یک شرکت دانش‌بنیان محقق کرد؛
نارضایتی فارغ‌التحصیلان بریتانیا از زندگی‌های تحت فشار وام‌های دانشجویی
برخی از دانشجویان دانشگاه‌های بریتانیا دیگر از پس پرداخت وام‌های دانشجویی سنگین برنمی آیند و به ستوه آمده‌اند.
به گزارش خبرنگار گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری آنا، دانشجویان انگلیسی تحت فشار برای پرداخت وام‌های دانشجویی قرار دارند. به راه کار‌هایی مانند گرفتن کار با حقوق پایین، داشتن شغل دوم و حتی دوباره وام گرفتن، برای مقابله با بازپرداخت‌های غیرقابل‌تحمل روی آورده‌اند.
در مواجهه با بازپرداخت‌های غیرقابل‌تحمل وام دانشجویی، بسیاری از فارغ‌التحصیلان انگلستان با درآمد متوسط از شغل‌های خود استعفا می‌دهند یا ارتقاء‌های شغلی را در بخش‌هایی مانند آموزش و بهداشت که با کمبود نیرو مواجه هستند، رد می‌کنند.
وام‌هایی به مبلغ حداکثر ۱۲۰ هزار پوند که بسیاری از آنها به دلیل نرخ‌های بهره فزاینده افزایش یافته‌اند، دانشجویان را از تلاش برای پیشرفت در حرفه‌هایشان بازمی‌دارد. در این گزارش گاردین دانشجویان از تجربه‌های خود در این باره صحبت کرده‌اند.
آنها گفتند که بازپرداخت وام‌ها، خرید خانه را برای آنها بسیار سخت‌تر یا غیرممکن می‌کند و بر سلامت روانی و برنامه‌هایشان برای تشکیل خانواده تأثیر می‌گذارد.
بسیاری گفتند که از شغل‌هایی با حقوق بالا که باعث فعال شدن بازپرداخت وام دانشجویی می‌شوند، اجتناب کرده‌اند و برخی با اینکه دارای مدرک در رشته‌های پرطرفدار هستند، به کار‌های پاره‌وقت با حداقل دستمزد مشغول شده‌اند. چندین نفر گفتند که از شغل‌هایی با حقوق بیشتر استعفا داده‌اند یا برای آنها به دلیل بازپرداخت‌های بالاتر وام و مجبور به پرداخت نرخ مالیات ۴۰ درصد درخواست نداده‌اند.
بدهی دانشجویی ما را تحت فشار قرار داده است
«اولیویا»، مدیر پروژه ۳۰ ساله که بدهی ۶۸ هزار پوندی او هنگام فارغ‌التحصیلی به حدود ۷۵ هزار پوند رسیده است، گفت که شغلی با حقوق کمتر گرفته تا بازپرداخت ماهانه ۳۵۰ پوندی را که نمی‌توانست تحمل کند، کاهش دهد. او گفت: با ترکیب نرخ مالیات پایین‌تر و بازپرداخت‌های کمتر، از نظر مالی در واقع بهتر شده‌ام.
«لوسی» از شنفیلد اسکس که اولین نفر در خانواده‌اش بود که به دانشگاه رفت و در سال ۲۰۰۷ مدرک ریاضی گرفت به طور مختصر در نقش‌های فارغ‌التحصیلی به عنوان برنامه‌ریز حمل و نقل و در بخش خصوصی کار کرده است. اما با حقوق سالانه ۲۰ هزار پوند، احساس کرد که بدهی دانشجویی او را تحت فشار قرار می‌دهد. او به خانه والدینش بازگشت و از سن ۲۵ سالگی در مشاغل پاره‌وقت با حداقل دستمزد کار کرده است. در شش سال گذشته، او به عنوان مسئول یک تاکسی کار کرده و سال گذشته ۱۹ هزار پوند درآمد داشته است.او گفت: بدهی دانشجویی‌ام باعث می‌شود نخواهم درآمد بیشتری کسب کنم، زیرا نرخ مالیات من معادل ۳۸ درصد خواهد بود.
«کری»، متخصص تغذیه سرویس ملی بهداشت انگلستان، یکی از چندین نفری بود که گفتند وام می‌گیرند تا بدهی دانشجویی خود را تسویه کنند.
او حدود ۲۰ هزار پوند بدهکار است و از سال ۲۰۱۹ بازپرداخت‌هایی انجام داده است اما بازهم در حال حاضر باید حدود ۳۰۰ پوند در ماه باید پرداخت کند. کری گفت: فکر می‌کردم بدهی‌ام کاهش می‌یابد، اما متوجه شدم که به سختی بهره را پوشش می‌دهم. با هر افزایش حقوقی که دریافت کنم، باز هم بازپرداخت‌هایم افزایش می‌یابد، بنابراین تصمیم گرفتم وام‌هایم را با وام مسکن بازپرداخت کنم.
دانشگاه ارزشش را نداشت
او گفت: فکر نمی‌کنم دانشگاه ارزشش را داشت. تنها تعداد کمی از همکارانم دارای مدرک هستند؛ بسیاری خودآموخته هستند یا دوره‌های کوتاه‌تری را گذرانده‌اند.
کری ۳۷.۵ ساعت در هفته در شغل اصلی خود کار می‌کند و برای شغل دوم خود نیز ۷.۵ ساعت در نظر گرفته است، زیرا شغل‌های مختلف به طور جداگانه برای بازپرداخت وام دانشجویی ارزیابی می‌شوند. او اکنون تا ۷۳ سالگی میبایست وام خود را پرداخت کند.
چندین نفر با درآمد کمتر از حد متوسط احساس کردند که ترک حرفه‌های انتخابی خود برای بخش‌های پردرآمدتر مانند IT، بانکداری یا تجارت تنها راه پیش رو است.
با این حال، «کوین» که یک معلم در باکینگهامشایراست، سه سال پیش برای اخذ مدرک کارشناسی ارشد در رشته مدیریت آموزشی، وام ۲۷ هزار پوندی گرفت، با این امید که وارد بخش مدیریت مدارس با حقوق بهتر شود.
او گفت: کارشناسی ارشد اتلاف وقت و پول بود، زیرا به نظر می‌رسد مدارس به آن ارزشی نمی‌دهند. بازپرداخت‌های بسیار بالا و غیرقابل‌تحملی بر روی حقوق معلمی من آمده است.یک معلم دیگر از جنوب انگلستان گفت که سیستم وام دانشجویی انگلستان به وضوح از ورود به حرفه معلمی جلوگیری می‌کند. با این حال، «کوین» پس از آموزش مجدد در جایی به عنوان مسئول حفاظت داده‌ها، امیدوار است تا کریسمس شغل جدیدی پیدا کند.
«دانیل» ۲۷ ساله، مهندس نرم‌افزار از نورویچ گفت: حقوق خالص من ۳ هزار و ۴۰۰ پوند در ماه است، اما هنوز حدود ۷۰ هزار پوند بدهکارم و این مبلغ از زمان فارغ‌التحصیلی در سال ۲۰۱۹ به شدت افزایش یافته است.
او فکر می‌کند احتمالا هرگز وامش را پرداخت نخواهد کرد و بازپرداخت ماهانه ۲۲۰ پوندی‌اش را به عنوان یک مالیات ناراحت‌کننده که امیدوار است دولت جدید کارگری به آن نگاه کند می‌بیند و افزود: هر نوع تسکینی برای کسانی که وام دانشجویی بازپرداخت می‌کنند، خوب خواهد بود.
از اخذ مدرک دانشگاهی پشیمانیم
چندین دانشجو که در زمینه‌هایی با درآمد کمتر، مانند پرستاری، امدادگری، تدریس، خدمات دولتی یا هنر، تحصیل کرده‌اند، گفتند که از اخذ مدرکشان پشیمان هستند و احساس گیر افتادن و فریب خوردن توسط کسانی که به آنها توصیه کرده بودند، وام دانشجویی بگیرند، می‌کنند.
اکثریت همچنین گفتند که هنگام گرفتن وام شرایط آن را به طور کامل درک نکرده‌اند.
اگر به دانشگاه نمی‌رفتم بهتر بود
کارمن، ۴۳ ساله، پزشکی از آیلزبری که از سال ۲۰۱۵ در حال بازپرداخت وام خود است و هنوز هم ۳۶ هزار پوند بدهکار است، گفت که به اعضای جوان‌تر خانواده‌اش توصیه می‌کند دانشگاه نروند. اگر به دانشگاه نمی‌رفتم بهتر بود. خواهرم که مدارک بسیار کمتری دارد و کمتر از من حقوق می‌گیرد، پول نقد آزاد بیشتری دارد.
«مظاهر موراج»، ۳۵ ساله، مهندس نرم‌افزار از میلتون کینز که در سال ۲۰۱۱ با بدهی ۱۸ هزار پوندی فارغ‌التحصیل شد و حدود ۳۵۰ پوند در ماه اقساط وام را پرداخت می‌کند، گفت: اولین شغل فارغ‌التحصیلی من ۲۰ هزار پوند درامد داشت. اکنون نزدیک به ۷۰ هزار پوند درآمد دارم، اما با دانستن آنچه اکنون می‌دانم، فکر نمی‌کنم دانشگاه ارزشش را داشت. تنها تعداد کمی از همکارانم دارای مدرک هستند؛ بسیاری خودآموخته یا دوره‌های کوتاه‌تری را گذرانده‌اند.
او گفت که باید ابتدا اثر بازپرداخت‌های بالاتر وام دانشجویی خود را در نظر میگرفت.
انتهای پیام/
