در گفت‌و‌گو با آنا مطرح شد؛
تئاتر کاربردی به داد کارتن‌خواب‌ها رسید/ آرزوی جوان معتاد برای بازگشت به آغوش خانواده
میلاد جباری مولانا کارگردان و کارشناس عرصه تئاتر کاربردی گفت: تصمیم گرفتم یلدا کنار بچه‌های کارتن خواب باشم و درباره آرزوهایشان صحبت کنم، همه این اتفاقات با کمک تئاتر رقم خورد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، میلاد جباری مولانا کارگردان نام آشنای عرصه تئاتر کاربردی و درمانی که شب یلدای امسال در میدان شوش همراه با کارتن‌خواب‌ها شد، درباره این تجربه گفت: تئاتر درمانی یکی از شاخه‌های تئاتر کاربردی است که در دنیا هم نوین محسوب می‌شود، اما جدی گرفته شده است.
وی در ادامه افزود: کلینیک‌ها و مراکز تخصصی به نام تئاتر درمانی شکل گرفته و کارشان را جلو می‌برند. براین اساس با استفاده از ابزار هنر دراماتیک برای اصلاح جامعه، اصلاح ناهنجاری‌ها و رفتار‌های نامتعارف به واسطه استفاده از ساختار تئاتر و هنر درمانی یا دراماتراپی عمل می‌شود.
جباری درباره این تجربه با همراهی کارتن‌خواب‌ها گفت: آدم‌هایی در حاشیه شهر و میادین جنوبی و حتی مرکزی شهر هستند و در پیاده رو می‌خوابند که نیاز به حمایت دارند، ما برای شب یلدا با کمک سازمان خدمات و مشارکت اجتماعی شهرداری کنار عده‌ای از این افراد رفتیم، حتی اتوبوس‌های شهری توسط شهرداری تعبیه شده بود که کارتن خواب‌ها را در این شب اسکان می‌داد. برایم جذاب بود که ببینم شب یلدا این افراد چه حسی دارند و فضای ذهنی شان چطور است بهرحال یلدا همه دوست دارند که در کنار خانواده باشند.
وی یادآور شد: به همین دلیل من تصمیم گرفتم یلدا کنار این بچه‌ها باشم، چند روزی فکر کردم که حال باید با چه ساختاری سراغش بروم بنابراین نمایشنامه‌ای شروع کردم به سبک تئاتر درمانی با تلفیق تئاتر خاطره و به ساختار اجرایی رسیدم که شگفت آور بود، از دوستان سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری هم کمک گرفتم و آنها هم همراهی کردند.
جباری اظهار داشت: به هرحال انجام چنین کاری بین افرادی با ناهنجاری‌های مختلف دارای مخاطره است، اما همه این مخاطرات را به جان خریدیم و با تعارف یک چایی با سماوره ذغالی و چرخ انار گوشه‌ای بساط کردیم و برای کارتن خواب‌ها چهارپایه و کارتن گذاشتیم، من چند کارتن وسط گذاشتم و گفتم هر کسی که می‌خواهد از آن استفاده کند، یک نفر گفت این چهارپایه است، یک نفر پتو و یک نفر برای استراحت یا گرم شدن از آن استفاده کرد بعد گفتم روی این کارتن‌ها آرزوهایشان را بنویسند، اتفاقات جذابی رقم خورد آرزو‌هایی نوشتند که انتظارش را نداشتم، من تصور می‌کردم می‌خواهم به آنها کمک کنم، اما در واقع آنها به من کمک کردند.
وی درباره آرزو‌ها گفت: ما در آن نشست درباره آرزو‌ها صحبت کردیم و راه‌های رسیدن به آرزو‌ها را بررسی کردیم، مثلا همان نیمه شب با مدیرعامل سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی تماس گرفتم و او هم جواب داد و گفتم یک نفر آرزو دارد که سر کار برود و قرار شد او را معرفی کنیم، یک پسر معتاد دیگر آرزو داشت با خانواد‌ه‌اش صحبت کند و به آنها بپوندد، تلاش کردیم او را هم به آرزویش برسانیم و با مادرش صحبت کرد، پس از آن هم با کمک دوستان مجموعه حامی او با رضایت خود منتقل به کمپ ترک اعتیاد شد.
وی با تأکید بر اینکه تئاتر کاربردی گره‌گشاست، توضیح داد: خوشحالم برای اولین بار در یکی از میادین آسیب دیده شهر تهران تئاتر اجرا کردیم و قطعا این مسیر را با ساختار بهتر ادامه می دهیم. تئاتر کاربردی و درمانی زنده است، هرچند مخاطب کمی داشته باشد و حال خوبی ندارد، اما ما پای آن ایستادیم.
انتهای پیام/
