ذخایر آبی تهران در کف ۱۴ درصد؛ ۵ سال خشکسالی پیاپی سدها را به مرز بحران رساند
به گزارش خبرگزاری آنا، کاهش شدید حجم مخازن در مقایسه با سال گذشته و میانگین بلندمدت؛ سد امیرکبیر با افت بیش از ۷۰ درصدی، در آستانه رسیدن به حجم مرده قرار گرفت.ذخایر آب سدهای تأمینکننده تهران به ۱۴ درصد ظرفیت پرشدگی رسیده است. این وضعیت نتیجه پنج سال خشکسالی پیاپی و کاهش ۴۵ درصدی بارندگیها است که منجر به کاهش شدید ذخایر نسبت به میانگین بلندمدت شده است. مدیریت فوری منابع زیرزمینی و صرفهجویی حداکثری ضروری است.
کل حجم آب موجود در مخازن سدهای تأمینکننده آب شهر تهران، در تاریخ ۴ مهرماه، رقمی نگرانکننده را نشان میدهد. این مقدار نه تنها نسبت به مدت مشابه سال گذشته کاهش قابل توجهی را تجربه کرده، بلکه به طور چشمگیری از میانگین بلندمدت نیز فاصله گرفته است.
حجم کل آب سدها نشاندهنده افت ۲۲۷ میلیون مترمکعبی نسبت به سال گذشته و ۳۶۰ میلیون مترمکعبی نسبت به میانگین بلندمدت است. این ارقام تنها بخش کوچکی از ذخایر آبی هستند که برای تأمین نیازهای کلانشهر تهران در نظر گرفته شدهاند.
بر اساس آخرین آمار رسمی، وضعیت منابع آبی سدهای اصلی تهران نشاندهنده شدت اثرات خشکسالیهای پیاپی است. مجموع ذخیره آب در پنج سد اصلی تأمینکننده آب پایتخت تنها معادل ۱۴ درصد ظرفیت کل مخازن ثبت شده است. این میزان در مقایسه با سال گذشته با کاهشی معادل ۲۲۷ میلیون مترمکعب و نسبت به میانگین بلندمدت با افت ۳۶۰ میلیون مترمکعبی مواجه شده است که نشان میدهد تهران در آغاز فصل پاییز با یکی از پایینترین سطوح ذخایر آبی سالهای اخیر دست و پنجه نرم میکند.
جزئیات وضعیت سدهای پنجگانه
بررسی وضعیت تفکیکی سدها، عمق بحران را روشنتر میسازد. سد امیرکبیر با افتی چشمگیر، ذخیره آب خود را از ۱۱۱ میلیون مترمکعب در سال گذشته به تنها ۲۸ میلیون مترمکعب رسانده است. سخنگوی صنعت آب، عیسی بزرگزاده، درصد پرشدگی سدها را به شرح زیر اعلام کرد: امیرکبیر ۱۵ درصد، لتیان ۲۵ درصد، لار ۲ درصد، طالقان ۴۱ درصد و ماملو ۸ درصد. این آمار نشان میدهد که بهجز سد طالقان، سایر سدها یا به حجم مرده رسیدهاند یا بسیار به آن نزدیک هستند. در این میان، سدهای لار و ماملو با سطوح ذخیرهای بسیار پایین (به ترتیب ۲ و ۸ درصد)، وضعیت شکنندهای دارند. سد طالقان که همچنان بیشترین سهم ذخیره را دارد، نیز با کاهش ذخیره از ۲۵۸ میلیون مترمکعب به ۱۷۱ میلیون مترمکعب، فشار مضاعفی بر کل منابع وارد کرده است.
تحلیل وضعیت سدها
سد لار: این سد که یکی از سدهای مهم برای تأمین بخشی از آب تهران است، با پرشدگی تنها ۲ درصد، عملاً به نقطه اشباع خود نزدیک شده و بخش اعظم مخزن آن غیرقابل دسترس است. کیفیت آب موجود در حجم مرده نیز غالباً نامناسب است.
سد ماملو: این سد نیز وضعیت بسیار بحرانی را تجربه میکند. درصد پرشدگی پایین (۸ درصد) به معنای کاهش شدید توانایی آن در تأمین آب مستمر است.
سد امیرکبیر: به عنوان یکی از بزرگترین سدهای تأمینکننده تهران، افت ذخیره بیش از ۷۰ درصدی آن بسیار نگرانکننده است. با ۱۵ درصد پرشدگی، بخش قابل توجهی از توانایی ذخیرهسازی عملیاتی آن از دست رفته است.
سد لتیان: این سد نیز با کاهش شدید ذخایر روبهرو است. ۲۵ درصد پرشدگی نشاندهنده کاهش قابل ملاحظه نسبت به ظرفیت اصلی و میانگینهای تاریخی است.
سد طالقان: در میان سدهای اصلی، سد طالقان با ۴۱ درصد پرشدگی، بهترین وضعیت را دارد. با این حال، این میزان همچنان بسیار پایینتر از حد ایدهآل و میانگین بلندمدت است و برای اطمینان از امنیت آبی شهر کافی نیست.
نتیجهگیری سدها نشان از وضعیت نامناسب آبی است
به جز سد طالقان که در وضعیت نسبتاً بهتری قرار دارد، مابقی سدهای اصلی تأمینکننده آب تهران عملاً ظرفیت ذخیرهسازی عملیاتی خود را از دست دادهاند. این بدان معناست که توانایی این سدها در ذخیره آب در فصول پربارش و تأمین آب در فصول خشک، به شدت کاهش یافته است. ادامه این روند، تابآوری سیستم تأمین آب تهران را در برابر شوکهای کمبود آب به طور جدی به چالش میکشد.
لزوم اتخاذ راهکارهای فوری مدیریتی
به گزارش آنا، کارشناسان منابع آب تأکید میکنند که با توجه به محدودیت شدید منابع موجود، مدیریت تقاضا و صرفهجویی در مصرف در تمامی بخشها شامل خانگی، کشاورزی و صنعتی، بیش از هر زمان دیگری حیاتی است. برای تضمین تأمین پایدار آب شرب میلیونها شهروند در ماههای آتی، توسعه سریع طرحهای بازچرخانی فاضلاب و همچنین اولویتدهی به استفاده از منابع جایگزین مانند آبهای زیرزمینی باید در دستور کار سیاستگذاران قرار گیرد تا از پیامدهای جدی کمبود ذخایر آبی در آینده جلوگیری شود. تداوم همکاری و کاهش مصرف توسط مردم برای عبور موفقیتآمیز از دوره کمآبی، امری ضروری تلقی میشود.
انتهای پیام/
