بهتر بود طراحی لباس ورزشکاران در پاریس را به دست دانشکده‌های هنر می‌دادند/ فاصله دانشگاه با ورزش قهرمانی کم شده است

حبیب هنری در گفت وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا درباره علت عدم موفقیت رشته های المپیکی به جز تکواندو وکشتی اظهار کرد: ورزش فقط دو رشته تکواندو و کشتی نیست. ورزش کشور ما به یک برنامه ریزی همه جانبه نیاز دارد. نخستین گام آمایش سرزمین است. این مورد را وزیر ورزش آغاز کرده است اما به دلیل عمر کم مدیریتی او این طرح به سرانجام نمی رسد.

با توجه به اقلیم ها ورزش متناسب هر منطقه را انتخاب کنید

وی افزود: اگر قرار است در هزینه ها و بودجه صرفه جویی شود باید ورزش های مناسب هر منطقه به درستی شناسایی و انتخاب شود. این ورزش ها باید متناسب با اقلیم و ژنتیک آن منطقه باشد. اگر این اتفاق رخ دهد، فدراسیون های ورزشی مربوطه به راحتی می توانند استعدادیابی کنند و پروسه پرورش استعداد ها تا قهرمانی را با موفقیت طی کنند. این طرح در رشته کشتی اجرا شده است. این تمرکزگرایی باعث می شود تمام پتانسیل های یک رشته در تمام استان ها استفاده نشود. اینکه در تمامی استان ها و شهرستان ها همه رشته ها را داشته باشیم، غلط است. شاید افراد آن استان علاقه،  نیاز یا حتی ژنتیک لازم را برای آن رشته نداشته باشند. پس باید ورزش مناسب آنها را به طور متمرکز در آن استان اجرا کنیم.

باید از سنین مدرسه به فکر قهرمانی ورزشکاران باشند

این استاد دانشگاه درخصوص گام دوم برای داشتن یک برنامه جامع ورزشی تصریح کرد: باید برای خودمان روشن کنیم که می خواهیم ورزش ما به چه سمتی برود؟ باید بدانیم که ورزش همگانی پایه ورزش قهرمانی است. در المیپک شاهد این موضوع بودیم که بیشتر قهرمانان ما از سنینی ورزش خود را شروع کردند که در آموزش و پرورش و در سنین مدرسه بوده اند. گرفتن 4 مدال تکواندو برای افرادی که در سنین جوانی هستند نشان می دهد که آموزش و پرورش چه نقش مهمی را ایفا کرده است و نتیجه آن را نیز گرفته است. بقیه رشته ها نیز اگر موفقیت می خواهند باید از سنین دبستان افراد و در بخش ورزش همگانی برنامه جامعی را دنبال کنند تا به قهرمانی برسند.

از حامیان فوتبال مشخص است کم حامی مالی نداریم

هنری درباره انتقاد ها از نبود حامی مالی بزرگ برای کاروان کشورمان گفت: تمام کشورهای دنیا باتوجه به اساس نامه کمیته های المپیکی خود، بودجه خود را از تبلیغات و حامیان مالی تأمین می کنند. افراد حاضر در کمیته ملی المپیک ایران نیز شانس این تبلیغات را دارند و از دولت نیز بودجه خوبی می گیرند. در آینده نزدیک نیز بازی های آسیایی را در پیش داریم که آن مسابقات نیز زیر نظر کمیته ملی المپیک خواهد بود و قطعا آنجا نیز بحث حامی مالی مطرح می شود. باید برای شرکت یا شخصی که حامی می شود نیز دستاوردی داشته باشد. ما کم شرکت و کارخانه نداریم. از حامیانی که در فوتبال هستند می توانیم متوجه این موضوع شویم. این موضوع باید از همین امروز پیگیری شود و اینکه به دوماه مانده به المپیک موکول کنیم نتیجه ای برای ما نخواهد داشت.

طراحی لباسان ورزشکاران در المپیک پاریس را باید به دست دانشکده های هنر می دادند

وی درخصوص  انتقاد ها از طراحی لباس های ورزشکاران در المپیک 2024 اظهار کرد: تعداد بسیاری دانشکده هنر در کشور وجود دارد. اگر کمیته ملی المپیک از این دانشکده ها می خواست قطعا استقبال بی نظیری صورت می گرفت. حتی بنده معتقد هستم به دلیل اینکه این بحث موضوع ملی است، بخش مالی برای آنها اولویت چندم بود. اگر این مسئولیت به آنها داده می  شد قطعا با افتخار آن را برعهده می گرفتند. کمیته المپیک باید یک سری اِلِمان ها را اعلام می کرد و اظهار می کرد که این رویکرد نشان دهنده ارزش های فرهنگ ما است، طراحی را به دست متخصصین آن می سپارد. برای بازی های آسیایی والمپیک بعدی باید از همین امروز شروع و برنامه ریزی کنند.

فاصله دانشگاه با ورزش قهرمانی کم شده است

این استاد دانشگاه در پاسخ به این سوال که فاصله بین علم ورزش  و جامعه ورزش قهرمانی را چگونه ارزیابی می کند گفت: چندین سال است که فاصله وجود دارد و سال ها دانشگاه های کشور بر سر این موضوع متمرکز شدند که چگونه این فاصله را کم کنند. البته این فاصله کم نیز شده است و در حال حاضر خیلی از دانشگاهیان در کمیسیون های کمیته ملی المپیک عضو هستند و صاحب پیشینه علمی خوبی نیز هستند. متأسفانه در برخی مواقع دیده ایم که بعضی از استادان بعد از وارد شدن به عرصه های مدیریت ورزشی، از فضای آکادمیک فاصله می گیرند و موجب بی اعتمادی بین علم ورزش و ورزش حرفه ای می شوند. امیدوار هستم بیش از پیش از استادان در طراحی لباس، تمرینات، برنامه ریزی، مدیریت و روانشناسی ورزشی استفاده شود و نمود پیدا کند.