سربازی اجباری؛ محل منازعه نسل جدید اروپا و رهبران سیاسی
به گزارش خبرگزاری آنا؛ همان گونه که پیش بینی می‌شد، تبعات وقوع جنگ اوکراین منتج به تغییر برخی قواعد راهبردی و امنیتی در حوزه ژئو استراتژیک اروپا و ناتو شده است.
تا قبل از سال ۲۰۲۲ میلادی، تحلیلگران از احتمال جنگ در حوزه جغرافیایی اروپا سخن می‌گفتند، اما پس از وقوع جنگ اوکراین، این احتمال تبدیل به یک واقعیت مطلق شد. حتی در صورت انعقاد پیمان آتش‌بس میان اوکراین و روسیه، سایه جنگ بر سر اروپا به قوت خود باقی خواهد ماند.
نباید فراموش کرد که ۲۸ کشور عضو پیمان آتلانتیک شمالی، اروپایی هستند. ضمن آنکه در آینده نگاری و آینده پژوهی نبردها، کماکان اروپا به مثابه زمین اصلی هرگونه نبرد احتمالی در سال‌های آتی تلقی می‌شود.
گریز از ارتش و خدمت سربازی، تبدیل به یکی از اصلی‌ترین نگرانی‌های ناتو (در قبال عواقب پسینی جنگ اوکراین) شده است.
بدیهی است که در فرامتن و فضای کنونی، کمتر شهروندی در اروپا علاقه‌مند به خدمت در ارتش کشورش است.
محدود شدن بودجه‌های دفاعی از یک سو و فشار روانی ناشی از جنگ اوکراین از سوی دیگر سبب شده تا کشور‌های اروپایی عضو ناتو بررسی طرح سربازی اجباری را در دستور کار قرار دهند.
این در حالیست که ساختار ارتش در اروپا دستخوش تغییراتی شده و بازتعریف این ساختار در بطن تحولات امنیتی و نظامی جدید چندان آسان به نظر نمی‌رسد.
پس از جنگ سرد، کشور‌های اروپایی به طور نظام‌مند ارتش‌های خود را کوچک کردند. در این میان، کشور‌های مهم اروپا مانند فرانسه خدمت سربازی اجباری را به حالت تعلیق درآوردند و شاهد کاهش متناسب در اندازه نیرو‌های مسلح خود بودند به نحوی که تعداد پرسنل نظامی این کشور در مقایسه با دهه ۹۰ میلادی ۳۸ درصد کاهش نشان می‌دهد.
در میان دیگر کشور‌های اروپایی تنها اتریش، قبرس، دانمارک، استونی، فنلاند، یونان، نروژ، سوئیس و ترکیه بودند که هرگز خدمت سربازی اجباری را به حالت تعلیق در نیاوردند.
در هر حال، اکنون اروپا در صدد تامین نیروی نظامی کافی جهت امنیت سرزمینی و جمعی خود است. همین مسئله سبب شده تا زمزمه‌هایی که در ماه‌های ابتدایی جنگ اوکراین در خصوص سربازی اجباری در قاره سبز مطرح شده بود، این روز‌ها بیش ازپیش در آستانه تحقق واقعی قرار گیرد.
قطعا این مسئله، منجر به نارضایتی شدید شهروندان اروپایی، خصوصا جوانانی خواهد شد که تا قبل از آن، میان خدمت یا عدم خدمت در ارتش، مخیر بوده‌اند!
سران ناتو در صدد القای این مسئله هستند که جذب سرباز در کشور‌های اروپایی با هدف بازدارندگی در برابر دشمنان ناتو (به صورت خاص روسیه) صورت می‌گیرد، اما اکنون دیگر در عرصه انتزاعی و عینی، مرزی میان بازدارندگی و جنگ وجود ندارد.
معامله نهایی واشنگتن -مسکو بر سر جنگ اوکراین از یک سو، احساس نیاز کشور‌های اروپایی عضو ناتو مبنی بر جذب اجباری سرباز و نیرو‌های نظامی را تشدید می‌کند و به همان شدت، میزان گریز جوانان اروپایی از خدمت در ارتش را کاهش می‌دهد.
شکل گیری این رابطه معکوس، می‌تواند در آینده‌ای نزدیک تبدیل به محلی برای منازعات جدید میان نسل جدید اروپا و سران کشورهایشان شود.
انتهای پیام/
