دانشجویان بریتانیا ۵۰۰ میلیون پوند بدهی «پنهان» به دانشگاهها دارند
به گزارش خبرگزاری آنا، بر اساس آمار جدیدی که بحران هزینههای زندگی در پردیسهای بریتانیا را برجسته میکند، دانشجویان نزدیک به ۵۰۰ میلیون پوند «بدهی پنهان به دانشگاههای خود دارند؛ از جمله جریمههای کتابخانه، اجارهبهای پرداختنشده خوابگاهها و وامهای حمایتی.
دادههای بهدستآمده از درخواستهای آزادی اطلاعات (FoI) ارسالشده به ۱۴۸ دانشگاه بریتانیایی نشان میدهد که ۱۸۰ هزار دانشجو و فارغالتحصیل، در مجموع ۴۸۶ میلیون پوند بدهی خصوصی به دانشگاهها دارند که بهطور میانگین حدود ۲,۶۵۰ پوند برای هر نفر است.
این بدان معناست که بسیاری از دانشجویان علاوه بر شهریه و وامهای زندگی (maintenance loans)، هزاران پوند بدهی خصوصی نیز انباشته میکنند و پیش از آغاز حرفهشان، در وضعیت مالی دشوارتری قرار میگیرند.
بر اساس آمار، دانشجویان در انگلستان اکنون با بدهی متوسط ۵۳,۰۰۰ پوندی فارغالتحصیل میشوند.
از میان ۷۷ دانشگاهی که پاسخهای جزئیتری ارائه دادند، دانشگاههای اسکاتلند از بیشترین آسیبها برخوردار بودند. دانشجویان دانشگاه غرب اسکاتلند (University of the West of Scotland) در مجموع ۲۹ میلیون پوند بدهی خصوصی داشتند، در حالی که دانشجویان دانشگاه استراثکلاید (University of Strathclyde) نزدیک به ۲۳ میلیون پوند بدهی به مؤسسه خود داشتند.
دانشگاه استراثکلاید و بخشهایی از دانشگاه غرب اسکاتلند در گلاسگو و پیزلی واقع شدهاند؛ مناطقی که دانشجویان در سالهای اخیر با افزایش شدید اجارهبهای مسکن مواجه بودهاند.
در انگلستان، دانشجویان دانشگاه ساندرلند بیش از ۲۴ میلیون پوند بدهی داشتند، دانشجویان و فارغالتحصیلان دانشگاه کانتربوری کریست چرچ (Canterbury Christ Church University) در مجموع ۲۲ میلیون پوند بدهی داشتند و کسانی که در دانشگاه کویین مری لندن (Queen Mary University of London) تحصیل میکردند، نزدیک به ۲۰ میلیون پوند بدهی به دانشگاه خود داشتند.
دانشگاه کنت (University of Kent) بیش از ۱۱ هزار دانشجو و فارغالتحصیل بدهکار داشت که مجموع بدهی آنها به ۲۱ میلیون پوند میرسید. دانشگاههای ساوتهمپتون سولنت (Southampton Solent) و دانشگاه وولورهمپتون (University of Wolverhampton) نیز هر کدام بیش از ۱۱ هزار دانشجو یا فارغالتحصیل با صورتحسابهای پرداختنشده داشتند.
این آمار از درخواستهای آزادی اطلاعاتی بهدست آمده که توسط بانک تخصصی «وانکویس (Vanquis) با sede در برادفورد ارسال شده بود.
تیم شوارتز، سخنگوی وانکویس، گفت هزینههای زندگی و هزینههای جانبی «بهوضوح فشار زیادی بر وضعیت مالی دانشجویان وارد کرده و آنها را وادار میکند تا از دانشگاههای خود حمایت مالی اضافی بخواهند.
او افزود: این دادهها لایهای پنهان و رو به رشد از بدهی را نشان میدهد که فراتر از وامهای معمول شهریه و زندگی است، وامهایی که اکنون بهطور متوسط بیش از ۵۳,۰۰۰ پوند هستند.
این بدهیهای اضافی پس از فارغالتحصیلی ناپدید نمیشوند؛ بلکه جوانان را همراهی میکنند وقتی وارد بازار کار تماموقت میشوند و در صورت عدم پرداخت، حتی میتوانند بر امتیاز اعتباری (credit score) آنها تأثیر بگذارند.
برخلاف وامهای دولتی، بدهیهای خصوصی که مستقیماً به دانشگاهها بدهکار هستند، معمولاً انعطافپذیری کمتری دارند، مهلت بازپرداخت کوتاهتری دارند و هیچ آستانه درآمدی برای شروع بازپرداخت در نظر گرفته نمیشود.
سخنگوی انجمن دانشگاههای بریتانیا (Universities UK) که نماینده رؤسای دانشگاههاست، گفت: دانشگاهها برای دانشجویانی که با مشکلات مالی مواجهاند، بورسیه، کمکهزینه و حمایتهای اضطراری ارائه میدهند، اما وامهای زندگی با افزایش هزینههای دانشجویان همگام نبودهاند. امیدواریم دولت تعهد کند که وامهای زندگی را بهگونهای تنظیم کند که بهتر با هزینههای زندگی هماهنگ باشد و در بلندمدت برای دانشجویان و دانشگاهها عملی باشد.
هزینههای زندگی اغلب بهعنوان یکی از دلایل اصلی ترک تحصیل یا وقفه در تحصیل دانشجویان ذکر میشود. نظرسنجیای که امسال توسط مؤسسه سیاست آموزش عالی (HEPI) انجام شد، نشان داد ۶۸ درصد از دانشجویان در طول ترم به کار پرداختهشده مشغول بودهاند — افزایشی ۱۲ درصدی نسبت به سال ۲۰۲۴.
سخنگوی دفتر دانشجویان (Office for Students) که دانشگاههای انگلستان را نظارت میکند، گفت: دانشگاهها سازمانهای مستقلی هستند و فرآیندهای خاص خود را برای وصول بدهیهای معوق دارند. بدهیهای پرداختنشده دانشجویان بهتنهایی نگرانیای درباره پایداری مالی دانشگاهها ایجاد نمیکند، اما بدیهی است که همه مؤسسات تمایل دارند بدهیها را بهسرعت و بهصورت کارآمدی وصول کنند.
دانشگاههایی که قصد وصول بدهی از دانشجویان و فارغالتحصیلان را دارند، باید همیشه این کار را بهصورت ظریف و متناسب انجام دهند.
انتهای پیام/
