فناوری های نافرجام

برخی فناوری‌ها هرچند تجاری می‌شوند اما در دوره کوتاهی پس‌از عرضه محو می‌شوند و به‌نوعی نافرجام می‌مانند.

قرن بیست‌ویکم فرصت‌های بی‌نظیری را برای استارتاپ‌های فناوری به همراه دارد، اما همه طرح‌ها قرار نیست موفق باشند.

شاید عجیب به نظر برسد اما همین فناوری‌های پرتابل امروزی مانند تلفن همراه، تبلت و کنسول‌های بازی و... در مسیر توسعه‌شان با شکست‌های فاحشی روبه‌رو شده‌اند.

صنعت خودرو نیز همانند هر فناوری دیگری پیش از تجاری‌سازی و عمومیت یافتن مسیر پرفرازونشیبی را پیموده است.

با نگاهی به سیر تکاملی دوچرخه می‌توان شاهد فراز و نشیب‌های بسیاری در مدل‌های آن بود.

زیردریایی‌های آزمایشی از قرن‌ها قبل ساخته شده بودند که یا نتایج ناموفقی داشتند یا موفقیت‌های محدودی به‌دست آورده بودند.

در عرصه غواصی نیز مانند هر فناوری نوظهور دیگری نافرجامی‌هایی هرچند محدود در طول تاریخ ثبت شده‌ است.

اولین تلاش‌های عملی انسان برای تحقق رویای پرواز ساختن بال‌هایی بود که به بازوها می‌چسبیدند و انسان با خیال خوش پرنده‌شدن با آن بال‌ها از ارتفاع فرود می‌آمد اما غافل از آنکه قدرت ماهیچه‌های بازوی بشر با پرندگان تفاوت دارد و ازاین‌رو، انسان قادر نیست بازوهایش را با قدرت بال‌های پرندگان تکان دهد و درنتیجه، این آزمایش‌ها اغلب به نتایج فاجعه‌باری ختم می‌شد. به‌این‌ترتیب و پس‌از شکست‌های طولانی دانشمندان برای اوج‌گرفتن در آسمان به‌جای سقوط‌کردن بر زمین به راه‌حل‌های خردمندانه‌تری اندیشیدند. این‌گزارش بخش دوم از معرفی فناوری‌های نافرجام در داستان رسیدن بشر به مرزهای آسمان است.

پدیده‌ها چرا اینگونه هستند، فناوری‌ها چگونه توسعه یافته‌اند و چطور به سرانجام رسیده‌اند

بشر به‌مدت هزاران سال با نگاه‌کردن به بال‌گشودن و پرواز پرندگان رویای رسیدن به آسمان‌ها را در سر می‌پروراند. رویایی که از بادبادک‌های پروازی در چین باستان به بالن‌های هوای گرم هیدروژنی فرانسه قرن هجدهم و به هواپیماهای معاصر چنان ماهری انجامید که نه‌فقط با چشم انسان که با رادارها هم قابل ردیابی نیستند. اما همه فناوری‌هایی که طی سده‌های متمادی در تلاش برای تحقق رویای پرواز انسان ساخته شدند موفق نبودند که حتی بسیاری از آنها هنگام آزمایش به مرگ مخترع‌شان منجر شد. این گزارش بخش نخست از معرفی فناوری‌های نافرجام در داستان رسیدن بشر به مرزهای آسمان است.