ضرورت مواجهه انسان و تاریخ / «حنوط» روایتی از اتفاقات سیاسی یک دوره خاص

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، نمایش «حنوط» به نویسندگی علیرضا دماوندی با کارگردانی طا‌ها علی قارداشی شهریور ماه ساعت ۱۸ در عمارت نوفل‌لوشاتو روی صحنه است.

علیرضا دماوندی علاوه بر نویسندگی این اثر به عنوان بازیگر نیز در حنوط به ایفای نقش می‌پردازد.

دماوندی درباره نقش علی فاطمی در این نمایش در گفت‌وگو با آنا گفت: علی فاطمی شخصیتی است که عشقش به ماشین پیکان باعث شده تا شغل پدری‌اش را ادامه ندهد و راننده تاکسی باشد. او به دلیل علاقه به خانواده در بدترین شرایط ممکن، وقتی همه کشور درگیر اتفاقات زمانه و التهابات اجتماعی هستند، مجبور به کار کردن در خیابان است. همچنین عشق به رفقای بچگی‌اش باعث شده تا شغل و مغازه پدرش را با خیال راحت به رفیق کودکی‌اش بسپارد این شخصیت در کل آدم وابسته و متاثر از لحظه‌های خوب و بد زندگی است.  

این هنرمند بیان کرد: بزرگ‌ترین چالش من سر شخصیت پردازی این کاراکتر بود. اینکه آیا این آدم واقعا مخالف بوده یا صرفا به خاطر خواهرش واکنش زیادی به اتفاقات سیاسیِ آن دوران نداشته است. یکی دیگر از چالش‌های مهم من، قول‌هایی بود که هرجای زندگیِ شخصیِ خودش به آدم‌ها داده که اینها هرکدام یک خصوصیت رفتاری جدید به او اضافه می‌کرد و اضافه کردن همه این خصوصیات، به طوری که بیش از حد نمایان نباشد و ترکیب دوست داشتنی و زیبایی باشد، کار من را سخت‌تر می‌کرد.   

دماوندی گفت: افراد در یک برهه زمانی به دلیل گلاویز شدن با واقعیت زندگی بیشتر وقتشان را صرف دیدن، شنیدن و خواندن می‌کنند و همین زندگی راعاقلانه می‌کند. همین تفکر عاقلانه زندگی کردن به طبع در زندگی روزمره، گفت‌وگوها، منش و رفتار انسان‌ها اثر می‌گذارد و چالش نقش من این است که مثلا کاراکتر یک زمانی در دهه پنجاه است و من باید تغییرات این کاراکتر را نشان دهم و همین جذابیت کارم است.

وی با اشاره به اینکه این داستان در حال حاضر به زندگی شخصی‌اش نفوذ کرده، گفت: در کل ارزش  شخصیت علی فاطمی برای من به حدی بالا رفت که در حال حاضر می‌توانم بگویم نقطه عطف زندگی من در صحنه است. احساس می‌کنم هر آدمی نیاز دارد خودش را در معرض تاریخ قرار بدهد. من به شخصه چنین آدمی هستم، احساس میکنم سیاست، تاریخ ساز است و تاریخ، سیاست‌ها را از هم جدا می‌کند. برای همین نیاز خودم می‌دانم که در هر دو مورد، ساختار‌هایی در ذهنم پرورش بدهم و اگر هم نتوانستم، حداقل آگاهی‌ام نسبت به آنها را زیاد کنم. به نظر من حضور کار‌های تاریخی و سیاسی روی صحنه، اگر به درست‌ترین شکل اجرا شود، باعث می‌شود منِ تماشاگر در ساخت ساختاری که مطرح کردم، آگاهانه‌تر عمل کنم.

این بازیگر افزود: در نمایش «حنوط» سعی کردیم مشابه‌ترین اتفاقات سیاسی آن دوره با حال حاضر را استفاده کنیم با سندیت از تیتر‌ها و روزنامه‌های آن دوره که این چند دلیل داشت. اولین دلیل این بود که ما نمی‌توانستیم به چیزی که ندیدیم، تظاهر کنیم، ترجیح تیم این بود چیز‌هایی که همه افراد با هر سنی به چشم دیدند به نمایش بگذارند. در واقع ما چیزی که خودمان به چشم دیدیم را ساختیم. دومین مطلب، در این شرایط پس تماشاگرِ هم سن و سال ما هم با دیدن اجرای ما، خیلی اتفاقات که به چشم دیده در ذهنش مرور می‌شود و این یکی از مهم‌ترین خواسته‌های گروه ما بوده پس باعث شده با وسواس زیاد این احساس و افکار و خاطرات را  برای هم سن و سال ها‌ی خود زنده کنیم.

تو بیان کرد: تاریخ تکرار می‌شود و هیچکس نمی‌تواند جلوی تکرار تاریخ را بگیرد، اما نوع بیانِ جدیدِ این تکرار با تلفیق داستان‌های خانوادگی و کشمکش‌های روابط، این اثر نمایشی را برای من ارزشمند کرده است.

دماوندی در پایان گفت: تماشاگر همیشه بهترین قاضی است و امیدوارم که نمایش ما تا حدی توانسته باشد، تماشاگران را با خود همراه کند.