هدف همایش مشارکت در متن سیاستگذاری کشور است

طیبه عزت الهی نژاد دبیراجرایی «نخستین همایش ملی سیاستگذاری هنر در ایران» در گفت‌و‌گو با خبرنگار آنا، به نبود تعریفی مناسب از جایگاه هنر در کشورمان پرداخت و خاطر نشان کرد: ما در حوزه هنر بیشتر وارد کننده اندیشه بودیم تا صادر کننده و این موضوع باعث شده است تا تعاریفی که از هنر در مراکز دانشگاهی و هنری کشور ترویج داده شده با تعاریف تاریخی و سنتی تفاوت داشته باشد و حتی این انعکاس را در سیاستگذای هنر نیز مشاهده می‌کنیم.

وی ادامه داد: کانت از دو ساحت حس و عقل در عرصه هنر بیشتر تاکید بر حس داشت و این موضوع در گام نخست در جامعه غربی به مرور زمان باعث انزوای هنرمند شد و او را از میدان و جامعه دور کرد و تعریف هنر و هنرمند را به دریافت حسی محدود نمود.

وی افزود: با تغییر رویکرد آموزش هنر از دوره قاجار شاهد آن هستیم که در جامعه ما دانشجویان؛ هنرمندان خارجی را بیشتر از هنرمندان داخلی می‌شناسند که نمود همین موضوع را در سیاستگذاری هنر نیز می‌توان دید. وقتی از متولیان امر سوال می‌کنیم که هنر در جامعه ایرانی چه تعریفی دارد و یا در فلسفه و اندیشه ایرانی؛ چه جایگاهی دارد، بیشتر پاسخ‌ها برآمده از اندیشه و نگرشی است که در مراکز آموزشی و پژوهشی ترویج یافته است نه آنچه در تاریخ اندیشه ایرانی گذشته است.

رئیس پژوهشکده هنر پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات ادامه داد: به هر حال وقتی هنرمند از تاریخ و فلسفه هنر ایران شناخت کافی نداشته باشد، شاهد تکرار مباحثی هستیم که حاصل تاریخ و فرهنگ ایران نیست، وقتی این گفتمان از متن جامعه خودش برخواسته و در واقع بازتولید گفتمان‌های جوامع دیگر است، حاصلش چیست؟

وی در پاسخ به این سوال که نامگذاری اولین دوره نخستین همایش سیاستگذاری هنر در ایران بر چه مبنای علمی بوده است، اظهار داشت: قبل از انتشار فراخوان، جست‌و‌جو کردیم و با جست‌و‌جو در جشنواره‌ها و نهاد‌ها به وضوح با این موضوع رو‌به‌رو شدیم که تا کنون چنین رویداد علمی در کشور کمتر مورد توجه بوده است و دغدغه و اهمیت آن در سطح اظهار نظر‌ها باقی مانده است و به واقع ما با تاریخی در سیاست گذاری هنر مواجه هستیم که در آن چگونگی و چرایی کمتر مورد توجه بوده و به ویژه ثبت تاریخ شفاهی اهمیت چندانی نداشته تا به واکاوی عملکرد بپردازیم. 

عزت الهی نژاد در خصوص برنامه‌ها و رایزنی‌هایی که برای عملیاتی و کاربردی کردن پژوهش‌ها با همکاری سایر دستگاه‌ها و نهاد‌ها انجام شده است، بیان کرد: یکی از مهمترین خروجی‌های یک رویداد علمی معطوف به سیاستگذاری‌ها است. می‌دانیم که سیاست نامه‌ها در عملکرد نهاد‌های دولتی بسیار تاثیرگذار است.

در این همایش سعی کردیم تا ۴ وزارت خانه علوم، آموزش و پرورش، وزارت ارشاد و وزارت میراث فرهنگی و گردشگری را اولویت قرار دهیم و ارتباط نزدیکی با آن‌ها برقرار کنیم.

انتخاب این ۴ دستگاه بدین دلیل بود که عملکرد آن‌ها در سیاستگذاری هنر کشور تاثیر گذار بود و با توجه به اینکه در این سال‌ها کمتر در تعامل با هم بودند ما سعی کردیم تا با همکاری آن‌ها این همایش را پیش ببریم.

وی در خصوص نقش رسانه‌ها به عنوان بازوی اجرایی در کنار این همایش بیان داشت: دبیرخانه همایش تلاش کرده است تا ارتباط موثری را با رسانه‌ها داشته باشد. رسانه صدای فرهنگ است و ما بدون رسانه هر کاری را انجام بدهیم خیلی تاثیری در جامعه ندارد. این موضوع بدون شک، همکاری دو سویه را با رسانه‌ها می‌طلبد تا بتوان این همایش را به یک همایش موثر تبدیل کنیم.

هدف این همایش آمدن در متن سیاستگذاری کشور است و باید بتوان انعکاس آن را در جامعه شاهد باشیم. خیلی موثر است تا در این خصوص در جامعه واکاوی صورت گیرد و یک فهم مسئله را برای نهاد سیاستگذاری هنر ایران داشته باشیم تا در گام بعدی به حل مسئله بپردازیم.

عزت الهی نژاد افزود: بخش تجربه نگاری در این همایش حاکی از آن است که به سراغ کسانی که تاثیر گذار بودند، برویم و در این بخش چگونگی راه یابی آن‌ها به عرصه مدیریتی خیلی برای ما مهم است.

وی در خصوص محور‌هایی که در برگزاری این همایش مد نظر قرار گرفته است، خاطر نشان کرد: محور‌هایی که ما در این همایش اعلام کردیم، سعی شده تا با یک کار کارشناسی شده صورت گیرد و دغدغه روز جامعه باشد. از اقتصاد، استراتژی، دیپلماسی و ... در همه آن‌ها سعی شده هنر به منزله مولفه تاثیرگذار در جامعه نگاه شود.

هنر در طول تاریخ رابطه مستقیمی با سیاست، اجتماع، اقتدار و ... دارد. با دیدگاه و ایدئولوژی، تاریخ و باور‌های ما؛ هنر ارتباط مستقیمی دارد و این خیلی برای ما مهم است که از این منظر به هنر نگاه کنیم و سعی کنیم تا از آن حوزه‌ای که هنر را محدود به حوزه تفنن و سرگرمی می‌کند، خارج شویم و فراتر و جامع‌تر به آن بنگریم.

دبیر اجرایی نخستین همایش در خصوص افق و چشم انداز این همایش نیز بیان کرد: امیدواریم که بتوانیم این همایش را در یک تداوم تاریخی پیش ببریم و نقش موثری را در آسیب شناسی و فهم مسئله در عرصه سیاست گذاری ایفا کنیم. سیاستگذاری‌ها در جامعه ما به گونه‌ای قائم به فرد شده است و با آمدن مدیریت جدید شاهد تغییرات هستیم اگر این همایش بتواند جایگاه خودش را در عرصه سیاستگذاری باز کند با آمدن و رفتن‌ها کمتر شاهد اعمال سلایق فردی باشیم و تزلزلی در ادامه مسیر بوجود نیاید و این موضوع به جایگاه این همایش در سیاستگذاری بر می‌گردد. یک بخش دیگر این است که ما سعی کردیم تا از تکرار‌ها اجتناب کنیم تا مانند سایر همایش‌ها و کنگره‌ها به تنها یک یا دو دوره محدود نشویم.

دبیر اجرایی نخستین همایش ملی سیاستگذاری هنر در ایران در خصوص شیوه برگزاری این همایش بیان کرد: یک سری مقالات را به متخصصان سفارش دادیم تا آثار وزینی را بنگارند.

بخش دیگری هم داریم که ان شالله در عرصه پژوهش جای خودش را باز کند و مخاطبان مشارکت فعالانه‌ای را در آن داشته باشند. نگاه ما به همایش به نوعی در قالب مقطع زمانی و ماهیتی قرار نمی‌گیرد. الان در حال برگزاری نشست‌های پیش همایش هستیم و تاکنون هجده پیش نشست را برگزار کردیم.

همچنین در مقطع بعدی پسا همایش را داریم که به واکاوی عملکرد همایش می‌پردازد. در این نشست‌ها سعی داریم تا در مورد شیوه اجرا، عملکرد و نقش جایگاه این همایش توجه شود تا بتوان در آینده همایش‌های قوی تری را اجرا کرد.