چگونه جنگ جهانی دوم دیابت و فشارخون را از برخی افراد دور کرد؟

به گزارش خبرگزاری آنا، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که محدود کردن مصرف قند در دوران بارداری و دو سال اول زندگی کودک می‌تواند خطر ابتلای کودک به دیابت نوع دو را تا ۳۵ درصد و خطر ابتلا به فشار خون بالا را تا ۲۰ درصد کاهش دهد.

کاهش مصرف قند در دوران بارداری و نوزادی نیز با کاهش خطر چاقی زودرس مرتبط بود، اگرچه این ارتباط قطعیت کمتری نسبت به یافته‌های مرتبط با دیابت و فشارخون دارد.

در مطالعه‌ای که در مجله Science منتشر شد، محققان پس از بررسی داده‌های بهداشتی از یک آزمایش به یافته‌های خود دست یافتند. بریتانیا در طول جنگ جهانی دوم، شکر را سهمیه بندی کرد و این جیره بندی در سپتامبر ۱۹۵۳ به پایان رسید.

محققان اطلاعات سلامت ۳۸ هزار و ۱۵۵ فرد را که در طول جیره‌بندی و ۲۲ هزار و ۲۸ نفر را که بلافاصله پس از پایان جیره بندی باردار شده بودند در Biobank انگلستان بررسی کردند؛ Biobank انگلستان یک پایگاه داده از اطلاعات عمیق ژنتیکی و سلامتی از حدود نیم میلیون نفر در بریتانیا است.

نویسندگان این مطالعه می‌‎نویسند: «جیره بندی، مصرف قند را محدود کرد، اما بلافاصله پس از جیره بندی آمار مصرف دو برابر شد.»

محققان برآورد کردند که توجه به کاهش مصرف قند در دوران بارداری حدود یک سوم کاهش خطرات را به همراه دارد. سهمیه‌بندی قند در زمان جنگ جهانی دوم با تاخیر در شروع بیماری در میان افرادی که به دیابت نوع دو یا فشار خون بالا مبتلا بودند، مرتبط بود.

به گفته آنان، اگرچه سایر غذا‌ها نیز در طول جنگ جهانی دوم جیره بندی شد، اما مردم مصرف غذا و مواد مغذی خود را به اندازه شکر تغییر ندادند. در طول جیره‌بندی، مردم روزانه حدود ۴۱ گرم شکر می‌خوردند، اما زمانی که شکر در دسترس‌تر شد، مقدار آن به شدت افزایش یافت و مردم شروع به خوردن ۸۰ گرم در روز کردند.

محققان همچنین خاطرنشان کردند که سلامت دهان و دندان کودکان پس از جیره‌بندی بدتر شد. همچنین قرار گرفتن زودهنگام در معرض شیرینی و قند منجر می‌شود فرد در تمام طول زندگی خود شیرینی‌جات را به بقیه طعم‌ها ترجیح دهد، به عبارتی شرینی دوست شود.

گراکنر نویسنده این مطالعه و اقتصاددان ارشد مرکز تحقیقات اقتصادی و اجتماعی دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در یک بیانیه خبری گفت: «اثرات طولانی مدت شکر افزوده بر سلامت چالش برانگیز است.» این تیم تحقیقاتی همچنین شامل افرادی از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و دانشگاه مک گیل در کانادا بود.

گراکنر گفت: «پیدا کردن موقعیت‌هایی که افراد در اوایل زندگی به طور تصادفی در معرض محیط‌های تغذیه‌ای مختلف قرار می‌گیرند و برای ۵۰ تا ۶۰ سال از آنها پیروی می‌کنند، دشوار است. جیره بندی شکر در زمان جنگ جهانی دوم یک آزمایش طبیعی جدید برای غلبه بر این مشکل را به ما ارایه کرد.»