مداحی می‌کردم. اندوخته‌ای از قبل داشتم و حقوقی هم وجود دارد که زندگی‌ام را با آن بگردانم. خوشبختانه شرایطم خوب بود و راضی به رضای خدا بودم. الان هم اگر برگشتم، خدا شاهد است که دنبال پول و این چیزها نبودم. آمده‌ام به تیم شهرم کمک کنم و خداوکیلی هدف دیگری ندارم.
البته در این مدت افشین و امیرحسین برادران شما در تیم‌ها حضوری فعال داشتند.
افشین و امیرحسین کارشان را بلدند. نکته مهم درباره آنها این است که با خلوص نیت کار می‌کنند و تمام انرژی‌شان را روی کار خود می‌گذارند. برایشان در ادامه راه نیز آرزوی موفقیت می‌کنم.
با چه انگیزه‌ای به فجر سپاسی برگشتید؟
من آمده‌ام تا تکلیفم نسبت به شیراز و شهید سپاسی را انجام دهم. تیم فجر اکنون شرایط خوبی ندارد و در قعر جدول دست و پا می‌زند. آمدم تا کمک کنم و این تیم دوباره سرپا شود. ان‌شاءالله همه مسئولان شهری و مردم شیراز کمک کنند تا دوباره روزهای خوبی را رقم بزنیم. من هم هرچه بلدم می‌گذارم تا فجر موفق شود.
فجرسپاسی مدت‌هاست دیگر اثر خاصی در فوتبال ندارد. چقدر به آینده امیدوارید؟
فجر سپاسی خانه خودم است و این تیم را مانند فرزندانم دوست دارم. هنوز کامل با تیم آشنا نیستم اما برنامه‌ام کوتاه‌مدت نیست. من هم دلم برای فجری که یقه استقلال، پرسپولیس، سپاهان و... را می‌گرفت، تنگ شده است. به همین خاطر دوست دارم طوری کار کنم تا تیم شرایط مطلوبی پیدا کند. یادش بخیر، زمانی می‌گفتند فجرسپاسی کارخانه بازیکن‌سازی فوتبال ایران است. شک نکنید یکی از مهم‌ترین اهدافم این است که کارخانه بازیکن‌سازی را دوباره راه بیندازم. باید روی پایه‌ها کار و جوانان را دور هم جمع کنیم. ان‌شاءالله دوباره همان تیمی می‌شویم که همه انتظار دارند.