پاکتچی: اولین ظلم‌ستیزی امام حسین (ع) در جوانی، مخالفت با تبعید ابوذر بود

به گزارش خبرنگار آنا، دکتر احمد پاکتچی استاد دانشگاه و دین‌شناس در این نشست به ایام سوگواری شهادت امام حسین (ع) اشاره کرد و گفت: «متاسفانه فقط یک برهه از زندگی ایشان مورد توجه ویژه قرار گرفته است در حالی که باید همه ابعاد زنگی آن امام همام را مورد بررسی و توجه قرار داد.»

وی بیان کرد: «امام حسین(ع) در سال چهارم هجری متولد شد. ایشان در سال 11 هجری رسول اکرم(ص) و کمی بعد مادر گرامیشان را از دست دادند. ایشان در دوره فتوحات اسلام 9 سال داشتند و تا پایان فتوحات به سن مناسب برای مشارکت در جنگ رسیده بودند لیکن هیچ شاهدی مبنی بر اینکه ایشان در جنگ شرکت کرده باشند، موجود نیست.»

پاکتچی افزود: «امام حسین (ع)در دوره خلافت عثمان (که دوره ای پرتنش بود)، در فاصله سنی 19 تا 31 سالگی قرار داشتند و اولین رد پای ظلم‌ستیزی که از آن امام دیده شد، مخالفت با تبعید ابوذر بود، زیرا که ابوذر در این دوره با خلیفه به مخالفت پرداخت که به تبعید وی منجر شد . امام حسین (ع) از همان آغاز جوانی به مبارزه با ظلم‌ستیزی پرداخته است.»

این دین‌شناس خاطرنشان کرد: «در همان برهه زمانی شاهد حضور تاریخی دیگری از امام حسین (ع) بوده ایم و آن اقدام به مجازات عاصم بن عمرو، پسر خلیفه دوم بود. چراکه او مرتکب خطا شده و امام حسین (ع) به عنوان شاهد خواستار مجازات او شدند و این گویای تاکید امام حسین (ع) در اجرای عدالت بوده است.»

پاکتچی ادامه داد: «به علت تقسیمات ناعادلانه بیت المال در دوره خلیفه وقت موجی از اعتراضات توسط مردم صورت گرفت و جمعی از معترضان در مدینه تجمع کردند . اگرچه امیرالمومنین(ع) و فرزندانش از منتقدان خلیفه بودند اما مایل به تهدید جان خلیفه نبودند.»

وی تصریح کرد: «امیرالمومنین امام علی(ع) به امام حسن و امام حسین علیهما السلام دستور دادند تا برای محافظت از جان خلیفه به خانه ایشان بروند ولی به دلیل عصبانیت بیش از اندازه مخالفان این حفاظت با خوبی و خوشی به پایان نرسید چراکه خلیفه در حمله ای که به او شده بود جان باخت و امام حسین (ع) نیز زخمی شدند.»

پاکتچی افزود: «پس از خلیفه سوم، امام علی(ع) به خلافت رسید. همان‌طور که انتظارش را داریم در این دوره امام حسین (ع) در کنار پدرش در جنگ ها حضور داشته و این دوره مصادف با خلافت جعلی معاویه در شام بوده است.»

وی با اشاره به شروع دوره خلافت امام حسن(ع) گفت: پس از بیعت مردم با امام حسن (ع) در خطبه ای که از آن بوی صلح به مشام می‌رسید، بسیاری از مردم معترض و خواستار جنگ با معاویه بودند. پس به امام حسین(ع) مراجعه کردند تا بلکه نظر ایشان را در این باره جلب کنند ولی امام حسین (ع) نیز فرمودند«من هم پیرو راه برادرم هستم.»

این استاد دانشگاه ادامه داد: «دوره امامت امام حسین (50-60 ق) شروع شد و خلیفه همچنان معاویه بود. در این دوره امام حسین (ع) خواستار به خاک سپاری برادر گرامی‌شان در کنار آرامگاه پیامبر(ص) بودند که با ایشان مخالفت می شود. عده ای از مردم در حمایت از امام حسین (ع) علیه معاویه اعتراض کردند، لیکن امام برای جلوگیری از به وجود آمدن جنگ و قیام نسبت به این اعتراض مخالفت کردند و در هنگام دفن برادرشان سخنانی درباره حق طلبی، حق خواهی و تقیه ایراد فرمودند.»

وی بیان کرد: «در این زمان جمعی از مردم کوفه به امام نامه تسلیتی نوشتند و از ایشان حمایت کردند ولی امام(ع) سکوت کردند. در آن دوران معاویه آزار شیعیان را آغاز و جمعی از آنها را به شهادت رساند که این باعث نارضایتی مردم کوفه شد.»

پاکتچی با اشاره به شروع خلافت یزید گفت: «عده ای در این مورد مقاومت کردند و امام هم مخالف خلافت یزید بود؛ چراکه یزید صلاحیت نداشت. معاویه در آخرین وصیت خود به یزید گفت که با امام حسین(ع) وارد جنگ نشو.»

وی افزود: «محورهای موضوعی احادیث امام حسین (ع) دو موضوع اصرار بر محور قرار دادن پیامبر اکرم(ص) و آمادگی مقابله با مصائب و محور سخنان ایشان در چهار موضوع پیامبر محوری و قرآن محوری، صبر بر مصائب، تکیه بر برادری دینی و ظلم ستیزی بوده است.»