عضو اتحادیه هوا و فضا: مهندسان طراح در لایه دوم صنعت هوایی آمریکا، ایرانی هستند

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از روابط عمومی رادیو، مهندس برزو ابویی با اشاره به مباحث الکترونیک گفت: «اولین مساله در این خصوص دماست. در هوا به دلیل ارتفاعی که هواپیماها می‌گیرند و گاهی دما به منهای 40 درجه می‌رسد و یا خود موتور جت میزان دمای بالایی دارد، بوردها باید طاقت مشخصات نظامی را تحمل کنند. ایران در طراحی این مکانیزم‌ها بسیار خوب و قدرتمند است. مهندسان طراح در لایه دوم صنعت هوایی آمریکا، ایرانی هستند و اگر این ظرفیت در ایران وجود داشت، کارهای خیلی خوبی انجام می‌دادیم زیرا پتانسیلی که از نظر دانش فنی در ایران وجود دارد، بسیار بالاست».

این فعال هوا و فضا در عین حال افزود: «بازار مصرف ما در ایران کوچک است و شاید نتوانیم از عهده پیدا کردن مصرف‌کننده برای محصولات برآییم. البته خودمان نیازهایی داریم ولی نیازها برای رسیدن به ابعاد صنعتی کوچک هستند. تقریبا همه تولیداتمان در بعد نیمه‌صنعتی می‌ماند و به تولید صنعتی نمی‌رسد. اگر هدف این است که این صنعت را به دست بگیریم و بودجه‌گذاری مناسبی نیز انجام شود، امکان اجرای آن خیلی ساده است زیرا دانش فنی بالا در ایران بالاست ولی مساله اصلی صرفه اقتصادی است».

ابویی عنوان کرد: «باید هواپیماهای جدید را مورد بررسی قرار داد و ببینیم بوردهایی که تولید کرده‌ایم به چه به‌روز رسانی‌هایی نیاز دارد تا آن نیاز را تامین کنیم».

در برنامه رادیویی «گفت‌وگوی علمی» با موضوع صنعت دفاعی در عرصه هوا و فضا، به غیر از مهندس برزو ابویی، دکتر محسن کارگر حجت‌آبادی، عضو اتحادیه هوا و فضا و متخصص الکترواپتیک نیز به گفت‌وگو نشست.

دکتر محسن کارگر حجت‌آبادی با اشاره به برخی تصورات مبنی بر اینکه تمام تجهیزات هواپیماها وارد می‌شوند، گفت: «به دلیل اینکه غالب بافت جامعه صنعتی نیست، تصوراتی شکل می‌گیرد که با واقعیت فاصله دارد. صنعت هوایی صنعت مدرنی است و حتی در جهان نیز سابقه طولانی ندارد و این سابقه بسیار علمی و به سرعت و با روشی مبتنی بر آزمایش و تجربه پیش رفته است».

وی با بیان اینکه کشورمان در حوزه هوا و فضا جوان است، افزود: «از دهه 50 سرمایه‌گذاری در صنعت کشور آغاز شده است و این کار با خرید هواپیماهای بزرگ و پهن پیکر انجام شده است. البته از قبل از آن حتی تجربه ساخت هواپیما نیز وجود داشته است ولی با تکنولوژی و دستورالعمل‌های کاملاً بیگانه این کار صورت می‌گرفته است. در دهه 50 نیز صنعت هوایی ما منحصر به تعمیر و نگهداری می‌شد».

عضو اتحادیه هوا و فضا و متخصص الکترواپتیک با اشاره به این که بعد از انقلاب فعالیت در حوزه هوا و فضا با محوریت ناوگان موجود ادامه یافت، گفت: «معمولاً عصاره تکنولوژی یک کشور را در صنعت هوایی می‌توان دید؛ بنابراین این صنعت متکی بر یک نظام کیفی بسیار دقیق و یک فرآیند کاملا علمی است. این صنعت نیازمند است که حلقه بین دانشگاه و صنعت شکل بگیرد».

کارگر حجت‌آبادی افزود: «صنعت هوا و فضا در کشورمان در شروع راه است و کارهای بسیار زیادی باید انجام شود. صنعت هوایی از پس یک جامعه صنعتی بر می‌آید؛ دانشگاه باید در خدمت صنعت باشد، مردم باید صنعتی باشند و تحقیقات نیز به طور طبیعی نقش مهمی دارد. در این میان موسسات نوآوری تکنولوژی نیز نقش حیاتی دارند زیرا دانشی که در دانشگاه‌ها تولید می‌شود را تبدیل به چیزی از جنس تکنولوژی می‌کنند».

وی با بیان این که باید بین یک پدیده شناسی علمی که در دانشگاه ایجاد می‌شود با محصولی که اطمینان‌پذیری بسیار بالا دارد، اختلاف قائل شویم، گفت: «حقیقت این است که یک فرقی بین مدیران استراتژیک و مهندسان صنعت هوایی وجود دارد. اگر یک مدیر استراتژیک، در یک کاری 10 درصد احتمال موفقیت بدهد، ریسک می‌کند و آن کار را انجام می‌دهد اما یک مهندس صنعت هوایی اگر یک دهم درصد احتمال خطا بدهد، این کار را انجام نمی‌دهد زیرا ممکن است منجر به سقوط هواپیما شود. اساساً این کار اطمینان فوق‌العاده بالا می‌خواهد و نیازمند یک زنجیره کامل از تولید دانش، تبدیل آن به تکنولوژی، آزمایش‌ها و بازخورد از کاربری است».

وی با تاکید بر اینکه برای پیشرفت در عرصه هوا و فضا نیاز است که مردم نیز درک صنعتی داشته باشند، اظهار داشت: «در ایران به دلیل اینکه مردم خیلی درک صنعتی ندارند -زیرا از نظر فرهنگی توسعه پیدا نکرده است- به همین جهت طاقت اشتباه نیز ندارند و با اولین خطای کوچک که می‌تواند شروع یک تجربه باشد، احساس ناامیدی به آنها دست می‌دهد».

در ادامه کارگر حجت‌آبادی با اشاره به تحریم‌ها گفت: «تحریم یک عامل منفی است و این عامل منفی هیچ‌گاه کمک نمی‌کند. اقتصاد بدون نفت برای ایران، ما را فقیر می‌کند و در عین حال نیز می‌دانیم وجود این نفت، به عنوان منبعی که مشکلات ما را آسان و بدون تفکر اساسی حل می‌کند، مانع از رشد است».

عضو اتحادیه هوا و فضا عنوان کرد: «اگر کشوری که ارتباطات خوب دارد، نتواند برنامه‌ریزی کند، طبعا وقتی تحریم باشد، منابع کمتری خواهد داشت و برنامه‌ریزی برای آنها دشوارتر می‌شود. البته در عین حال دانشمندانی نیز وجود داشته‌اند که از این تهدید، توانسته‌اند به عنوان یک فرصت استفاده کنند».

این متخصص الکترواپتیک صنعت هوایی را عصاره تکنولوژی دانست و اظهار داشت: «این تکنولوژی در همه‌جا توزیع شده است و ارتباطات جهانی کمک می‌کند بخشی از کار در این حوزه را ما انجام دهیم و بخش دیگری را از جای دیگری از جهان، دریافت کنیم زیرا منطقی نیست همه قطعات و سازه‌های هواپیما را در داخل کشور تولید کنیم».