گزارشگری برای رادیو بدون عشق غیرممکن است/ داشتن هدف روشن، کلید موفقیت گزارشگران
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، حمیده نجاتی، گزارشگر پرانرژی و پرتجربه رادیو معارف، فعالیت رسانهایاش را از سال ۱۳۸۶ در قم آغاز کرد. او در همان روزهای نخست توانست در آزمونی دشوار و رقابتی میان حدود سیصد نفر، یکی از دو فرد پذیرفتهشده باشد. این موفقیت سرآغاز مسیری شد که هنوز هم با عشق و علاقه ادامه دارد.
نجاتی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری آنا در این باره میگوید: «در ابتدا علاقه بیشتری به گویندگی داشتم، اما، چون در آن زمان نیاز به گزارشگر بود، پیشنهاد شد در این بخش فعالیت کنم. کمکم به کار گزارشگری دلبسته شدم و حتی وقتی وارد حوزه تهیهکنندگی شدم، هیچوقت گزارشگری را رها نکردم.»
وی افزود: در کنار کار در رادیو، تجربههای تصویری هم کسب کردم. مدتی در سیمای قم نیز فعالیتهایی داشتم و همین موضوع باعث شد با فضای تلویزیون آشنا شوم. اما رادیو برای من همیشه جایگاه خاصتری داشته است. حس میکنم ارتباط مستقیمتر و صمیمیتری با مردم برقرار میکند. در رادیو، تنها صداست که میتواند پیوند ایجاد کند و این کار بدون عشق، علاقه و تعهد قلبی ممکن نیست.
نجاتی سختترین بخش کار گزارشگری را سوژهیابی و ارتباط با مردم دانسته و میافزاید: «گاهی با افرادی مواجه میشوید که بسیار صمیمی و مهربان هستند و همکاری میکنند، اما گاهی هم برخوردهای سخت و متفاوتی میبینید. هنر یک گزارشگر این است که در هر شرایطی بتواند راهی برای ارتباط پیدا کند. پیدا کردن سوژه مناسب نیازمند دقت، صبر و خلاقیت است. وقتی یک سوژه خوب پیدا میکنید و آن را با جان و دل روایت میکنید، تمام سختیها به شیرینی بدل میشود.»
این گزارشگر باسابقه گفت: بهرهگیری از تجربه دیگران و داشتن هدف روشن، کلید موفقیت در این مسیر است. اگر گزارشگر با هدف قدم بردارد و از تجربههای همکارانش بیاموزد، میتواند به مرور حرفهایتر شود. در این حرفه یادگیری هیچوقت متوقف نمیشود. هر روز تجربهای تازه است و هر گفتوگو یا سوژه، دنیای جدیدی را به روی شما باز میکند.
این گزارشگرعنوان کرد: از میان خاطراتم، یکی برایم جایگاه ویژهای دارد. روزی یکی از مخاطبان با روابط عمومی رادیو معارف تماس گرفت. خانمی بود که گفت از شنیدن گزارشهای من حال خوبی پیدا میکند. بعد هم تأکید کرد که هدیهای برایم گرفته و آن را پست کرده است. چند روز بعد، بستهاش به دستم رسید. این هدیه ساده، اما ارزشمند، برای من معنای بزرگی داشت؛ چرا که نشان میداد شنوندهای با دقت کارها را دنبال میکند و با صدا و گزارشهای من ارتباط گرفته است.
وی افزود: این بازخوردها بزرگترین پاداش هستند. وقتی میبینید شنوندگان با کار شما همراه میشوند، به شما انرژی میدهند و حتی در سختترین لحظات ادامه مسیر را برایتان شیرین میکنند. این محبتها ثابت میکند که ما مخاطبانی وفادار و دقیق داریم. همین احساس، انگیزهای است که باعث میشود سختیهای این حرفه به چشم نیاید.
نجاتی گفت: گزارشگری رادیو تنها یک شغل نیست؛ بلکه مسیری است که با عشق، ایمان و تجربه آمیخته شده است. هر بار که پشت میکروفن مینشینم، احساس میکنم رسالتی بر دوش دارم. صدای من باید صدای مردم باشد؛ این باور است که بعد از سالها هنوز هم به من انگیزه میدهد.
انتهای پیام/
