روایت رامین از 18 روز شکنجه در یک کمپ ترک اعتیاد/ کمپ‌های غیرمجاز همچنان فعال هستند
رامین سال‌هاست هر شب که می‌خوابد کابوس شکنجههای باغ کمپ ترک اعتیاد را می‌بیند. خواب می‌بیند از زنجیر آویزانش کرده‌اند و در قفس سگ‌ها حبس شده است و عده‌ای او را به شدت کتک می‌زنند و وقتی از خواب بیدار می‌شود خدا را شکر می‌کند که این‌ها تنها خاطرات آن 18 روز نحس حبس در یک کمپ به اصلاح ترک اعتیاد است.
الهه خانی، گروه اجتماعی- «در خانه نشسته بودم و تلویزیون تماشا می‌کردم که در زدند به گمان اینکه نظافت‌چی ساختمان است و به چیزی نیاز دارد در را باز کردم که ناگهان چند نفر که لباس پلیس بر تن کرده بودند، به داخل خانه ریختند؛ یکی از آنها مرا به شدت روی زمین کوبید و چند نفر دیگری با لگد به جانم افتادند. مردان مدعی بودند از پلیس امنیت آمده‌اند و گاز اشک آور و شوکری که همراهشان بود، کمتر تردیدی در صحت و سقم این ادعا ایجاد می‌کرد. دو نفر در حالی که بقیه در حال کتک زدن من بودند به سایر قسمت‌های خانه سرک می کشیدند. در نهایت مرا در صورتی که بر اثر سر و صدای زیادم همه اهالی محل جمع شده بودند به زور سوار خودرویی کردند و در حالی که سرم را به زیر صندلی برده بودند به مقصد نا معلومی بردند.»
مرد قوی هیکل و جا افتاده‌ای که رو‌به‌رویم نشسته است هنوز بعد از 6 سال که این موضوع را روایت می‌کند صدایش می‌لرزد و می‌گوید: «هنوز هم کابوس آن روزها را می‌بینم. روزهایی که بعد از ورودم به باغی در منطقه ملارد که به اصطلاح به آنجا کمپ ترک اعتیاد می‌گفتند 15 مرد با چوب و شلنگ به جانم افتادند و آنقدر من را زدند که 5 روز توان بلند شدن از تخت را نداشتم.»
رامین مردی که به شیشه معتاد بوده است، ادامه می‌دهد: «روزهای اول کاملا گیج بودم اصلا نمی‌دانستم این افراد مرا چگونه پیدا کرده‌اند و به این مکان آورده‌اند. بعدها که به اصطلاح ترخیص شدم متوجه شدم مادرم در مترو شماره این کمپ را از خانمی گرفته است و بعد از تماس با آنها صاحبان کمپ به او اطمینان داده‌اند که کمپ‌شان از مرجع قضایی مجوز دارد و اینگونه بوده که خانواده‌ام به این افراد اجازه دادند تا مرا به اجبار به این کمپ ببرند.»
مراجعه به کمپ‌های مجاز، اجباری نیست
این صحبت‌ها در حالی از سوی رامین مطرح می‌شود که پرویز افشار، سخنگوی ستاد مبازره با مواد مخدر در خصوص انواع کمپ‌های اقامتی به خبرنگار آنا می‌گوید: «بر اساس قانون، درمان‌های اقامتی دو نوع است؛ یکی درمان اقامتی اختیاری است که افراد به کمپ‌ها و مراکز مجاز دارای مجوز از سازمان بهزیستی مراجعه می‌کنند. در مراجعه به این کمپ‌ها هیچ گونه اجباری وجود ندارد و هیچ کس اجازه ندارد افراد را دستگیر یا با اجبار به این گونه کمپ‌ها ببرد. دسته دوم کسانی هستند که به صورت اختیاری به مراکز ماده 15 مراجعه نمی‌کنند و مشمول تجاهر هستند.»
افشار دسته دیگر را که به کمپ‌ها سپرده می‌شوند معتادان متجاهر می‌خواند و اضافه می‌کند: «معتاد متجاهر کسی است که به صورت علنی در خیابان و مکان‌های عمومی مواد مخدر مصرف می‌کند. مردم و ضابطین قانون این افراد را می‌بینند، در این حالت ضابطین سیستم قضایی با هماهنگی با دستگاه قضا اجازه دارند این افراد را جمع آوری کرده و با حکم سیستم قضایی به مرکز اقامتی درمانی ماده 16 بفرستند. مرکز اقامتی ماده 16 همانند مراکز ماده 15 اختیاری نیست و فرد با حکم قانون به این مراکز منتقل می‌شود و تحت درمان قرار می‌‌گیرد. هیچ یک از مراکز درمانی خارج از دستور العمل‌ها و چارچوب پروتکل‌های موجود مجاز به مداخله دیگری نیستند.»
رامین اما اطلاعات دیگری هم به دست آورده، او می‌گوید: «بعدها متوجه شدم این افراد در واقع برای کسانی که از لحاظ مالی متمول هستند نقشه می‌کشند و در فرمی که در ابتدا به خانواده‌ها داده می‌شود این اجازه را می‌گیرند تا هر بلایی را که می‌خواهند به سر درمان‌شوندگان بیاورند.»
این اولین بار نیست که چنین اخباری را از کمپ‌ها می‌شنویمو همین چند سال قبل بود که عده‌ای از بیماران کمپ شفق بعد از ترخیص از رفتار نامناسب و شرایط وحشتناک این کمپ حقایق دردناکی را مطرح کردند و آنقدر این ماجرا ادامه پیدا کرد که در نهایت مسئولان، عطای کمپ شفق را برای درمان زنان به لقایش بخشیدند و این کمپ هم به مردان اختصاص یافت.
انتقال اجباری به کمپ مصداق آدم‌ربایی است
افشار در این رابطه توضیح می‌دهد: «ترک‌های غیر علمی کاملا غیر قانونی است و پیگرد قانونی دارد چنانچه افرادی به مراکز ماده 15 بدون هماهنگی دستگاه قضایی و به صورت اجباری در قالب دستگیری هدایت شوند از مصادیق آدم‌ربایی است و اشد مجازات متوجه کسی می‌شود که این قبیل تخلفات را انجام دهد. در برخی از موارد پاره‌ای از معتادان متجاهر که در یک منطقه جغرافیایی هستند اگر در مراکز ماده 16 ظرفیت وجود نداشته باشد بر اساس قانون، سیستم قضایی این اختیار را دارد که برای یکبار این افراد را با حکم قضایی و تضمین وثیقه به مراکز ماده 15 بفرستد. اگر فرد این درمان را نپذیرفت مرکز این موضوع را به سیستم قضایی اطلاع می‌دهد و در این جا سیستم قضایی برخورد لازم را انجام می‌دهد و در این صورت عواقبی منتظر کسی است که درمان با حکم دستگاه قضا را نپذیرفته است یا ناکامل درمان را رها می‌کند.»
18 روز شکنجه در کمپ
در رابطه با رامین هم دوباره همین داستان شاید با ابعادی گسترده‌تر تکرار شده است. خاطرات کمپ «ن.ر» اما این مرد را یک روز هم رها نمی‌کند. رامین در حالی که عرق‌های روی پیشانی‌اش را با دستمال پاک می‌کند از شکنجههای 18 روز اسارتش در این کمپ حرف می‌زند: «جدا از اینکه در کمپ به ما خورد و خوراک درستی نمی‌دانند، هر روز به بدترین نحو شکنجه‌مان می‌کردند. حدود 6 فرد در این کمپ در حال ترک بودند و هر روز به صورتی شکنجه می‌شدند. یک روز ما را با زنجیر آویزان می‌کردند و به رویمان آب یخ می‌ریختند و روز دیگر ما را در قفس سگ‌ها می‌انداختند، بیگاری کشیدن از ما هم که کار هر روزشان بود.»
مرد با چهره‌ای درهم ادامه می‌دهد: «بالاخره 18 روز کابوس من در کمپ به پایان رسید. گفته بودند که می‌خواهیم ترخیصت کنیم. خوشحال بودم دوباره با همان سبکی که من را به باغ آورده بودند سوار خودرو کردند تا از باغ برویم در حالی که امیدوار بودم به خانه برگردم وقتی که چشم‌هایم را باز کردند دوباره خودم را در مکان دیگری دیدم؛ وقتی که علت را جویا شدم گفتند؛ خانواده‌ات تو را نخواستند و ما تو را به اینجا آوردیم. مکان جدید یک گاوداری بود که 15 روز هم مرا در آنجا نگه داشتند.»
رامین بالاخره بعد از 32 روز نزد خانواده‌‌اش باز می‌گردد بدون اینکه از چنگال غول شیشه‌ای اعتیاد رها شده باشد. مرد از روزهای بعد از آمدن از کمپ می‌گوید: «چند روز بعد که شرایط روحی‌ام مساعد شد به دنبال شکایت از این افراد افتادم و کار هر روز‌‌‌ه‌ام آمد و رفت به دادگاه و کلانتری بود. کمپ را دو سال پس از روزهایی که من در آنجا گذراندم (سال 89) تعطیل کردند و صاحب اصلی کمپ که بعدها فهمیدم خود معتاد و سارق بوده است دو سالی را در حبس گذراند. البته به علت سرقت، نه تخلفاتی که در کمپ انجام داده بود و مدیر اجرایی کمپ هم این روزها صاحب یک کمپ مجوز دار شده است.»
آماری از کمپ‌های غیر مجاز وجود ندارد
سخنگوی ستاد مبارزه با مواد مخدر ادامه معتقد است در حال حاضر آمار متقنی از تعداد کمپ‌های غیر مجاز وجود ندارد و می‌گوید: «این کمپ ها قابل سرشماری نیستند اگر کمپ‌ها مشهود باشند سریعا با آنها برخورد و تعطیل می‌شوند اما متاسفانه چون این کمپ‌ها نام و نشانی ندارند و بیشتر مواقع در گوشه یک باغ یا مجتمع به راه اندازی کمپ‌های غیر مجاز مبادرت می‌کنند ردی از این افراد در دست نیست و زمانی تخلفات آنها مشخص می‌شود که چنین مصادیقی رخ دهد. نظارت ما بر این کمپ‌ها علاوه بر نظارت‌های دوره‌ای متکی بر گزارشات مردمی است.»
افشار ادامه می‌دهد:« تعدادی مراکز غیر مجاز در کشور وجود دارد که دارای مجوز از سازمان بهزیستی نیستند. در حال حاضر تعداد این مراکز به حداقل رسیده است. در طول چند سال گذشته برخورد شدیدی با این دست مراکز شده است و تعدادی از این مراکز تعطیل شده‌اند البته پاره‌ای از مراکز که مجوز نداشتند اما از لحاظ عملکرد مطلوب بودند به آنها فرصت داده شده تا برای دریافت مجوز اقدام کنند.»
سخنگوی ستاد مبارزه با مواد مخدر تصریح می‌کند: «سال 94 یک وقفه‌ای در روند صدور مجوزها ایجاد شد و سازمان بهزیستی در حال بازنگری آیین نامه نحوه راه اندازی این مراکز بود در حال حاضر این آیین نامه تدوین شده و پس از بررسی در کمیته درمان به زودی ابلاغ می‌شود و در نهایت راه برای صدور مجوزهای جدید باز می شود و دیگر بهانه ای برای افتتاح مراکز بدون مجوز وجود ندارد.»
تعطیلی 200 کمپ غیر مجاز طی 2 سال گذشته
محمدرضا آذرنیا، دبیر شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر استان تهران هم با بیان اینکه تعداد کمپ‌های غیر مجاز به شدت کاهش یافته است، به خبرنگار آنا می‌گوید: «در طول دو سال گذشته 200 کمپ غیر مجاز تعطیل شده است. طی این سال‌ها هر کسی آمده، در صورت داشتن یک مکان کمپی را تشکیل داده بود. اگر کسی اطلاعاتی در مورد این مراکز داشته باشد و در اختیار ما قرار دهد بلافاصله ما برخورد می‌کنیم. عملکرد این افراد مداخله غیر قانونی در بحث درمان است و سریعا به مراجع قضایی معرفی می‌شوند.»
مطلبی که بیشتر از هر چیز رامین را این روزها آزار می‌دهد این است که صاحب کمپ امروز منع تعقیب شده است و آزادانه زندگی می‌کند با وجود اینکه مدارک مستند فراوانی علیه‌اش وجود دارد.
مرد اسیر کمپ «ن.ر» امروز سال‌هاست که پاک شده است و می‌گوید: «تا تمایل و روشن‌بینی وجود نداشته باشد، ترک صورت نمی‌گیرد. خانواده‌ها بدانند هیچ فرد معتاد با ضرب و زور ترک نمی‌کند. پس به این بهانه فرزندان و بستگان خود را به دست اینگونه افراد نسپارند. شنیده‌اید که می‌گویند «یک معتاد بنویس و بعد‌ش هر چیزی خواستی بیاور» اما باور کنید این حرف به هیچ وجه صحت ندارد. این افراد برای شکنجههای شبانه‌روزی در کل یک میلیون و پانصد هزار تومان از خانواده‌ام گرفتند اما من سال‌هاست که یک شب راحت نخوابیدم.»
به گزارش آنا، مصادیق مطرح شده توسط رامین به صورت کامل به سخنگوی ستاد مبارزه با مواد مخدر منتقل و قرار شد تا مدارک طرح این ادعا در اختیار ستاد مبارزه با مواد مخدر قرار گیرد.
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
