تضاد مواضع؛ ناشران فیلیپینی و واکنشها به سیاستهای اسرائیل در فرانکفورت
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا به نقل از رولینگ استون فیلیپین، نمایشگاه کتاب فرانکفورت ۲۰۲۵، به عنوان بزرگترین رویداد تجاری حوزه کتاب جهان، امسال میزبان کشور فیلیپین به عنوان میهمان افتخاری است؛ افتخاری که با واکنشهای ضد و نقیضی درون صنعت نشر فیلیپین مواجه شده است.
در حالی که دولت فیلیپین و نهادهایی، چون هیئت توسعه کتاب ملی (NBDB) این فرصت را گامی بزرگ برای جهانی سازی ادبیات فیلیپینی میدانند، برخی ناشران و نویسندگان آن را همراهی با ظلم و نسل کشی علیه فلسطینیان تلقی کرده و خواستار تحریم این نمایشگاه هستند.
این انتخاب حاصل یک دهه تلاش، صرف هزینههای کلان و لابی گری NBDB بود که منجر به حضور فیلیپین در جایگاهی شد که پیشتر تنها اندونزی در منطقه جنوب شرق آسیا به آن دست یافته بود. شاریس آکینو توگاده، مدیر NBDB، این موفقیت را فرصتی برای معرفی فرهنگ و روایتهای بومی فیلیپین به بازار جهانی میداند: «همیشه پشت صحنه بودهایم، وقت آن است که دیده شویم و صدای مان شنیده شود.»
با این حال، این حضور درست در زمانی صورت میگیرد که نمایشگاه فرانکفورت به دلیل مواضعش در قبال نسل کشی غزه، با تحریمهای گستردهای از سوی ناشران مستقل مواجه شده است. ائتلاف «ناشران برای فلسطین» متشکل از بیش از ۶۰۰ ناشر در ۵۰ کشور، از رفتار جانبدارانه نمایشگاه نسبت به رژیم صهیونی و نادیده گرفتن نسل کشی فلسطینیان انتقاد کرده و خواستار تحریم آن شدهاند.
در سال ۲۰۲۳، نمایشگاه با انتشار بیانیهای اعلام کرد «کاملاً در کنار اسرائیل» ایستاده و چندی بعد، مراسم اهدای جایزه به نویسنده فلسطینی، عدنیه شبلی، را نیز تعلیق کرد. همچنین، در سال ۲۰۲۴، جایزه صلح صنعت کتاب آلمان به آن اپلبام، روزنامه نگار آمریکایی حامی بمباران زیرساختهای رسانهای فلسطینی، اهدا شد. این اقدامات باعث شد که بسیاری از ناشران، از جمله گروه فمینیستی «Gantala Press» در فیلیپین، شرکت در نمایشگاه را نوعی همراهی با سرکوب فرهنگی فلسطین بدانند.
جنبش تحریم حتی در داخل صنعت نشر فیلیپین نیز گسترش یافته است. ناشرانی مانند Better Living و Through Xeroxography و نویسندگانی، چون گلن دیاز معتقدند که منافع اقتصادی شرکت در نمایشگاه نمیتواند توجیه گر سکوت در برابر بی عدالتی باشد. دیاز با انتقاد از رویکرد صادرات محور دولت میگوید: «ادبیات ما اول باید برای مردم خودمان باشد، نه برای تحسین اروپایی ها.»
در مقابل، توگاده بر اهمیت این فرصت تأکید دارد و میگوید این انتخاب نباید به جنگی اخلاقی تبدیل شود. او میافزاید: «جهان سیاه و سفید نیست. ما باید به روایتهای مان فضا بدهیم تا رشد کنند. نمیخواهیم درخت را قطع کنیم، فقط میخواهیم شاخههای مان را گسترش دهیم.»
در نهایت، نمایشگاه امسال صحنهای شده است برای تقابل دغدغههای اخلاقی و آرمان گرایی در برابر اهداف اقتصادی و فرصت طلبی فرهنگی. این که فیلیپین در این موقعیت حساس چه داستانی برای گفتن خواهد داشت و با چه هزینهای سؤالی است که پاسخ آن در ماههای آینده روشن خواهد شد.
انتهای پیام/
