سن تقویمی و سن بیولوژیک

به گزارش آنا؛ اولین ساعت  پیری اپی ژنتیکی، مدل هایی که سن تقویمی را با توجه به داده های متیلومیک تخمین می زنند،  توسط Bocklandt و همکاران در سال 2011 منتشر شد.

چندین مطالعه اخیر از عبارت "سن بیولوژیکی" برای توصیف خروجی ساعت های پیری بر اساس نشانگرهای بالینی مثل  پروتئین ها، متیلاسیون DNA و متابولیت ها استفاده کردند. برای بحث دقیق‌تر در زمینه ساعت پیری که به‌عنوان بیوهورولوژی شناخته می‌شود، ما یک بررسی عالی توسط Galkin و همکاران را توصیه می‌کنیم.

با وجود اینکه برای دانشمندان رایج‌ شده است که خروجی یک ساعت پیری را به عنوان سن بیولوژیکی توصیف کنند، این اصطلاح ممکن است کاملاً مناسب نباشد.

از یک طرف، مدل‌های ساعت پیری از امضاهای بیولوژیکی، به‌ویژه داده‌های بیان مولکولی استفاده می‌کنند که با افزایش سن به روشی قابل پیش‌بینی در جمعیت تغییر می‌کنند تا سن تقویمی را تخمین بزنند.

از سوی دیگر، سن بیولوژیکی به عنوان چیزی توصیف شده است که در حال حاضر غیر قابل اندازه گیری است و به عنوان یک مفهوم انتزاعی تر و فلسفی که توضیح می دهد که چگونه یک فرد از نظر عملکردی در درون و بیرون پیر می شود. در این چارچوب، سن بیولوژیکی یک مدل ذهنی گریزان است که به ما کمک می کند تا بفهمیم یک فرد از نظر عملکردی نسبت به سن تقویمی خود چقدر سالم است. مطابق با این تعریف اخیر، دانشمندان در حوزه مطالعات طول عمر معمولاً احساس نمی کنند که سن بیولوژیکی را می توان از طریق یک نشانگر زیستی واحد اندازه گیری کرد.

بر اساس نظرسنجی انجام شده از دانشمندانی که در سمپوزیوم زیست شناسی پیری شرکت کردند: اکثر پاسخ دهندگان (86٪) با این جمله موافق هستند که "پیری را نمی توان و نباید با یک معیار اندازه گیری کرد زیرا چند بعدی و ناهمگن است.» در این مرحله، کاملاً واضح است که اکثریت پیری مولکولی مختص بافت است و اینکه روند پیری بسیار پیچیده و متنوع است.

به این ترتیب، انتظار اینکه یک نشانگر زیستی واحد بتواند پیچیدگی کامل پیری بیولوژیکی را ثبت کند، واقع بینانه نیست.  اگر قدرت گرفتن یک فرد بالغ 70 ساله را مستقیماً با استفاده از دینامومتر یا غیرمستقیم با دیدن مدت زمانی که فرد می‌تواند یک تمرین آویزان مرده را انجام دهد اندازه‌گیری کنیم، آیا سن بیولوژیکی آن فرد را اندازه‌گیری کرده‌ایم؟ اگر قدرت گرفتن آن فرد نسبت به سن تقویمی آنها بالاتر از حد متوسط باشد، آیا می توان گفت که فرد از نظر بیولوژیکی جوان است؟ پاسخ کاملا واضح است که خیر.

در حالی که می توان یک استدلال قوی برای بهینه سازی قدرت چنگ زدن برای طول عمر ارائه داد، تصور سناریویی که در آن فردی قدرت گرفتن عالی دارد اما از نظر بیولوژیکی پیر است بسیار آسان است. به عنوان مثال، فردی ممکن است قدرت در دست گرفتن قابل توجهی داشته باشد، اما سیگار و به مقدار زیاد مشروبات الکلی مصرف کند و دارای مقادیر کمتر از حد مطلوب بیومارکرهای بالینی پیری، مانند قند خون ناشتا، هموگلوبین A1C، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم و لیپوپروتئین با چگالی بالا باشد. همین امر در مورد ساعت‌های پیری نیز صادق است، حتی آنهایی که به عنوان نشانگرهای زیستی معتبر شناخته می‌شوند، برای پیش‌بینی پیامدهای سلامت مرتبط با سن از سن تقویمی رقابت می‌کنند.

به عنوان مثال، چندین ساعت پیری اپی ژنتیکی نسل بعدی وجود دارد که خطر مرگ و میر را ردیابی می کند. اگر یک ساعت نسل بعدی پیش بینی کند که فردی از نظر اپی ژنتیکی جوانتر از سن تقویمی خود است، آیا منطقی است که بگوییم این فرد از نظر بیولوژیکی جوان است و در مسیر زندگی طولانی و سالم است؟ در حالی که شکی نیست که این متریک در جمعیت های طولی پیش بینی می کند و سیگنال جالبی را دریافت می کند، ما یک بار دیگر باید محتاط باشیم و اذعان کنیم که هیچ اندازه گیری واحدی نمی تواند پیچیدگی پیری بیولوژیکی را به طور کامل نشان دهد. علاوه بر این، می توان تعداد زیادی ساعت پیری متمایز را از همان مجموعه داده های بیان مولکولی تولید کرد. با توجه به اینکه ساعت‌های بی‌شماری را می‌توان ساخت که تخمین‌های ناهماهنگی را تولید می‌کنند، دوباره ترکیب کردن یک ساعت پیری با پیری کل بدن غیرمنطقی است. برای رسیدگی به این موضوع، ما یک راه‌حل بسیار ساده را پیشنهاد می‌کنیم.

سن بیولوژیکی، به خودی خود، باید منحصراً به عنوان یک مفهوم انتزاعی توصیف شود و به عنوان چیزی که کیفی تر است در نظر گرفته شود. ساعت های قدیمی باید بر اساس داده های بیانی که به عنوان ورودی استفاده می کنند یا بر اساس نام ساعت مورد استفاده توصیف شوند یعنی می‌گوییم که ساعت‌های پیری اپی ژنتیک، سن اپی ژنتیکی تولید می‌کنند. به همین ترتیب، ساعت‌های ترانسکریپتومیک، پروتئومیک یا متابولومیک نیز به همین صورت عمل می کنند. اگر یک ساعت یک نام منحصر به فرد داشته باشد، آن نام می تواند به عنوان خروجی ساعت دو برابر شود. به عنوان مثال، ساعت پیری اپی ژنتیک ما که اخیراً ساخته شده است، می تواند به عنوان پیش بینی کننده سن اپی ژنتیک یا CheekAge توصیف شود.

در نهایت، توصیف یک نشانگر زیستی پیری به عنوان شاخص سن بیولوژیکی است. در اینجا، هر نشانگر زیستی پیری، خواه قدرت گرفتن، تناسب اندام قلبی تنفسی ،شاخص شکنندگی یا چیز دیگری، بینشی منحصر به فرد از پیری بیولوژیکی ارائه می دهد. با تأکید بر اینکه نشانگر زیستی پیری فقط یک نشانگر است، با این حال، ما نشان می‌دهیم که بسیاری از فرآیند پیری هنوز ثبت نشده است.

اگرچه این توصیه‌ها ممکن است سخت به نظر برسند، ما احساس می‌کنیم که پیروی از این پیشنهادات به دانشمندان و مردم این امکان را می‌دهد که بین آنها تفاوت قائل شوند. یک نشانگر زیستی تایید شده پیری که دارای کاربرد علمی و فرآیند بسیار پیچیده‌تر و هنوز دارای  درک درست پیری بیولوژیکی از کل بدن را ندارد.

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/acel.14377