نمایش‌های ایرانی در دانشگاه به محاق رفته است

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، کتاب «تقلیدچی عاشقانه‌ها»، نمایش‌های آیینی و سنتی ایران در گفت‌وگو با داوود فتحعلی بیگی و به قلم بیژن شکرریز و لاله تقیان به تازگی از سوی نشر ثالث منتشر شده است.

فتحعلی بیگی در این باره در گفت‌وگو با آنا توضیح داد: امیدوارم این اثر بتواند در قالب نمایش‌های آیینی و سنتی اثرگذار باشد و به ویژه مورد توجه دانشکده‌های تئاتر قرار گیرد، چرا که متأسفانه الان دانشکده‌های تئاتر ما با وجود همه مسائل، کتاب‌ها، پایان نامه‌ها و مباحث متعددی که در این عرصه مطرح شده ارزشی برای نمایش‌های ایرانی قائل نیستند، نه به لحاظ رشته‌ای و نه حتی درس، چرا که تنها دو واحد نمایش در ایران در این عرصه وجود دارد که هر کسی از راه برسد اینها را تدریس می‌کند.

وی با بیان خاطراتی از زمان فعالیت‌های تحصیلی و تدریس خود گفت: یادم می‌آید درسم که در دانشکده هنر‌های زیبا به پایان رسید نزد آقای نصیریان رفتم و گفتم دنبال کار می‌گردم، او هم گفت که زنجان کارشناس تئاتر می‌خواهد، می‌روی؟ من هم بله گفتم و چون پایان نامه لیسانسم هم شخصیت در تعزیه بود، در عرصه تعزیه ورود کردم و سپس به تخت حوضی، نقالی و خیمه شب بازی پرداخته و با بزرگان این عرصه نشست و برخاست داشتم، افرادی مثل زنده یاد مرشد ترابی و مرشد سعیدی که اینها آخرین نسل نقالی به سبک و سیاق قدیم بودند که اگر به ثبت و ضبط نمی‌پرداختند امروز در عرصه نمایش‌های ایرانی چیزی باقی نمانده بود.

وی در ادامه افزود:‌ اولین سوالی که برای کار روی نمایش‌های تخت حوضی داشتم این بود که اینها چه می‌گویند که مردم می‌خندند؟ یک ضبط صوت بزرگ داشتم و صدای زنده یاد سعدی افشار را گوش می‌دادم، کم کم متوجه شدم که آنها از یک دستور زبان نانوشته تبعیت می‌کنند، من هم از همانجا شروع به استخراج کردم و نزدیک به پنجاه ـ شصت عنصر کمدی و شادی‌آور را در نمایش‌های ایرانی پیدا کردم که قریب چهل و پنج نمایش را با شاهد مثال بیان کردم و البته با یک سری جلوه‌های به روز و نوین‌تر که با مبانی این نمایش‌ها مغایرتی ندارد.