۰۸/ اسفند /۱۴۰۳
آنا گزارش می‌دهد؛

تعریف TRL جدید در علوم انسانی؛ کلید حل کمبود نظریه پرداز علوم انسانی

تعریف TRL جدید در علوم انسانی؛ کلید حل کمبود نظریه پرداز علوم انسانی
 کمبود نظریه پرداز ایرانی خلاء اساسی و چالش بزرگ کشور محسوب می‌شود که رفع آن نیازمند برنامه ریزی جدی و استراتژیک قوی است که دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی یکی از عوامل موثر را در ضرورت تعریف TRL جدید در علوم انسانی می‌داند.

به گزارش خبرنگار آنا، نقش بنیادین علوم انسانی در فهم ابعاد متفاوت انسان، جامعه و فرهنگ بیش از گذشته برجسته است و نظریه پردازان این عرصه در قالب چهارچوب‌های تحلیلی و مفهومی به درک گسترده‌تر مباحث همه جانبه کشور از قبیل امور فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی می‌پردازند و جایگاه رفیعی در به تصویر کشاندن جزئیات مسائل جامعه با عینک تیزبینی خود دارند. 

حتی، مقام معظم رهبری در سخنرانی‌های خود بار‌ها بر «تحول علوم انسانی» تاکید جدی داشته‌اند و به گفته شخص ایشان متون علوم انسانی برگرفته از ترجمه غرب هستند و تاکنون کار علمی گسترده در این راستا انجام نداده‌ایم.

همچنین، حجت الاسلام خسروپناه دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی هم نسبت به کم بودن تعداد نظریه پرداز در عرصه علوم انسانی انتقاد کرده است و می‌گوید: علت این مسئله نبود تفکر فلسفی است، باید تعداد نظریه پردازان علوم انسانی در جامعه افزایش یابد و متاسفانه در وضعیت مساعدی به سر نمی‌بریم؛ بنابراین نیازمند تربیت نظریه پردازان بومی در این عرصه هستیم 

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی: اگر نظریه علوم انسانی در حوزه حکمرانی فرهنگی، اجتماعی، سلامت، امنیت، دفاعی، اقتصادی، اجتماعی، معیشت و ... وارد شود، قطعا نظریه پردازی در علوم انسانی تقویت خواهد شد

در این میان، ضرورت نظریه پردازی علوم انسانی به عنوان موضوع مهم و چندوجهی در جامعه مورد تاکید است؛ چراکه تمام ابعاد وجودی انسان از قبیل رفتار، اندیشه، فرهنگ، تاریخ، جامعه و اقتصاد را مورد بررسی جدی قرار می‌دهد، در واقع هدف نظریه پردازی را می‌توان در کمک به درک و تحلیل بهتر مسائل و چالش‌های جامعه و ارائه راه حل‌های مناسب برای بهبود وضعیت خلاصه کرد. 

نظریه‌های علوم انسانی با نگاه عمیق و جامع به تفسیر پدیده‌های اجتماعی می‌پردازند و از سطحی نگاری ساده انگارانه جلوگیری می‌کنند و در تفسیر پدیده‌های اجتماعی و انسانی الگوی راهگشا و موثری ارائه خواهند داد. 

گوشتیران
قالیشویی ادیب

جسارت نظریه پردازی در علوم وجود ندارد 

نعمت آقایی استاد فلسفه و حقوق دانشگاه گفت: نمی‌توان ادعای نبود کامل نظریه پرداز ایرانی در حوزه علوم انسانی را داشت، موضوع مهم در مشکل داشتن حمایت‌های اجتماعی است که نمی‌توان افراد جسور برای ارائه نظریات را پیدا کرد. همچنین، جامعه به سمت تقلید از نظریه‌های گذشته یا تحت حمایت از افراد خاص پیش رفته است که به هیچ عنوان جسارت و جرئت نظریه پردازی در علوم وجود ندارد. 

نظریه پردازی نیازمند TRL جدید در علوم انسانی است 

حجت الاسلام خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی درباره چگونگی حل معضل کمبود نظریه پرداز علوم انسانی به خبرنگار آنا، می‌گوید: باید کاربست علوم انسانی در حکمرانی تقویت شود. 

وی با بیان اینکه مشابه TRL که در حوزه فنی سطوح نه گانه فناوری از ایده تا تجاری سازی را طی می‌کند، باید در علوم انسانی TRL جدید تعریف کنیم؛ تاکید کرد: اگر نظریه علوم انسانی در حوزه حکمرانی فرهنگی، اجتماعی، سلامت، امنیت، دفاعی، اقتصادی، اجتماعی، معیشت و ... وارد شود، قطعا نظریه پردازی در علوم انسانی تقویت خواهد شد و علت اصلی کم بودن نظریه‌پرداز علوم انسانی نداشتن تفکر فلسفی است.

نظریه پردازی در علوم انسانی نه تنها به عنوان ضرورت علمی، بلکه ضرورت اجتماعی و فرهنگی مطرح است

به گزارش آنا، نظریه‌های غربی عمدتا مطابق مقتضیات جامعه غربی شکل گرفته‌اند و نمی‌توانند آنطور که باید و شاید با شرایط جوامع دیگر به خصوص جمهوری اسلامی ایران تطابق داشته باشند؛ در صورتی که نظریه پردازی بومی کلید ارائه نظریه‌های بومی متناسب با فرهنگ و تاریخ و جامعه یک کشور خواهد بود که دانشجویان و پژوهشگران می‌توانند با مطالعه نظریه‌ها به تقویت مهارت‌های تحلیلی و انتقادی خود اقدام کرده و مسیر درخشانی را برای جایگاه علم و فناوری کشور رقم بزنند. 

 کمبود نظریه پرداز ایرانی خلاء اساسی و چالش بزرگ کشور محسوب می‌شود که رفع آن نیازمند برنامه ریزی جدی و استراتژیک قوی از سوی مسئولان ذی ربط و کارشناسان خبره است که شاید با حمایت‌های مالی و معنوی از پژوهش‌های نظری، تقویت تعامل صنایع و مراکز علمی، ترویج فرهنگ نقد و گفت‌و‌گو و توسعه زیرساخت‌های پژوهشی بتوان زمینه پرورش نظریه پردازان توانمند و با استعداد و تولید نظریه‌های بومی و کارآمد را به نحو احسن پدید آورد و به نقطه مطلوبی که در انتظار دغدغه‌مندان علوم انسانی است، دست یافت. 

بنابراین؛ نظریه پردازی در علوم انسانی نه تنها به عنوان ضرورت علمی، بلکه ضرورت اجتماعی و فرهنگی مطرح است و تقویت آن می‌تواند به فهم و درک عمیق و گسترده جامعه و پیش بینی مسائل آینده و ارائه راه حل‌های موثر علمی کمک کند.

انتهای پیام/

ارسال نظر