رد نشدن از خط پایان نشانه ضعف نیست/ وارد شدن نام من و اسدی در سایت جهانی، زمان بر است

حمید عطاءاللهی در گفت وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری آنا، درباره عدم درج نام رئیس و دبیر فدراسیون دوچرخه‌سواری ایران در سایت اتحادیه جهانی دوچرخه‌سواری (UCI) اظهار کرد: این موضوع اتفاق جدیدی نیست و در گذشته نیز رخ داده است. هنگامی که انتخابات انجام می شود، به دلیل حساسیتی که در کشورمان وجود دارد، کمی زمان می برد تا نام رئیس و دبیر فدارسیون به روی سایت فدارسیون جهانی برود.

اگر مشکلی وجود داشت نمی توانستیم در مسابقات شرکت کنیم

وی افزود: موضوع انتخابات از سوی کنفدراسیون آسیا و کمیته ملی المپیک ما تأیید شده و نام من و رئیس فدراسیون بر روی سایت کنفدراسیون آسیا نوشته شده است اما تأییدیه ای که باید بدهند تا نام ما بر روی سات فدراسیون جهانی قرار بگیرد کمی زمان بر است. ما پیگیر این مسئله هستیم و خود فدراسیون جهانی نیز برای ما دلیلی نیاورده است که متوجه شویم انتخابات اشتباه برگزار شده بود و اگر حتی اشتباه کوچکی وجود داشت نام ما در سایت کنفدراسیون آسیا نیز قرار نمی گرفت. تمام مکاتباتی که برای مسابقات لازم است توسط رئیس فدراسیون انجام می شود. اگر قرار بود فدراسیون جهانی ما را به رسمیت نشناسد نمی توانستیم این مقدار در مسابقات شرکت کنیم.

رد نشدن از خط پایان نشانه ضعیف بودن دوچرخه سوار نیست

دبیر فدراسیون دوچرخه سواری در پاسخ به این سوال که چرا رکابزن المپیکی ما نتوانست از خط پایان مسابقات جهانی عبور کند گفت: این که یک دوچرخه سوار نتواند از خطی پایان عبور کند بد جا افتاده است. در خیلی از رشته های ورزشی، ممکن است یک تیم یا یک ورزشکار در یک هشتم ببازد و از دور مسابقات خارج شود. در رشته دوچرخه سواری نیز به همین شکل است. نمی توان این موضوع را به ضعیف بودن ورزشکار معنی کرد. باید فرض کنیم که 20 کیلومتر نخست یک شانزدهم است و یک هشتم، 50 کیلومتر اول است. هنگامی یک گروه در پیست جا می مانند و گروه دیگر پیش می افتند، آن گروهی که خیلی فاصله دارند با گروه جلویی را از مسابقه بیرون می آورند. معنی این موضوع اینگونه نیست که دوچرخه سوار ما خیلی ضعیف است که نتوانسته به خط پایان برسد بلکه در تایم لیمیت عقب افتاده و در یک هشتم از مسابقات بیرون آمده است.

اساس دوچرخه سواری در جاده است

عطاءاللهی درباره زیرساخت ها و پیست های موردنیاز این رشته ورزشی اظهار کرد: اساس تمرین دوچرخه سواران در جاده است. دوچرخه سواری که در پیست رکاب می زند نیز باید در جاده تمرین کند. شاید در یک بازه زمانی کوته به پیست برگردد و تکنیک های خود را تمرین کند اما تمرین اصلی در جاده صورت می گیرد. اینگونه نیست که به دلیل نبود پیست خوب، همه در جاده تمرین می کنند. همه جا به همینگونه است. در حال حاضر، پیست استانداری که از سوی اتحادیه جهانی تصویب شده و 250 متر چوبی سرپوشیده است، در ایران وجود ندارد. دوچرخه سواران ما در پیست های 333 متری تهران تمرین می کنند. 2 پیست 250 متری در استان ها رشت و مشهد وجود دارد که به دلیل روکش بتنی و سرباز بودن، دوره کوتاهی قابل استفاده است.