رخشان بنی اعتماد: 8 سال فیلم نساختم؛ چون نمی خواستم به برخی افراد مشروعیت دهم

انگیزه ام معرفی فعالیتی ارزشمند بود
رخشان بنی اعتماد با بیان این که نهاد های مردمی و فعالیت‌های داوطلبانه از حوزه‌های مورد توجه اوست، در باره انگیزه اش از ساخت مستند «آی آدم ها» اظهار کرد: انگیزه ساخت این فیلم معرفی فعالیتی ارزشمند بود که صرفاً با حمایت‌های مردمی هزینه‌های سنگین خود را تأمین می‌کند. پس ازآشنایی با خیریه «زنجیره امید»، نحوه درمان بچه‌های بی‌گناهی که مشکلات جسمی، تن دردمندشان را می‌آزارد و تنگنای اقتصادی امکان درمان‌های پرهزینه را برای خانواده هایشان محال می‌کند و همچنین نقش انسانی و بی‌بدیل پزشکان داوطلب ایرانی و فرانسوی و متخصصان مختلف حوزه پزشکی، تصمیم گرفتم فیلم مستندی در معرفی «زنجیره امید» بسازم .
رنج و محرومیت‌دغدغه‌ همیشگی‌ من است
بنی اعتماد با اشاره به کوتاهی برخی نهاد های دولتی و خصوصی برای انجام وظایفی که بر عهده دارند، مستند «آی آدم‌ها» را ستایش حرمت کارهای داوطلبانه و ادای احترام به همه کسانی دانست که از طریق نهاد‌های غیردولتی نقشی سازنده و مؤثر در کاهش رنج های بشری دارند.
وی تصریح کرد: رنج و درد و محرومیت‌ دغدغه‌های همیشگی‌ من است. تردید نداشتم نهادی مردمی با این سطح استاندارد که به کاهش رنج این آدم‌ها به ویژه کودکان معصوم می‌پردازد، مرا درگیر خود می‌کند. فیلمی که بی‌آن که رویکرد تبلیغی داشته باشد، بتواند ارزش آفرینی این فعالیت و کار داوطلبانه را ثبت کند.
سینما ابزارمن برای بیان دردهاست
بنی اعتماد اظهار کرد: سینما ابزار من برای بیان دردهاست. با هیچ یک از فیلم هایم نمی خواهم ترحم مخاطب را بر انگیزم و تنها هدفم نشان دادن جوهره انسانی است که در همه شرایط می تواند وجود داشته باشد. هدف من نشان دادن جلوه ای از نگاه انسانی و فعالیت شرافتمندانه داوطلبان، متخصصان و همکاران آنها بود که به نوعی برای من «آی آدم ها» را تبدیل به مستندی برای ستایش از انسان کرد. رخشان بنی اعتماد در پاسخ به پرسشی مبنی بر شیوه کارش در ساخت مستند اظهار کرد: هیچ گاه نگاه شخصی و سیاسی ام را به سوژه ها تحمیل نکرده ام. وقت و انرژی هم که صرف ساخت مستندهایم می کنم، کمتر از فیلم های داستانی ام نیست.
نخواستم به برخی افراد و گروه ها مشروعیت دهم
وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر این که «گویا در زمان دولت نهم و دهم از روی مصلحت فیلمی نساخته اید» واکنش نشان داد و گفت: «من هیچگاه اجازه نمی دهم، مصلحت مملکتم را با یک فرد بسنجم. هرگزاین گونه نبوده که برای صلاح مملکتم در مقابل رییس دولت کوتاه بیایم. ایشان چه کسی باشند که من به خاطر حضورش فیلم نسازم. ساختن یا نساختن فیلم در گرو حضور یا نبود افراد نیست. من در همان دولت هم فقط به خاطر این که به برخی افراد و گرو ه ها مشروعیت ندهم از تقاضای پروانه ساخت خودداری کردم. اما همان زمان درگیر ساخت مستند هایم بودم. وی درباره این که «آیا قصد ندارد ساخت فیلم بلند داستانی جدیدی را آغاز کند»، تصریح کرد: راستش دل خودم نیز برای ساخت فیلم بلند داستانی خیلی تنگ شده است و هر گاه سوژه ای مرا در گیر کند، ساخت فیلم داستانی جدیدم را آغاز می کنم. بنی اعتماد درباره این که آیا برای آگاهی مسئولان این فیلم را برای نهاد ریاست جمهور نمایش داده یا در محافل خصوصی برای آگاهی نهاد های مختلف اکران کرده است، تاکید کرد: من به عنوان یک کارگردان آنچه را دیدم به تصویر کشیدم و وظیفه ندارم فیلمم را در دست بگیرم و به مسئولان آگاهی دهم. دولتمردان و سیاست گذاران خودشان باید به تماشای فیلم بیایند و در جریان رنج این کودکان قرار گیرند.
بی گدار به آب نمی زنم
انسیه مالکی صدابردار فیلم نیز در این نشست با بیان این که مدتی را در خارج از کشور سرگرم آموختن سینما بوده است، گفت: همیشه دوست داشتم با کارگردانان بزرگ و صاحب سبک و فکر همکاری کنم. من شانس آوردم که خانم بنی اعتماد بی آن که پیشینه کاری مرا بدانند و مرا بشناسند، برای این کار از من دعوت به همکاری کردند. رخشان بنی اعتماد نیز پس از این اظهارات با لحنی طنز خطاب به صدابردار فیلمش گفت: «بهتر است دیگر این گونه فکر نکنید. من کارگردانی هستم که بی گدار به آب نمی زنم». این حاضر جوابی با لحنی طنز گونه استقبال حاضران در نشست را به همراه داشت و فضای شادی را بر نشست گستراند.