قرائتی فرمالیستی از یک متن رئالیستی در نمایش «اعترافها و دروغها»

گروه فرهنگ خبرگزاری آنا ـ رضا اکبریانی نویسنده، منتقد و پژوهشگر تئاتر: «اعترافها و دروغها» میکوشد تا اعترافات چهار محکوم به اعدام را که به واسطه عمل قتل در چنین موقعیتی قرار گرفتهاند از طریق مونولوگهایی بازگو کند؛ این موقعیت به ظاهر ساده و خطی است، اما کارگردان شیوهای به کل متفاوت را برای شرایط معمول متن به کار میگیرد. این شیوه در سه بخش، از صدای کاراکترها در قالب نریشن تا ایجاد سایه و فیلم آدمها بهره میبرد. درنهایت خود اصلی شخصیتها روی صحنه وارد میشوند که روایتگر بخش اصلی مونولوگها یعنی نحوه وقوع قتل شوند.
انتخاب این شیوههای روایی و تلفیق خود حقیقی و نیز بهره گیری از تصویرها و فیلمها رنگ و بوی غیر متعارف و جالبی به اثر بخشیده است و میتوان آن را تمهیدی درنظر گرفت که در کلیت نمایش جا میافتد.
یکی دیگر از نکات قابل تامل در این اجرا بازیهای دقیق و ملموس هر چهار بازیگر نمایش است که توانستهاند حس و قالب کاراکترهایشان را چه در فیلم و سایه بازی و چه در حضور حقیقی بر صحنه جان ببخشند.
مشخص است که بازیگران فقط در سطح شخصیت باقی نماندهاند و کارگردان توانسته با هدایت درست، آنها را از حیث روحی و روانی در چهارچوب نقش باورپذیر و مهیا کند.
«اعترافها و دروغها» در ذات خود نمایش تلخی است و گوشههایی از سرنوشت تلخ آدمهای جامعه ما را در برمی گیرد که همواره پرداختن به آن مناقشه برانگیز بوده است: گروهی طرح آن را به صلاح نمیدانند و عدهای آن را هشداردهنده و مثبت ارزیابی میکنند، اما آیا رسالت تئاتر چیزی غیر از آگاهی بخشی است؟!
برای افرادی که طرفدار گزاره دوماند؛ «اعترافها و دروغها» یک نمایش بسیار کاربردی ست و چقدر خوب که عبدالحسینی به روایت صرف این موضوع بسنده نمیکند و با بازیگوشیهای فرمی سعی دارد تا نگاهی زیباشناسانه هم در نمایشاش جاری باشد، حتی اگر تعدیل را لازمه برخی ایدههایش بدانیم یا نه، باز میتوان جسارت پرداختش را ستود.
اعترافها و دروغها میتوانست از حیث متن نیز با اضافه کردن و یا پررنگ ساختن برخی ارتباطات میان آدمها به انسجام بهتری از حیث دنبال کردن و پیگیری مخاطب دست یابد که در شکل فعلی این موضوع را بایدر پس زمینه و نه چندان واضح جستوجو کرد.
نمایش «اعترافها و دروغها»تا بیست و سوم خرداد ماه در تماشاخانه سیمرغ به کارگردانی حمید عبدالحسینی روی صحنه است.
انتهای پیام/