بعد از ناکامی در مسیر رسیدن به المپیک پاریس؛ اتفاقاتی که راه برادران گرایی را برای تیرانا مسدود کرد!

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، برادران گرایی که ستاره‌های تیم ملی کشتی فرنگی در المپیک 2020 توکیو بودند، در رسیدن به المپیک پاریس ناکام ماندند. برادر کوچکتر در توکیو همه را غافلگیر کرد و تنها طلای کشتی را در المپیک قبلی به دست آورد، برادر بزرگتر که شانس اصلی تیم پیش از اعزام به المپیک 2020 بود، باوجود نمایشی زیبا و هیجان‌انگیز دستش از مدال کوتاه ماند.

هر دو نفر در همان اوزان قبلی یعنی 67 و 77 کیلوگرم در سه مسابقه جهانی 2021، 2022 و 2023 هم ملی‌پوشان ایران بودند که علی گرایی صرفا موفق به کسب یک نشان برنز در اسلو شد اما رضا گرایی یک طلا، یک نقره و یک برنز در این سه مسابقه‌ی جهانی پس از المپیک به دست آورد.برادر کوچکتر سهمیه المپیک را با برنز جهانی‌اش از آن خود کرد اما برادر بزرگتر علاوه بر اینکه مدال نگرفت، با محرومیت از سوی اتحادیه جهانی هم مواجه شد که با تلاش فراوان توانست محرومیت یک ساله را به 6 ماه کاهش داده و وارد رقابت المپیکی شود.

رقبای دو برادر اما امسال در چرخه انتخابی تیم ملی شرایط را به جایی رساندند که با نظر کادرفنی تیم ملی، مسابقه انتخابی در تورنمنت رنک‌دار بوداپست چاره کار شد.این بار اما هر دو برادر ناکام بودند، رضا گرایی دوبنده 67 کیلوگرم تیم ملی را به سعید اسماعیلی واگذار کرد و علی گرایی هم نتوانست به رقابت با امین کاویانی‌نژاد در 77 کیلوگرم برسد.

بعد از این رقابت‌ها نظر کادرفنی تیم ملی این بود که از ظرفیت و پتانسیل دو برادر می‌شود در دو وزن بالا و غیرالمپیکی استفاده کرد، گراییِ کوچک در 72 کیلوگرم و گرایی بزرگ در 82 کیلوگرم و به این شکل برای آنها شانس حضور در مسابقات جهانی اوزان غیرالمپیکی ایجاد شد اما رفتار آنها بعد از نرسیدن به المپیک ظاهرا چیزی نبود که انتظار می‌رفت.

ازیک سو آنفالو کردن همزمان رئیس فدراسیون در فضای مجازی و گذاشتن کامنت زیر پست سرمربی سابق تیم ملی فرنگی، هرچند خیلی ساده اما معنادار تلقی می‌شود و آنها باتوجه به واکنش‌شان بعد از شکست در تورنمنت مجارستان، از تیم ملی اعزامی به جهانی اوزان غیرالمپیکی هم دورتر از همیشه به نظر می‌رسند.

شنیده‌ها حاکی از آن است که محمدعلی گرایی دیگر قصد کشتی گرفتن ندارد، اما در مورد رضا گرایی شرایط به گونه دیگری است. او اگر تصمیم داشت خودش را وارد تیم اعزامی به تیرانا کند، احتمالا باید با دانیال سهرابی که اکنون نفر اول چرخه 72 کیلوگرم است، مبارزه کند که البته این هم ریسک بزرگی برای اوست که جز امسال، در دو سال گذشته مسابقات رنک‌دار و بین‌المللی را در این وزن تجربه کرده و البته توفیق لازم را هم کسب نکرده است.

بنابراین بعد از شکست مقابل سعید اسماعیلی در انتخابی المپیک، قاعدتا مبارزه با دانیال سهرابی اگر برای این کشتی‌گیر با باخت همراه شود، قطعا اتفاق سنگینی خواهد بود. به همین جهت بعید به نظر می‌رسد برادران گرایی خودشان هم تمایلی دیگر به تلاش برای عضویت در تیم اعزامی به مسابقات جهانی اوزان غیرالمپیکی داشته باشند.