برزیل را با چه چیزهایی می شناسیم؟

ریو را به واسطه میزبانی بازی های المپیک، شهر ورزش فوتبال، والیبال ساحلی، ورزش های آبی و تفریحات ساحلی می شناسیم. ریو مختصر شده ریودوژانیرو، به زبان پرتغالی و به معنای رودخانه ژانویه است. ریو، شهر ساحلی برزیل که بعد از سائوپائولو، بزرگ ترین شهر این ایالت محسوب می شود، جزو زیباترین شهرهای دنیاست و شهرتش را مدیون سواحل بزرگ و کوچکی است که زیبایی مسحور کننده ای دارد. منصور ضابطیان، نویسنده و مجری تلویزیونی برنامه هفت، در شرح سفرش از برزیل، این کشور را تجسم زمینی بهشت می خواند و آن را این گونه توصیف می کند:

«ریودوژانیرو شهری استثنایی است. کیلومترها ساحل در حاشیه اقیانوس اطلس. انگار همه چیز با « تری دی » طراحی شده است. وضوح آسمان و دریا و شن های ساحلی و سبزی درختان و رنگ پوست آدم ها چنان است که تصور می کنی یک نفر پشت کامپیوتر نشسته و همه چیز را دانه به دانه طراحی کرده است... شهر به چند بخش تقسیم می شود: کوپابانا، ایپاناما، لاپا، لیبون، لم و بوتافاگو. مهم ترین ها بخش کوپابانا و ایپاناما هستند که دو بخش عمده توریستی به شمار می آیند، با سواحل مختلف، هتل های گران قیمت و بسیاری جاهای دیگر».

در دیگر سفرنامه های مربوط به برزیل می خوانیم: «اگر روزی به ریو سفر کردید و همراه ون هایی که شما را به مسیر کوهستانی کورکووادو می برند، توقفی صورت گرفت، از این که مردم را موبایل به دست و دراز کشیده روی زمین دیدید، تعجب نکنید. هیچ رسم عجیبی در کار نیست! در واقع شما هم اگر قصد عکس گرفتن از مجسمه عظیم الجثه مسیح را داشته باشید، ناچارید روی زمین دراز بکشید! مجسمه مسیح با 39 متر ارتفاع، در ارتفاع 710 متری نوک قله کورکووادو نماد وفاداری، شادی و صلح، و یکی از عجایب هفت گانه به شمار می رود. خیلی عجیب نیست اگر ساخت چنین مجسمه ای در حدود 9 سال به طول انجامیده باشد. پیام این مجسمه با دستان باز، گویی از عشق مسیح به دعوت همگان به صلح و به آغوش کشیدن همه مردم جهان می گوید.»

حمیدرضا صدر هم در کتاب «روزی روزگاری فوتبال» شناخت خودش از برزیل را مرتبط با فوتبال معرفی می کند و می نویسد: «مردم برزیل، ورزش دوست هستند و علاقه مندی آن ها به ورزش های دسته جمعی مثل فوتبال، والیبال، بسکتبال و... را می شود از وفور تعداد زمین های خاکی در هر کجای شهر و کشور فهمید. فوتبال ملی برزیل با شادابی، طراوت و از همه مهم تر با خوش بینی مفرطش شاخص شد و پیروزی و شکست را به حاشیه کشید. کیفیت والای بازی ملی پوش های برزیل در دیدار های بین المللی، تصویر جهانیان از برزیل را تغییر داد. مردم سراسر دنیا، زندگی بدوی سرخ پوستان جنگل های آمازون، ضعف بی پایان سیاهان کلبه عموتام، مزارع قهوه و خانه های کوچک و کثیف ریو و سائوپائولو را نادیده گرفتند و به حرکات بازیکنان برزیلی در فوتبالشان قناعت کردند. خونسردی، خود انگیختگی و اعتماد به نفس آن ها در کشاکش دیدار های ملی که همیشه با پیروزی هم همراه نبود همه، حتی آن ها را که طرفدار برزیل هم نبودند، به تحسین وا داشت. آنچه بازی زیبا خوانده شد با فوتبال برزیل وارد فرهنگ ورزش شد. تیمی که رو به جلو و تهاجمی بازی کرد، به شیوه های دفاعی و ضد بازی تن نداد و از ورطه خشونت در امان ماند!»

اگر اهل قهوه باشید و در بین نوشیدنی ها، انواع قهوه جزو علاقه هایتان به حساب بیاید حتما قهوه برزیلی را خوب می شناسید. محال است در کشور برزیل باشید و بوی خوش قهوه اصیل به مشام تان نرسیده باشد. در مهمانی ها، رستوران ها، غذا خوری ها، کنار خیابان و حتی روی پشت بام ها همیشه افرادی هستند که در حال نوشیدن قهوه با هم به مذاکره دوستانه نشسته اند. برزیل به عنوان یکی از قطب های تولید قهوه، بیش از یک سوم قهوه جهان را تولید می کند. بیشتر مناطق کشت عمده قهوه روی کمربند استوایی و مناطق پر باران واقع است مثل ایالات جنوب شـــرقــی مینـــــاس گرایـــس، سائو پائولو و پارانا که در آنجا شرایط آب و هوایی مناسبی برای رشد قهوه فراهم است. دانه‌ های قهوه در هر منطقه عطر و بوی مخصوص به خود را دارد. قهوه های برزیلی عطر فوق العاده ای دارد و معروف ترین آن ها در دسته اربیکا، روبوستا و قهوه سبز است. جالب است بدانید برزیل به جز تولیدات قهوه، دارای مزارع بزرگ نیشکر، معادن طلا و الماس و سنگ آهن نیز می باشد.