نگاهی به سطح‌بندی وزارت علوم از دانشگاه‌های کشور
دانشگاه‌های سطح پایین؛ جدیدترین دستاورد مصوبات استانی دولت پیشین
سطح‌بندی دانشگاه‌های کشور برای اولین بار از سوی وزارت علوم انجام و نتایج آن اعلام شده است.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، این سطح‌بندی نشان می‌دهد از میان 12 دانشگاه سطح اول ایران در دو بخش دانشگاه‌های جامع و دانشگاه‌های تخصصی، 7 دانشگاه، یعنی بیشتر از 50درصد آن‌ها در تهران قرار دارند.
در نقطه مقابل دانشگاه‌هایی که در سطح آخر یا چهارم قرار گرفته‌اند به جز یکی، همگی از دانشگاه‌هایی هستند که در دولت گذشته تاسیس شده‌اند یا از دانشکده‌ها یا مجتمع آموزش عالی به دانشگاه ارتقا پیدا کرده‌اند.
بنا به اعلام وزارت علوم دانشگاه‌های سطح اول در بخش دانشگاه‌های جامع شامل دانشگاه‌های اصفهان، تبریز، تربیت‌مدرس، تهران، شهید بهشتی، شیراز و فردوسی مشهد است. در سطح دوم، دانشگاه‌های ارومیه، الزهرا، بوعلی‌سینا، بیرجند، خوارزمی، رازی، زنجان، سیستان‌وبلوچستان، شهید چمران اهواز، شهیدباهنر کرمان، کاشان، گیلان و یزد قرار گرفته‌اند. دانشگاه‌های اراک، قزوین، حکیم سبزواری، خلیج‌فارس، دامغان، زابل، شهرکرد، شهیدمدنی، قم، گلستان، ولی‌عصر(عج)، کردستان، لرستان، هرمزگان و یاسوج دانشگاه‌های جامع سطح سوم هستند.
در سطح آخر هم دانشگاه‌های آیت‌الله حائری میبد، بزرگمهر قائنات، تربت‌حیدریه، حضرت معصومه(س)، سلمان فارسی کازرون، سیدجمال‌الدین اسدآبادی، کوثر بجنورد، ملایر، نهاوند و نیشابور قرار دارند.
در میان دانشگاه‌های تخصصی 5 دانشگاه در سطح اول قرار دارند. دانشگاه صنعتی اصفهان، صنعتی امیرکبیر، صنعتی شریف و علم‌وصنعت که همگی دانشگاه‌های فنی هستند در کنار دانشگاه علامه طباطبایی برای گروه انسانی در سطح اول قرار دارند.
دانشگاه خواجه‌نصیرالدین طوسی تهران، علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، صنعتی بابل، صنعتی سهند تبریز و هنر دانشگاه‌های سطح دوم هستند. چهار دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، صنعتی جندی‌شاپور، هنر اسلامی تبریز و هنر اصفهان در سطح سوم‌اند و بالاخره دانشگاه‌های صنعتی قم، صنعتی کرمانشاه، فناوری‌های نوین قوچان و هنر شیراز در نازل‌ترین سطح هستند.
این رتبه‌بندی نشان می‌دهد هم‌چنان دانشگاه‌های تهران از دانشگاه‌های دیگر کشور فاصله دارند و از طرف دیگر معضل بزرگ وزارت علوم در شیوه اداره دانشگاه‌های تازه تاسیسی را نشان می‌دهد که اغلب حاصل مصوبات سفرهای استانی دولت پیشین هستند. تاریخ تاسیس این دانشگاه‌ها بعد از سال 84 است.
سیاست توسعه کمی دانشگاه‌ها در دولت گذشته که حتی گفته می‌شود برای مقابله با رشد دانشگاه آزاد اسلامی اتخاذ شده بود بارها با انتقادهای مسئولان فعلی و کارشناسان آموزش عالی روبه‌رو شده است. سیاست‌هایی که در شرایط کاهش جمعیت جوان کشور و پایین آمدن متقاضیان آموزش، موجب افزایش تعداد دانشگاه‌های کشور شد. این دانشگاه‌ها اغلب در زمان تاسیس از امکانات کافی برای یک دانشگاه برخوردار نبودند. نگاه به معرفی این دانشگاه‌ها در وب‌سایت‌هایشان نشان می‌دهد که گاهی حتی از ساختمان‌های اجاره‌ای دانشگاه‌های دیگر یا آموزش و پرورش برای برگزاری کلاس‌های برخی دانشگاه‌ها استفاده شده است.
از طرفی شیوه برخورد با این دانشگاه‌ها از سوی وزارت علوم هم هم‌چنان محل ابهام است. دانشگاه‌هایی که حالا دانشجو دارند و امکان تعطیل شدنشان وجود ندارد و از طرف دیگر امکانات و اعضای هیات علمی لازم در این دانشگاه‌ها ایجاد نشده است.
انتهای پیام/
