چالش‌های اجرای تئاتر در فضای سایکوتیک/زیستی کاملا زنانه در تئاتر

به گزارش خبرنگار آنا، نمایش «لباسی برای مهمانی» به نویسندگی محمد رحمانیان و کارگردانی آرزو خانی از ۲۷ شهریور اجرایش را در کارگاه نمایش مجموعه تئاتر شهر آغاز کرده است. بازیگران این نمایش زهره محمودی و یاسمن گرکانی هستند. این نمایش  تا ۱۲ مهر ماه ساعت ۱۹ در کارگاه نمایش مجموعه تئاتر شهر به صحنه میرود.

زهره محمودی در رشته تحصیلات روانشناسی بالینی تحصیل کرده است و دوره‌ بازیگری را در موسسه‌ ارجمند گذرانده است وی از سال ۹۷ در فضای تئاتر به بازیگری مشغول است و تا کنون در نمایش‌های صوراسرافیل، هل پوک، آهو، هفت سنگ دانته، افسانه تتل خان، نمایش محیطی بند ۶، نمایشنامه خوانی پیچ تند، قربانی خانه عشق، باغ وحش شیشه ایی، مرگدوشیزه‌ی جوان، به عنوان بازیگر حضور داشته است.

محمودی درباره این نمایش در گفت ‌وگو با آنا گفت:‌ درون مایه‌ این نمایش بررسی فشار‌های بیرونی و اجتماعی که منجر به مشکلات درونی یک زن می‌شود، است. من در طول تمرینات این کار به تدریج به فضای ذهنی یک دختر آسیب دیده نزدیک شدم و با هدایت و راهنمایی کارگردان به تحلیل شخصیت و باور نقش رسیدم.

وی با اشاره به اینکه نمایشش در یک فضای سایکوتیک اجرا می‌شود و به همین جهت برای همذات پنداری بازیگر در این نقش باید تمام ابعاد وجودی خود را در خدمت نقش قرار دهد تا به تصور و تجسد و تصاحب نقش برسد، گفت: درک و باور نقش دختر برای شخص من که تجربه‌ زیستی و گذران بحران‌های زیادی را داشتم بسیار نزدیک و ملموس بود و خیلی زود با این نقش ارتباط برقرار کردم، با توجه به فضای ذهنی سایکو و عدم ثبات حالات روحی دختر نیاز به مطالعه و پیگیری داشتم و با صحبت با تعدادی از دوستان روانشناس به نقش دختر نزدیک و نزدیکتر شدم.

وی در ادامه یادآور شد: در نمایش «لباسی برای مهمانی» ما با یک فضای زیستی کاملا زنانه روبرو هستیم و اینکه در طول تمرینات این فضا و تعاملات زنانه مهیا بود تا به راحتی و درک بیشتری بین گروه فراهم شود تا بتوانیم بدون استرس و حاشیه به نقش نزدیک شویم. 

محمودی درباره سالن اجرای نمایش در تئاتر شهر نیز گفت:‌اجرا در سالن‌های دولتی برای اکثر تئاتر دوستان دارای جذابیت و اعتبار است و اینکه در این سالن‌ها پیشکسوتان تئاتری اجرا‌های زیبا و فاخری داشتند انرژی مضاعفی به بازیگر می‌دهد که تقدس و حرمت صحنه حفظ شود. متأسفانه امروز در جامعه ما تئاتر کاملا مهجور و ضعیف است ، امیدوارم که روزی مورد حمایت علاقه مندان قرار بگیرد و ازاین انزوا خارج شود.

وی با بیان اینکه نهاد‌های فرهنگی، صدا و سیما و آموزش و پرورش نسبت به مقوله‌ تئاتر بی توجه هستند، توضیح داد:  جامعه‌شناسان معتقدند اگر جامعه‌ای را می‌خواهید بشناسید، از تئاتر آن کشور دیدن کنید. چون در تئاتر همه چیز وجود دارد؛ لباس، زبان، رفتار اجتماعی، معماری، نظریه‌ها و ... همه اینها در تئاتر می‌تواند فراهم شود و روح انسان را درگیر کند تا مخاطب با آن همزاد پنداری کند و با یک دانش از تماشاخانه بیرون بیاید که ما به آن «آگاهی و لذت از آگاهی»‌ می‌گوییم. کاش روزی برسد که این آگاهی بخشی در سبد فرهنگی خانواده‌ها قرار بگیرد.