اپیدمی تنبلی جهان را فرا می‌گیرد

به گزارش گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، تنبلی نه تنها به عنوان یک آفت روحی، بلکه به عنوان یک معضل جسمی فراگیر در جهان امروز مورد شناسایی متخصصین و پزشکان قرار گرفته است. منشا و مصدر تنبلی می تواند جسمی یا روحی باشد، اما به طور کلی زندگی افراد و نزدیکان آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. یک پژوهش سازمان بهداشت جهانی می‌گوید، حدود یک‌سوم از کل بزرگسالان جهانی تحرک و ورزش خیلی کمی دارند. نسبت کسانی که «به ورزش روی خوش نشان نمی‌دهند» رو به افزایش است. ارقام برای مردان و زنان به طور قابل توجهی متفاوت است.

تقریبا یک سوم از کل بزرگسالان که حدود ۱.۸میلیارد نفر است به اندازه کافی ورزش نمی‌کنند. سازمان بهداشت جهانی  در مجله «لنست گلوبال هیلث» در گزارشی می‌نویسد که این کم‌تحرکی عواقب قابل توجهی برای سلامتی دارد و برای نظام‌های مراقبت‌های بهداشتی هزینه کلانی ایجاد می‌کند.اخیراً نسبت بزرگسالان غیرفعال افزایش یافته و میان سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۲ حدود پنج درصد بوده است. اگر این روند ادامه پیدا کند، انتظار می‌رود که نسبت افراد غیرفعال از ۳۱ درصد فعلی به ۳۵ درصد تا سال ۲۰۳۰ افزایش یابد.

سازمان بهداشت جهانی ۱۵۰ دقیقه فعالیت استقامتی در هفته با شدت متوسط را توصیه می‌کند. این چیزی بیشتر از یک پیاده‌روی است؛ در واقع پیاده‌روی با سرعت بالاست که ضربان قلب را بالا می‌برد. به عنوان جایگزین فعالیت ۷۵ دقیقه‌ای با شدت بالا توصیه می‌شود که فرد را از نفس می‌اندازد، مانند کوهنوردی یا فوتبال.بر اساس این پژوهش، در کشورهای ثروتمند منطقه آسیا و اقیانوسیه به ویژه افراد زیادی وجود دارند که به ورزش روی خوش نشان نمی‌دهند. تا ۴۸درصد مردم آنجا به اندازه کافی ورزش نمی‌کنند. در کشورهای غربی این میزان به ۲۸درصد می‌رسد.

تفاوت میان جنسیت و سن نگران‌کننده است. در سراسر جهان، زنان بیشتر از مردان غیر‌فعال هستند. نرخ بی‌تحرکی ۳۴درصد برای زنان در مقایسه با ۲۹درصد برای مردان است. علاوه بر این، افراد بالای ۶۰سال کمتر از جوانان فعال هستند.کسی که ورزش نمی‌کند، در معرض خطر حمله قلبی، سکته مغزی، دیابت نوع-۲، زوال عقل و سرطان است. رودیگر کرچ از یک «تهدید خاموش برای سلامت جهانی» سخن می‌گوید. ورزش نکردن به میزان قابل توجهی به گسترش بیماری‌های مزمن کمک می‌کند.تدروس آدهانوم، مدیرکل سازمان بهداشت جهانی در این رابطه گفت که در سال‌های اخیر فرصت کاهش سرطان و بیماری قلبی و بهبود سلامت روانی از طریق افزایش فعالیت بدنی از دست رفته است. اقدامات سیاسی و پول بیشتر نیز برای معکوس کردن روند مورد نیاز است.

اپیدمی تنبلی در جهان، مولد تهدید جهانی سلامت است. به راستی آیا می توان در مواجهه با این روند، رویکرد مشترک و نسخه واحدی را در سرتاسر دنیا تجویز کرد؟ به نظر می رسد آنچه می تواند مهم ترین گام در مواجهه با تنبلی باشد، تغییر سبک زندگی از جمله تنظیم ساعات خواب و بیداری، ساعات کاری و تفریح و متعاقبا، استفاده از رژیم غذایی و تغذیه مناسب است.